Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για άλλη μια φορά, επιβεβαίωσε το ρόλο της ως αμύντορας των πολιτικών που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Γι' άλλη μια φορά, απέδειξε ότι καταβάλλει αγωνιώδεις προσπάθειες για να φιλοτεχνήσει ένα φιλολαϊκό προφίλ για λογαριασμό της κυβέρνησης. Για πολλοστή φορά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να εμπεδωθεί η αντίληψη στους κόλπους της εργατικής τάξης ότι η ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου είναι όρος και προϋπόθεση για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης. Στόχος της είναι να κατισχύσει η θέση στις λαϊκές συνειδήσεις ότι είναι δυνατό να συνυπάρξει η ικανοποίηση της ακόρεστης δίψας των μονοπωλίων για περισσότερα κέρδη με την ευημερία των εργαζομένων. Αφορμή των εν λόγω διαπιστώσεων, που δεν είναι φυσικά τωρινές, στάθηκε η ανοιχτή επιστολή του Γ. Παναγόπουλου προς τον Γ. Παπανδρέου στις 27/1/2010. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΓΣΕΕ «...τεκμηριώνεται με απόλυτα επιστημονικό τρόπο μετά από μελέτη του ΙΝΕ - ΓΣΕΕ, η διαφορετική πρόταση των συνδικάτων για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση».
Προς επίρρωσιν των διαπιστώσεών μας παραθέτουμε αυτούσια ορισμένα κομμάτια από την ανοιχτή επιστολή: «Η Ελλάδα καλείται για μια ακόμη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία της να επιλέξει το δρόμο της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, με άνισο καταμερισμό του κόστους». Γίνεται φανερό ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία του φιλοεργοδοτικού συνδικαλισμού, προσπαθεί με ζήλο να εμφανίσει την κυβέρνηση σαν ένα θύμα, που πιέζεται από τις «αγορές» προκειμένου να λάβει σκληρά αντεργατικά μέτρα. Χρησιμοποιεί τον όρο «αγορές», για να δημιουργήσει ένα νεφέλωμα σε σχέση με το γεγονός ότι τα μέτρα που επείγεται να λάβει η κυβέρνηση, που είναι μονόδρομος για το μεγάλο κεφάλαιο και αποτελούν στρατηγική του επιλογή, προκειμένου το κεφάλαιο να βγει αλώβητο από την κρίση, αλλά και να γίνουν αποδεκτές οι σαρωτικές αλλαγές σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της οικονομικής κρίσης που θα αποκτήσουν όμως μόνιμο χαρακτήρα και στην περίοδο ανάκαμψης για να ενισχυθεί η παραπέρα κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Επιχειρούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι τα κόμματα της πλουτοκρατίας αποτελούν οργανικό κομμάτι των μονοδρόμων των μονοπωλίων γιατί οι στρατηγικοί τους στόχοι είναι συνυφασμένοι με τους στόχους των μονοπωλίων, ανεξάρτητα από τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται σε ζητήματα διαχείρισης. Το πραγματικό δίλημμα δε βρίσκεται ανάμεσα στα «χρηματοπιστωτικά συμφέροντα και την πολιτικοοικονομική σταθερότητα» που αναφέρει στην επιστολή της η ΓΣΕΕ, αλλά αν οι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιήσουν τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό. Το πραγματικό δίλημμα είναι υποταγή στην καπιταλιστική κερδοφορία, ή σύγκρουση και ρήξη με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.
Λέει παρακάτω: «...Αδυνατούν να δραπετεύσουν από ένα μοντέλο σκέψης (ευνοώντας τις λεγόμενες αγορές)... που έχει αποτύχει στην πράξη να δημιουργήσει αποτελεσματικούς μηχανισμούς ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, τεχνολογικού σχηματισμού, απασχόλησης, καταπολέμησης της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων, ώστε να διασφαλιστούν συνθήκες διατηρήσιμης δημοσιονομικής και μακροοικονομικής προοπτικής».
Επιχειρούν με μια συντεταγμένη μεθοδολογία να πειστεί η εργατική τάξη ότι στα πλαίσια μιας πολιτικής που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την καπιταλιστική ανάπτυξη μπορούν να προστατευθούν παράλληλα οι κατακτήσεις των εργαζομένων, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και να πληγεί η ανέχεια. Οι εργαζόμενοι έχουν νωπές μνήμες για το τίμημα που πλήρωσαν από τη ραγδαία εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Ο εργασιακός μεσαίωνας, η ακρίβεια, η ανεργία, η εργασιακή περιπλάνηση, το ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, οι αυξήσεις πείνας στο κατώτερο μεροκάματο είναι μόνο μια γεύση από τα δεινά που υπέστησαν για να προωθηθούν οι στόχοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Με τα ίδια επιχειρήματα επέδραμαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, η ΕΕ στα λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις συνεπικουρούμενοι πάντα από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Το ίδιο «τυράκι» σέρβιραν όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων ήταν ουρανομήκη για να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους, προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεσή τους, υλοποιώντας επώδυνα μέτρα σε βάρος τους.
Αλλο σημείο της επιστολής αναφέρεται στις «οικονομικά αναποτελεσματικές φοροαπαλλαγές» εκφράζοντας την πλήρη συμφωνία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ με τη συνέχιση των προκλητικών φοροαπαλλαγών που απολαμβάνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και με τη θέση του ΠΑΣΟΚ για την επέκταση των φοροαπαλλαγών στα λεγόμενα «επανεπενδυόμενα» κέρδη. Ισχυρίζονται για άλλη μια φορά ότι με φλάμπουρο την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, πρέπει να πορευτούν σύσσωμοι κεφάλαιο και εργαζόμενοι. Αναφέρει: «Στρατηγική δημιουργίας μιας κρίσιμης μάζας δραστηριοτήτων ικανής να αποτελέσει τη βάση μετάβασης της οικονομίας σ' ένα σύγχρονο εξωστρεφή παραγωγικό δυναμικό». Είναι πέρα για πέρα σαφές ότι «ανταγωνιστικότητα» σημαίνει σύνθλιψη δικαιωμάτων συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης κι όλα αυτά στο βάθρο μιας σχεδιαζόμενης πολιτικής προώθησης καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων της συγκεντροποίησης κεφαλαίου με στόχο την ενίσχυση των εγχώριων και μη μονοπωλίων, για να αποκτήσουν εξαγωγικό προσανατολισμό εκμεταλλευόμενα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας σε διατροφικά προϊόντα, ΑΠΕ. κ.λπ. Το μάρμαρο και πάλι θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η φτωχή και μεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι.
Προς το τέλος της επιστολής υπογραμμίζει: «Είναι πράγματι ανάγκη όλοι οι κοινωνικοί φορείς να συμβάλουν στην υπέρβαση της χώρας από τη δημοσιονομική και αναπτυξιακή δυσλειτουργία και κρίση... Αυτό που η τρέχουσα κρίση δεν επιτρέπει σε κανέναν είναι να παρεμβαίνει στη δημόσια συζήτηση κομίζοντας προτάσεις και ιδέες που αφορούν στην κυβέρνηση, στο κράτος, στις ευθύνες των άλλων κοινωνικών ομάδων, ενώ δεν αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες και, κυρίως, δεν δεσμεύεται ως προς τις δικές του ενέργειες για την έξοδο της χώρας από την κρίση».
Αποκαλυπτικός ο λαλίστατος κ. Παναγόπουλος. Λέει επί της ουσίας ότι οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν κι αυτοί ευθύνη στην κρίση και επιβάλλεται να βάλουν πλάτη για τη συγκράτηση της όποιας πτώσης των κερδών του κεφαλαίου, για τη στήριξη των πολιτικών που θα ανοίξουν το δρόμο για να βρουν επενδυτικό διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κέρδη του. Εγκαλεί εμμέσως πλην σαφώς το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ για την αταλάντευτη στάση τους να καταγγέλλουν και να αποκαλύπτουν τους υπαίτιους της κρίσης που δεν είναι άλλοι από το μεγάλο κεφάλαιο και όσους το διακονούν. Στηλιτεύει τη γραμμή αναμέτρησης και σύγκρουσης του μετώπου των εργαζομένων και των συμμάχων τους με το μαύρο μπλοκ κυβέρνησης, κομμάτων της πλουτοκρατίας, ΕΕ και εργοδοτικού συνδικαλισμού με στόχο την ανατροπή του συνόλου αυτής της πολιτικής. Καλλιεργεί αυταπάτες ότι με τη γραμμή του ταξικού συμβιβασμού μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Είναι πασιφανές ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία εργάζεται αδιάκοπα για να ρετουσάρει την εικόνα της κυβέρνησης, αλλά και για να βάλει φρένο σε οποιοδήποτε βήμα και μορφή ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών συνειδήσεων. Κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να καλλιεργηθεί η αντίληψη στους εργαζόμενους ότι πρέπει να συμβάλουν στο έργο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που δήθεν προσπαθεί να αντισταθεί στις πιέσεις των «αγορών» για τη συμπίεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, επιχειρώντας να υιοθετηθεί το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τις αγορές», το παρεμφερές που προβάλλουν οι δυνάμεις του ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη».
Σε αυτή τη λογική εντάσσονται και οι εξαγγελίες για απεργία για το τρίτο δεκαήμερο του Φλεβάρη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, που προχώρησε, ελισσόμενη, κάτω από την πίεση της δυναμικής που εκφράστηκε από την απεργία του ΠΑΜΕ στις 17 του Δεκέμβρη, αλλά φυσικά κι από την προκήρυξη νέας απεργίας στις 10 του Φλεβάρη. Επιχειρεί να συγκρατήσει τη διευρυνόμενη επιρροή των συνεπών ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και να θολώσει τα νερά για το περιεχόμενο του πλαισίου δράσης που είναι ευθυγραμμισμένο με τις επιταγές της πλουτοκρατίας. Επιτίθεται σφόδρα στο ΠΑΜΕ με κραυγές περί «ενότητας» της εργατικής τάξης, εστιάζοντας την αντιπαράθεση σε θέματα οργανωτικών σχημάτων, «θεσμοθετημένων» οργάνων και μη για να κρύψει ότι η διαπάλη στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκεται στους δύο δρόμους που βρίσκονται μπροστά στους εργαζόμενους. Από τη μια ο δρόμος της ταξικής συναίνεσης και της κοινωνικής ειρήνης, που συνθλίβει τη ζωή των λαϊκών οικογενειών, κι από την άλλη ο δρόμος της αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος, με στόχο την ανάσχεση των σαρωτικών αλλαγών και ταυτόχρονα τη δημιουργία προϋποθέσεων για την οικοδόμηση του αντιμονοπωλιακού μετώπου που θα δρομολογήσει εξελίξεις για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τον παραγόμενο πλούτο θα τον καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν. Στο μέτωπο, δηλαδή, που πρέπει να συστρατευτούν οι εργαζόμενοι με τ' άλλα λαϊκά στρώματα για να βρουν δικαίωση τα συμφέροντά τους. Πρόκληση συνιστά, επίσης, και το δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ΓΣΕΕ για τα κουπόνια που προορίζονται για τους ανέργους, λέει: «Η ΓΣΕΕ χαιρετίζει κάθε μέτρο και πρωτοβουλία που μπορεί να ανακουφίσει και να ενισχύσει το πενιχρότατο εισόδημα των ανέργων. Η χορήγηση εκπτωτικού κουπονιού για τα βασικά είδη διατροφής και τα μέσα μαζικής μεταφοράς ΕΘΕΛ και ΜΕΤΡΟ αποτελούν μια θετική χειρονομία, που όμως δεν είναι επαρκής»...
Για την ΕΓΣΣΕ η συνδικαλιστική πλειοψηφία ήδη έχει στρώσει το έδαφος για μια συμφωνία με τον ΣΕΒ που θα δίνει αυξήσεις πτωχοκομείου στα κατώτερα μεροκάματα. Προβάλλει σαν αίτημα τη χορήγηση ενός πενιχρού εφάπαξ ποσού στις κατώτερες αποδοχές κι από εκεί και πέρα ισχυρίζεται ότι θα συζητήσει με τους «εταίρους» της κάποια αύξηση. Προοιωνίζεται δηλαδή άλλο ένα ψίχουλο γι' αυτούς που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, σύμφωνα πάντα με τα κριτήρια που θέτει η κυρίαρχη τάξη για το τι είναι φτώχεια. Κανένας εργάτης δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες ότι οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ μπορεί να αλλάξουν ρότα. Επιβάλλεται να καταδικαστούν στην πολιτική και συνδικαλιστική απομόνωση. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να αναμένουν τίποτα θετικό από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες παρά μόνο το να φορτωθούν νέα βάρη στις πλάτες τους. Η συστράτευση των εργαζομένων με το ΠΑΜΕ είναι επιτακτική ανάγκη για να αναπτύξει τις δυνάμεις του το εργατικό κίνημα. Με σταθμό την απεργία στις 10 του Φλεβάρη, κόντρα στους κρωγμούς των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου και των πάσης φύσεως υπηρετών τους, κόντρα στις υπονομευτικές ενέργειες των συμβιβασμένων πλειοψηφιών για να πληγεί η επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης, οι εργαζόμενοι πρέπει με τη στάση τους, κλιμακώνοντας την πάλη και ισχυροποιώντας το ΚΚΕ, να διορθώσουν την ψήφο τους στις πρόσφατες εκλογές της 4ης Οκτώβρη, που έδωσε δύναμη στις πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου έστω και προσωρινή. Απαιτείται η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα και τη φτωχή και μεσαία αγροτιά να κάνει υπόθεσή της την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Του Κώστα ΖΙΩΓΑ
ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ - ΕΒΕ
Στις 10 του Φλεβάρη κατεβάζουν τα ρολά
Πλήθος Ομοσπονδιών και Σωματείων συμμετέχουν στην κινητοποίηση με αποφάσεις των ΔΣ
Την Τετάρτη 10 του Φλεβάρη, στις 10 το πρωί, στην πλατεία Κάνιγγος, η συγκέντρωση στην Αθήνα
Από την παρουσία των ΕΒΕ στην απεργία της 17ης του Δεκέμβρη
«Χρειάζονται αγώνες», τονίζει η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των ΕΒΕ, στο κάλεσμά της για πανελλαδικό κλείσιμο καταστημάτων και βιοτεχνιών την Τετάρτη 10 του Φλεβάρη, δείχνοντας τη μόνη διέξοδο που έχουν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμποροι απέναντι στη φιλομονοπωλιακή πολιτική, που τους θέλει και τους θέτει στο περιθώριο, με τη φοροεπιδρομή που ετοιμάζει, με τη στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλεμπόρων, με το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους και με την επιδείνωση κάθε πλευράς της ζωής και της δουλειάς, τόσο της δικής τους, όσο και των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων.
Η πρόσκληση της Συντονιστικής Επιτροπής απευθύνθηκε σε όλους. Από τις ανώτατες συνδικαλιστικές οργανώσεις, μέχρι τον κάθε ΕΒΕ, βρίσκοντας μέχρι τώρα ανταπόκριση από χιλιάδες μικρούς επαγγελματίες, βιοτέχνες, έμπορους και δεκάδες Ομοσπονδίες πανελλαδικής εμβέλειας και σωματεία από πολλούς χώρους. Στην Αθήνα θα γίνει συγκέντρωση στις 10 το πρωί, στην πλ. Κάνιγγος.
Στην ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή τονίζει ότι «το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ. Τα ελλείμματα δεν είναι δικά μας, τα δημιούργησε η πολιτική τους. Ψάχνουν να βρουν εξιλαστήρια θύματα για την κρίση των μονοπωλίων». «Είναι ψέμα - συνεχίζει - ότι η οικονομία βουλιάζει, ότι πρέπει να πληρώσουμε όλοι. Οι νέοι φόροι και το ψαλίδισμα των κοινωνικών παροχών θα γίνουν τζάμπα χρήμα για τους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους, τους τραπεζίτες, όπως έκαναν πάντα. Η μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και το μεγάλο φαγοπότι της "Πράσινης Οικονομίας" βρίσκονται ήδη στα σκαριά.
Οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αφοπλίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Τώρα, στρογγυλοκάθισαν στα τραπέζια των στημένων "κοινωνικών διαλόγων" και παζαρεύουν το πόσα θα χάσουμε. Απέρριψαν κάθε πρόταση για οργάνωση αγώνων. Διευκολύνουν την κυβέρνηση να περάσει πιο εύκολα τα αντιλαϊκά μέτρα. Εξυπηρετούν τα συμφέροντα λίγων μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων. Αδιαφορούν για τα προβλήματα εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων.
Οι αγρότες ήδη βρίσκονται στο δρόμο, οι εργαζόμενοι προετοιμάζουν απεργία, μαζί τους κι εμείς. Ο αντίπαλος είναι κοινός. Η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τα μονοπώλια. ΟΧΙ στη νέα φορο-ληστεία. ΟΧΙ στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού μας συστήματος».
Το διεκδικητικό πλαίσιο της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα έχει ως εξής:
Ο καθένας να πληρώνει με βάση τη φοροδοτική του ικανότητα.
Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης (διατροφή, ένδυση κλπ.).
Ατομικό αφορολόγητο στα 20.000 ευρώ και για τετραμελή οικογένεια 40.000 ευρώ.
Κατάργηση κάθε είδους αντικειμενικών κριτηρίων και ανέλεγκτων χρήσεων.
Τα λογιστικά βιβλία μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματός μας.
Κλείσιμο των χρήσεων σε σύντομο χρόνο από την κατάθεση των δηλώσεων στην Εφορία.
Κοινωνική Ασφάλιση δημόσια και καθολική.
Κρατική επιχορήγηση στα 2/3 του προϋπολογισμού του ΟΑΕΕ.
Αμεση κάλυψη των ελλειμμάτων του Ταμείου από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Κατάργηση του ΠΔ 258/2005 και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
Κατώτερη σύνταξη στα όρια διαβίωσης των συνταξιούχων 1.150 ευρώ.
Κατάργηση των εισφορών για την Υγεία. Δωρεάν και αποκλειστικά Δημόσια Υγεία.
Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες, στα 55 για τις γυναίκες. Επίδομα τοκετού και μητρότητας.
Δημιουργία κλάδου βαρέων και ανθυγιεινών στον ΟΑΕΕ.
Οχι στη λεγόμενη απελευθέρωση των επαγγελμάτων που οδηγεί στη μονοπώληση.
Αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων στο 45%.
Οι οργανώσεις που συμμετέχουν
Αποφάσεις συμμετοχής στην κινητοποίηση έχουν λάβει οι:
Κυρίως φύλλο
Feeds
