Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου διακινείται η παρακάτω διαφήμιση για ένα σεμινάριο με τον τίτλο «Αντοχή στην εργασιακή πίεση και άγχος»: «(...) το σεμινάριο αυτό θα βοηθήσει τους εργαζόμενους να αντέχουν την πίεση στη δουλειά όταν χρειάζεται, να ρυθμίζουν τη δουλειά τους με αυτοέλεγχο και να τα βγάζουν πέρα σε καταστάσεις πίεσης χωρίς να διαταράσσεται η υγεία τους. Απευθύνεται σε (...) στελέχη και επαγγελματίες που θέλουν να διατηρούν σταθερή την απόδοσή τους και να ελέγχουν τις αντιδράσεις τους κάτω από συνθήκες πίεσης, σύγχυσης, αντίθεσης ή σύγκρουσης». Τα σεμινάρια διοργανώνει κάποιος που δηλώνει «25 χρόνια εκπαιδευτικής εμπειρίας σε θέματα Marketing και πωλήσεων στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ» με θητεία σε πολυεθνικές εταιρείες. Το κόστος συμμετοχής στα σεμινάρια είναι 205 ευρώ και σύμφωνα με τη διαφήμιση «μπορεί να καλυφθεί μέσω ΛΑΕΚ του ΟΑΕΔ». Το άγχος στην εργασία είναι αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της δουλειάς, του φόβου της απόλυσης, του κυνηγητού των στόχων που βάζει η εργοδοσία, του κλίματος ανταγωνισμού που επιβάλλει ο εργοδότης ανάμεσα στους εργαζόμενους, καλλιεργώντας την αντίληψη «ο θάνατός σου η ζωή μου». Κι ενώ οι καπιταλιστές επιβάλλουν στον εργαζόμενο να ζει μέσα στο άγχος, τον καλούν από πάνω να μάθει να ...αυτορρυθμίζεται, προκειμένου να αποδίδει τα μέγιστα στην κερδοφορία, να μη διαταράσσονται η απόδοση και η υγεία του, αφού και τα δύο θεωρούνται κόστος για την εργοδοσία.

Ο νέος Κώδικας Δεοντολογίας των τραπεζών ανοίγει το δρόμο για μαζικούς πλειστηριασμούς σπιτιών λαϊκών οικογενειών που πάλεψαν τόσα χρόνια για ένα κεραμίδι. Τα παίρνουν οι τράπεζες και τους αναγκάζουν να πληρώνουν νοίκι για να στεγαστούν. Αυτά συμβαίνουν σε περίοδο οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, αυτή τη μοίρα επιφυλάσσει ο καπιταλισμός σε όσους με αίμα και ιδρώτα κατάφεραν να αποκτήσουν ένα σπίτι. Ο καπιταλισμός παίρνει τα σπίτια του λαού. Αναγκάζει εργάτες να στερούνται από άλλες βασικές τους ανάγκες για να πληρώνουν τις τράπεζες. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί η κατοικία, η στέγη, είναι εμπόρευμα. Η αστική προπαγάνδα, διαχρονικά, ένα από τα ...τσιτάτα που έσπερνε και σπέρνει για να συκοφαντήσει το σοσιαλισμό και την προσφορά του ήταν το: «Οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια». Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη. Ο καπιταλισμός παίρνει τα σπίτια του λαού. Στο σοσιαλισμό δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άστεγος. Κι αυτά δεν είναι λόγια. Στην ΕΣΣΔ το κράτος θεωρούσε στοιχειώδη υποχρέωσή του την εξασφάλιση πάμφθηνης κατοικίας για όλους τους πολίτες, ενώ στο πλαίσιο της σχεδιοποιημένης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης υλοποιούνταν συνεχώς και προγράμματα βελτίωσης των συνθηκών στέγασης.

Η κυβέρνηση ψάχνει συμμάχους στην ΕΕ για να διεκδικήσει επιδότηση επιτοκίου με 2%-3% στα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια μέσω του ΕΣΠΑ, ώστε και οι τράπεζες να μη χάσουν και οι επιχειρηματίες να μην καταστραφούν. Την ίδια ώρα, βεβαίως, κυβέρνηση και Τράπεζα της Ελλάδας με το λεγόμενο «Κώδικα Δεοντολογίας» για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων των λαϊκών νοικοκυριών κάνουν ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα με κατεύθυνση την πλήρη άρση της όποιας, και αυτής λειψής, παρεχόμενης προστασίας στην πρώτη κατοικία. Οι ρυθμίσεις του υποχρεώνουν τον υπερχρεωμένο δανειολήπτη να καταβάλει στις τράπεζες τα όποια πενιχρά εισοδήματα του έχουν απομείνει, αφήνοντάς τον με ένα επίδομα διαβίωσης που δεν καλύπτει τις ανάγκες του, προκειμένου να παραμένει «συνεργάσιμος» και να μη χάσει το σπίτι του ή τον εξαναγκάζουν να μεταβιβάσει το σπίτι του στις τράπεζες και να μείνει σ' αυτό ως ενοικιαστής. Χρηματοδότηση στο κεφάλαιο, αρπαγή από το λαό. Ο λαός πρέπει να οργανώσει την πάλη του για να πληρώσουν την κρίση και τα βάρη της τα μονοπώλια.