Την 1η του Δεκέμβρη ο Σκόμπι απείλησε το λαό με λιμοκτονία αν δεν υπάκουε. Στην προκήρυξή του έλεγε: «Στέκομαι σταθερά πίσω απ' την τωρινή συνταγματική κυβέρνηση μέχρι να μπορέσει να εγκαθιδρυθεί το ελληνικό κράτος με μια νόμιμη ένοπλη δύναμη πίσω του και να μπορέσουν να γίνουν ελεύθερες εκλογές. Αν δεν το πετύχουμε όλοι μαζί αυτό, το συνάλλαγμα δε θα παραμείνει σταθερό και ο λαός δε θα φάει». Ο Λούλος, ανταποκριτής του «Nation» περιγράφει ζωηρά την κατάσταση στην Αθήνα: «Επιτράπηκε σε χιλιάδες προδότες και Κουίσλιγκς να τριγυρίζουν ελεύθερα στην Αθήνα. Κανένας συνεργάτης των γερμανοφασιστών δεν πέρασε από δίκη ούτε τιμωρήθηκε από την κυβέρνηση. Βασιλικές οργανώσεις εξοπλίζονταν κρυφά. Μέλη των οργανωμένων από τους ναζί Ταγμάτων Ασφαλείας απελευθερώθηκαν από τη φυλακή και εξοπλίστηκαν. Αγριες ιστορίες "κόκκινης τρομοκρατίας" σχεδιάστηκαν απ' τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και πέρασαν στον ντόπιο και ξένο Τύπο. Ανώτεροι επίσημοι των διαφόρων υπουργείων που είχαν υπηρετήσει κρατήθηκαν στα πόστα τους. Καμιά προσπάθεια δεν έγινε εκκαθάρισης της αστυνομίας και της εθνικής φρουράς, που και οι δύο είχαν δουλέψει για την Γκεστάπο».

Πραγματικό ντοκουμέντο είναι το άρθρο του Αγγλου ηγέτη του Εργατικού Κόμματος και καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, Χάρολντ Λάσκι, τις μέρες εκείνες: «Ο Τσόρτσιλ μίλησε στη σύσκεψη των Ελλήνων πολιτικών ηγετών, περισσότερο σαν μπράβος της εποχής της Αναγέννησης, παρά σαν πολιτικός. Αποκάλυψε, ότι η επέμβασή του ήταν να ενισχύσει όλα τα αντιδραστικά και φασιστικά στοιχεία, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι θα τους διαθέσει στρατό και όπλα - και τα δύο τόσο χρήσιμα για τη νέα αστική τάξη, η οποία θα υποτασσόνταν στις διαθέσεις των Αγγλο-Αμερικανών. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δεν είναι ο άνθρωπος των ευγενικών πράξεων του '40. Είναι ένας ιμπεριαλιστής που για να καταπνίξει το λαϊκό κίνημα της Αντίστασης στην Ελλάδα - ένα από τα πιο ηρωικά κινήματα που είδαμε στον πόλεμο αυτό - και για να το παραδώσει στους παλιούς τυράννους της Ελλάδας, παρουσιάστηκε με την ίδια μορφή, που τον είδαμε κατά τα επεισόδια της οδού Σίντνεϊ πριν μια γενιά. (Ο Τσόρτσιλ τότε, υπουργός των Εσωτερικών, ξεκλήρισε - δολοφόνησε μια φτωχή συνοικία του Λονδίνου στην περιοχή Σίντνεϊ, φέρνοντας στρατό εναντίον αμάχων). Προσπάθησε να ρίξει το βάρος της ζυγαριάς εναντίον του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα. Αυτή είναι η φωνή του συντηρητικού στοιχείου, που περικλείει ο Τσόρτσιλ. Αυτό το στοιχείο, τον έκανε να μιλάει με τόση θέρμη υπέρ του Μουσολίνι στα 1927 και υπέρ του Φράνκο...».