Στη Λετονία, μετά την απόφαση για μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού, παύτηκε η δραστηριότητα της κρατικής επιτροπής που ασχολούνταν με την εκτίμηση της «ζημιάς» από τη λεγόμενη σοβιετική κατοχή. Να σημειωθεί πως η επιτροπή αυτή συγκροτήθηκε το 2005 με σκοπό να υπολογίσει τη «ζημιά» για την περίοδο από το 1950 έως το 1990 που υποτίθεται έγινε στη Λετονία, όταν αυτή ήταν στη σύνθεση της Σοβιετικής Ενωσης.

Στόχος της επιτροπής ήταν η αναθέρμανση του αντισοβιετισμού και του αντικομμουνισμού, αλλά και η κατοχύρωση της μελλοντικής προβολής αιτημάτων «αποζημίωσης» από τη σημερινή Ρωσία, που μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ανέλαβε τόσο τα χρέη όσο και το αποθεματικό ταμείο της ΕΣΣΔ.

Στην πραγματικότητα βέβαια «σοβιετική κατοχή» δεν υπήρξε, μια και τόσο η είσοδος των σοβιετικών στρατευμάτων έγινε στη βάση συμφωνιών, που είχε υπογράψει το τότε αστικό καθεστώς της Λετονίας (για να σωθεί από τη ναζιστική Γερμανία), όσο και λίγο αργότερα η ένταξη στην ΕΣΣΔ έγινε με λαϊκό δημοψήφισμα. Οι Λετονοί συμμετείχαν στα όργανα ασφαλείας και στο στρατό της ΕΣΣΔ και τη Δημοκρατία τους κυβερνούσαν οι ντόπιοι εκλεγμένοι στα Σοβιέτ της Σοβιετικής Λετονίας. Ετσι, το επιχείρημα της «κατοχής» μπορεί να σταθεί μονάχα στα πιο αντικομμουνιστικά μυαλά.

Παρ' όλα αυτά στα τέλη του Απρίλη η επιτροπή ετοίμασε τον «απολογισμό» της για τη λετονική κυβέρνηση, όπου σύμφωνα με διάφορες αλχημείες υπολόγιζε πως η «ζημιά» για τη χώρα ήταν πάνω από 10 δισεκατομμύρια λατ (18,5 δισεκατομμύρια δολάρια). Βεβαίως, οι «εμπειρογνώμονες» της επιτροπής αρνήθηκαν να υπολογίσουν το όφελος της οικονομικής ανάπτυξης, που είχε η συγκεκριμένη σοβιετική Δημοκρατία, η οποία από μια κατά βάση καθυστερημένη αγροτική χώρα αναδείχτηκε στα σοσιαλιστικά χρόνια σε μια σύγχρονη αγροτο-βιομηχανική οικονομία.

Οι «εμπειρογνώμονες» της κρατικής επιτροπής θα συνέχιζαν το «έργο» τους, για το οποίο είχαν ήδη «καταβροχθίσει» από τον κρατικό «κορβανά» το 2009 πάνω από 84 χιλιάδες λατ (περίπου 155 χιλιάδες δολάρια), ενώ από το 2005 κάθε χρόνο στοίχιζαν 200 χιλιάδες λατ.

Ωστόσο, η λετονική κυβέρνηση αναγκάστηκε να κλείσει την αντικομμουνιστική επιτροπή εξαιτίας της δημόσιας κατακραυγής που έχει ξεσηκωθεί για το αντιλαϊκό σύνολο των μέτρων της για την «αντιμετώπιση της κρίσης». Χαρακτηριστικό είναι πως από την 1η του Ιούλη 2009 οι μισθοί των δημόσιων υπαλλήλων στη Λετονία μειώνονται κατά 20%, οι συντάξεις μειώνονται κατά 10%, οι συντάξεις όσων συνταξιούχων εξακολουθούν να εργάζονται κατά 70% και τα επιδόματα για τα παιδιά κατά 50%. Μπροστά σ' αυτά θα ήταν μια ακόμη πρόκληση η διατήρηση της συγκεκριμένης επιτροπής.

Τη σημασία που έχει η Κουβανική Επανάσταση για όλους τους εργαζόμενους του κόσμου, ανέδειξε εκδήλωση που πραγματοποίησε η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (ΠΣΟ) με αφορμή τα 50χρονα της Κουβανικής Επανάστασης και τα 70χρονα της CTC, την προηγούμενη βδομάδα, στη Γενεύη.

Mιλώντας στην εκδήλωση ο Γιώργος Μαυρίκος, γενικός γραμματέας της ΠΣΟ, υπογράμμισε ότι η ΠΣΟ στηρίζει την Κουβανική Επανάσταση επειδή έγινε για το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων: «Σταθήκαμε στο πλευρό της Κουβανικής Επανάστασης στις καλές στιγμές και στις μεγάλες επιτυχίες, αλλά επίσης και στις δύσκολες στιγμές. Αντιμετωπίσαμε όλους τους εχθρούς της επανάστασης, αντιταχθήκαμε στις πολιτικές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και όλων αυτών που τα τελευταία 50 χρόνια προσπάθησαν να αντιστρέψουν την πορεία της επανάστασης με βρώμικες και αντιδημοκρατικές μεθόδους. Αυτή η αλληλεγγύη έδωσε μεγάλη δύναμη και έκανε ενήμερους εκατομμύρια απλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η αλληλεγγύη και ο διεθνισμός έδειξαν και ακόμα δείχνουν τη δύναμή τους σε καθημερινή βάση, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την αντικουβανική εκστρατεία των ΗΠΑ και των συμμάχων της» επισήμανε, καταδικάζοντας τη στάση των συμβιβασμένων ICFTU και ITUC που προσφέρουν στήριξη στην εκστρατεία κατά της Κούβας.

Ο Γ. Μαυρίκος αναφέρθηκε στα μεγάλα επιτεύγματα της Κουβανικής Επανάστασης στην Υγεία, στην Παιδεία, στον Αθλητισμό, στο βιωτικό επίπεδο και επισήμανε τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε η CTC στην οργάνωση των Κουβανών εργαζομένων: «Γνωρίζουμε ότι η CTC έπαιξε κύριο ρόλο σε όλα αυτά τα επιτεύγματα. Οργάνωσε και οδήγησε την εργατική τάξη με τις αρχές και τις αξίες του σοσιαλισμού. Βρήκε λύσεις σε πολλά σημαντικά προβλήματα για το όφελος των εργαζομένων. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο ρόλος των συνδικάτων στον επαναστατικό αγώνα για το σοσιαλισμό είναι ακόμα πιο σύνθετος και δύσκολος, απ' ό,τι όλων των άλλων που παλεύουν στον καπιταλιστικό κόσμο».