Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το έχουν ξεκαθαρίσει. Μαζί με τα αδελφάκια τους, στο Λαϊκό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, στην ΕΕ, επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την καπιταλιστική κρίση, σαν μια καλή ευκαιρία να επιταχυνθούν οι αναγκαίες, όπως λένε, μεταρρυθμίσεις. Το λέει ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας, το επανέλαβε προχτές, αυτοπροσώπως, ο πρωθυπουργός. Το αναλύει ο Γ. Παπανδρέου, αναμειγνύοντάς το με τα φληναφήματα για την «πράσινη οικονομία», το λένε και τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ολοι τους κινούνται στη γραμμή της ΕΕ για ...αξιοποίηση της κρίσης. Και για να το καταφέρουν, εκτοξεύουν απειλές και κατατρομοκρατούν τους εργαζόμενους, για επερχόμενη χρεοκοπία και καταστροφή των πάντων. Παραμύθια.

Για τους ψηφοφόρους της επόμενης Κυριακής, είναι απολύτως απαραίτητο να γνωρίζουν ότι δε μιλάμε γενικά και αφηρημένα για μεταρρυθμίσεις, αλλά για την αντιδραστική στρατηγική που αποφασίστηκε στη Λισαβόνα, το 2000. Το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να προωθήσει τα πρώτα σχέδια για την εφαρμογή της, τη σκυτάλη πήρε αμέσως μετά η ΝΔ, αλλά έχουν πολλά ακόμα να κάνουν...

Ο αντιλαϊκός προσανατολισμός τους είναι δεδομένος. Δεν τον καμουφλάρουν ούτε μπροστά στις κάλπες. Η κυβέρνηση, ουσιαστικά, έχει προαναγγείλει νέους φόρους, νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό, νέα προνόμια στο κεφάλαιο. Και το ΠΑΣΟΚ δεν πάει πίσω, αφού στο πρόγραμμα που παρουσίασε πριν από λίγες βδομάδες στα πλαίσια του «Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος», παρά τα όσα λέγονται για προεκλογική κατανάλωση, τονίζεται ως πρώτος στόχος ότι «πρέπει να δράσουμε για να αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις». Πώς θα γίνει αυτό; Μα, με την ακόμα μεγαλύτερη εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης και των ψευτοαμοιβών των εργαζομένων, με νέες ανατροπές στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, με την αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων από το περιβόητο ελάχιστο εισόδημα, με μείωση των φόρων στο κεφάλαιο κλπ.

Με δυο λόγια: Στην ημερήσια διάταξη, εξακολουθεί να βρίσκεται το συνολικό πακέτο της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Οι φιλομονοπωλιακές - αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, που, έτσι κι αλλιώς, η οικονομική ολιγαρχία θεωρεί ότι καθυστερούν και ψέγει το πολιτικό της προσωπικό, για ταλαντεύσεις, μπροστά στις λαϊκές αντιδράσεις. Ο στόχος τους, σήμερα, είναι ένας και μοναδικός: Να υποτάξουν τους εργαζόμενους, αξιοποιώντας το φόβητρο της κρίσης. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο ένας μετά τον άλλο οι επιχειρηματικοί όμιλοι δημοσιοποιούν στοιχεία, που δείχνουν ότι, ακόμα και μέσα στην κρίση, καταφέρνουν και κερδίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία προστίθενται στην κερδοφορία μιας ολόκληρης εικοσαετίας και στα δισεκατομμύρια που μοιράστηκαν και δίνονται απλόχερα στο κεφάλαιο, στο όνομα της κρίσης.

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει από την αρχή. Και πριν το Μάαστριχτ και πριν τη Λισαβόνα. Χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου και τώρα: Οι εργαζόμενοι την επόμενη Κυριακή έχουν τρόπο να βάλουν φρένο στην πολιτική που υποβαθμίζει και χειροτερεύει ακόμα περισσότερο τη θέση τους. Εχουν τρόπο να ανατρέψουν τα αντιλαϊκά σχέδια της ΕΕ και των κομμάτων της ντόπιας ολιγαρχίας. Εχουν τρόπο να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για αποτελεσματικότερους διεκδικητικούς αγώνες, για καλύτερους όρους ζωής, για μόνιμη και σταθερή εργασία, για ανθρώπινα μεροκάματα, για Παιδεία και Υγεία, για να ανήκει ο παραγόμενος πλούτος σε αυτούς που τον παράγουν. Εχουν τον τρόπο να τιμωρήσουν την ΕΕ και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Εχουν στα χέρια τους το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Και ...καλό βόλι!