Το σχέδιο επιβολής ενιαίου ΦΠΑ σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης παρουσιάστηκε ως ένα ακόμη μέτρο μείωσης φόρου, αφού από το 23% σε κάποια ήδη, ο ΦΠΑ θα μειωνόταν στο 19%. Βεβαίως, την ίδια ώρα υπήρχαν είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης με ΦΠΑ 6,5% (π.χ. φάρμακα) και άλλα με 13% (π.χ. τρόφιμα). Και σ' αυτά όμως ο ΦΠΑ θα ανέβαινε στο 19%. Πονηρό το σχέδιο αφού οι αυξήσεις στον ΦΠΑ ξεπερνούν τις μειώσεις. Ετσι, ένα μέτρο που παρουσιαζόταν ως ελάφρυνση, άρα και ολίγον φιλολαϊκό, ήταν μέτρο συνολικής λαϊκής επιβάρυνσης. Η κυβέρνηση έσπευσε να διαψεύσει ότι έχει αποφασίσει την επιβολή ενιαίου ΦΠΑ. Πρόβαλε, μάλιστα, ως φιλολαϊκό στοιχείο την καταβολή του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων σε έξι δόσεις. Για τα λαϊκά στρώματα δεν προκύπτει καμία ελάφρυνση. Η επιβολή ενιαίου ΦΠΑ είναι θέμα επιλογής χρόνου. Οσο για τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ δεν είναι τίποτα άλλο από ένα δόλωμα για να εξασφαλιστεί ανοχή σε μια πολιτική που έχει τσακίσει το εργατικό εισόδημα. Ο υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε χτες ότι δεν αλλάζει ο εισπρακτικός στόχος, κι αυτό σημαίνει ότι οι φόροι που έχουν προϋπολογιστεί θα εισπραχτούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατανομής τους ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα. Το φορολογικό σύστημα ποτέ δεν είχε και δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκά στοιχεία καθώς είναι μοχλός αναδιανομής σε όφελος του κεφαλαίου.

Από τον Οκτώβρη του 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την έκθεσή της για τις «φορολογικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη της ΕΕ» έστρωσε το χαλί για μια φοροεπιδρομή άνευ προηγουμένου. Το σύνολο των μέτρων εκείνης της έκθεσης είναι ήδη νόμος του κράτους (ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης, αυξήσεις στο ΦΠΑ και χαράτσια πάνω στη λαϊκή στέγη και τη μικρή ακίνητη περιουσία). Η φιλολογία περί κάποιας μείωσης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης αφορά κύρια την ανάγκη των εταιρειών να αυξήσουν τις πωλήσεις τους και όχι τη λαϊκή ανάγκη, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να καλυφθεί με τόσο υψηλές τιμές. Οσο για το πότε θα επιβληθεί η αύξηση του ΦΠΑ από τις κατηγορίες 6% και 13% στο 19%, ισχύει απόλυτα η εκτίμηση και συνεπώς κατεύθυνση της ΕΕ ότι «η ευρεία χρήση μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ δημιουργεί ένα μεγάλο κενό στις εισπράξεις του φόρου».

Το μόνο που επιδιώκεται είναι η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για να το δώσουν ως φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζει σήμερα η λαϊκή οικογένεια και αυτή είναι η προοπτική. Οταν μιλάνε για μειώσεις φόρων μιλάνε αποκλειστικά για τη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων.

Τα πλεονάσματα για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση προκύπτουν από τη μείωση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού που αφορούν στις λαϊκές ανάγκες και παράλληλα από την αύξηση της μάζας των κάθε είδους αντιλαϊκών φόρων. Για το επτάμηνο Γενάρη - Ιούλη οι φόροι εισοδήματος στα φυσικά πρόσωπα (μισθωτοί, συνταξιούχοι) έφτασαν στα 4,4 δισ. (από περίπου 3,4 δισ. πέρυσι), διόγκωση κατά 1 δισ. ευρώ! Οι φόροι στα νομικά πρόσωπα (εταιρείες) εμφανίζονται στα 1,4 δισ. (από 651 εκατομμύρια). Εδώ, όμως, πρέπει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά από φέτος, οι φόροι νομικών προσώπων περιλαμβάνουν και τους αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι μέχρι και πέρυσι καταγράφονταν σε αυτούς των φυσικών προσώπων. Η διόγκωση που καταγράφεται στο κονδύλι της φορολογίας των εταιρειών είναι απόρροια της φορολεηλασίας σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων. Η φορολεηλασία, λοιπόν, παραμένει ακέραιη και η αντιμετώπισή της δεν είναι θέμα αλλαγής μείγματος πολιτικής, αλλά ανατροπής αυτής καθαυτής της πολιτικής που για να κερδίσει το κεφάλαιο τσακίζει τα λαϊκά στρώματα.