Οποιος θέλει να έχει μια εικόνα για το πώς ανοίγουν οι «διάδρομοι των επενδύσεων», δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στη συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας, Δ. Παπαδημητρίου, το περασμένο Σαββατοκύριακο στο «Εθνος». Η συνταγή, κλασική περίπτωση διαχείρισης για την ανάκαμψη από την καπιταλιστική κρίση, έχει περίπου ως εξής: «εν αρχή ην» η απαξίωση κεφαλαίου, το καθάρισμα δηλαδή από υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, με το λεγόμενο «εξωδικαστικό μηχανισμό», που όπως λέει ο υπουργός θα συμβάλλει στη «χωρίς όριο διαγραφή επιχειρηματικών χρεών». Και μετά μπουκώνουν το κεφάλαιο με φτηνό χρήμα (εξ ου και η αγωνία της κυβέρνησης για γρήγορο κλείσιμο της «αξιολόγησης» και ένταξη στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ), αναπτυξιακούς νόμους, που σύμφωνα με τον υπουργό θα παράσχουν «480 εκατ. ευρώ με τη μορφή χρηματικών ενισχύσεων και επιχορηγήσεων για την περίοδο 2016 - 2022, και πάνω από 3 δισ. ευρώ σε φοροαπαλλαγές μέχρι το 2031», πάμφθηνο και «επιδοτούμενο» από το αστικό κράτος εργατικό δυναμικό με μέτρα «επιχορήγησης ιδιωτικών επιχειρήσεων για την πρόσληψη 10.000 ανέργων» κ.ο.κ. Κι όλα αυτά, με «κάβα» τα παλιά και νέα μέτρα που τσάκισαν και συνεχίζουν να τσακίζουν την εργατική τάξη. Να, ποιο είναι το περιβόητο «ταξικό πρόσημο» της κυβερνητικής πολιτικής.