Να βγάλουν συμπεράσματα από την ίδια την πείρα τους, κάλεσε τους εργαζόμενους της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και της ΣΕΚΑΠ, η Αλέκα Παπαρήγα, ξεκαθαρίζοντας πως «στην καπιταλιστική Ελλάδα, που κυβερνάται από κόμματα που διαχειρίζονται τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, ό,τι επενδύεται, καθορίζεται όχι από τα συμφέροντα του λαού, τις καταναλωτικές, λαϊκές του ανάγκες, αλλά από το τι συμφέρει το κεφάλαιο».

Τόσο στο εργοστάσιο της ΕΒΖ όσο και στη ΣΕΚΑΠ οι εργαζόμενοι ήταν βαθύτατα προβληματισμένοι από τις εξελίξεις στην αγροτική πολιτική που συνδέονται άμεσα και με το δικό τους εργασιακό μέλλον.

Το εργοστάσιο της ΕΒΖ στην Ξάνθη, αναφέρεται μέσα σε αυτά που θα οδηγηθούν σε κλείσιμο λόγω της μείωσης της ποσόστωσης που επιβλήθηκε στο πλαίσιο των επιλογών της ΕΕ. Ως εναλλακτική προοπτική προβάλλεται η αλλαγή παραγωγικού αντικειμένου σε βιοκαύσιμα. Κι αυτό όμως είναι αμφίβολο.

Ηδη οι επιπτώσεις άρχισαν να «σκάνε» στις πλάτες της φτωχομεσαίας αγροτιάς με τη συρρίκνωση της παραγωγής τεύτλων, ενώ σαρωτικές αναμένονται οι επιπτώσεις το επόμενο διάστημα και στους τευτλοεξαγωγείς, στους τευτλομεταφορείς κλπ.

Στο εργοστάσιο της ΕΒΖ βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα μείωσης του προσωπικού και μέχρι το τέλος του Ιούλη αναμένεται ο αριθμός των μονίμων εργαζομένων από 110 να φτάσει τους 69. Σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια χάθηκαν χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Στην περίπτωση της ΣΕΚΑΠ, ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησής της, στο πλαίσιο των επιλογών της ΑΤΕ να ξεμπερδεύει με τις παραγωγικές δραστηριότητες που ελέγχει. Παράλληλα προχωρά πρόγραμμα μείωσης του προσωπικού με στόχο από τους 450 που απασχολεί σήμερα να φτάσει μέχρι το τέλος του 2007 στους 250 - 280. Ταυτόχρονα με τον κανονισμό της ΕΕ για τον καπνό, οι αγρότες εγκαταλείπουν την καλλιέργεια.

Η Αλέκα Παπαρήγα αρχικά ενημερώθηκε από τις διευθύνσεις των δύο εργοστασίων και στη συνέχεια μίλησε στους εργαζόμενους.

Εξέφρασε την ανησυχία του ΚΚΕ για την πορεία της ΣΕΚΑΠ στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής της ΕΕ στον καπνό και της μεγάλης διαμάχης που γίνεται παγκόσμια πάνω στο θέμα του καπνού. Και προειδοποίησε πως χαμένοι θα βγουν οι μικροί παραγωγοί και οι συνεταιριστικές οργανώσεις.

Παρουσιάζοντας την πρόταση του Κόμματος για άλλη ανάπτυξη, ξεκαθάρισε πως πρέπει να στηριχτεί η εγχώρια παραγωγική βάση σε συνδυασμό με τα συμφέροντα των εργαζομένων, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών και αυτοαπασχολούμενων εμπόρων. «Θέλουμε εργοστάσια να υπάρχουν, να δουλεύουν αλλά όχι στα χέρια καπιταλιστών. Να δίνεται δουλιά στους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι στην πορεία να παλέψουν, να περάσουν τα εργοστάσια στην ιδιοκτησία του λαού», είπε. Και ξεκαθάρισε πως οι κομμουνιστές παλεύουν για μια κοινωνία της λαϊκής ευημερίας αλλά για να υπάρχει ευημερία πρέπει να υπάρχει και παραγωγή. Η Ελλάδα, είπε, έχει αναπτυξιακές δυνατότητες.

Αναφερόμενη ειδικά στις Συνεταιριστικές οργανώσεις, όπως π.χ. η ΣΕΚΑΠ, προειδοποίησε πως η συνύπαρξη με άλλες ισχυρές επιχειρήσεις μονοπωλιακές δεν είναι ειρηνική. Είναι ένας πόλεμος που συνήθως χτυπά τις συνεταιριστικές οργανώσεις. Και πρόσθεσε πως η συνεταιριστική επιχείρηση μπορεί να επιβιώσει μόνο ως σύμμαχος του κρατικού τομέα και με πλήρη προστασία από τον ανταγωνισμό άλλων πολυεθνικών εταιριών. Και φυσικά με στόχο την ανάπτυξη των εγχώριων παραγωγικών δυνατοτήτων.