-- Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται ένταση του αυταρχισμού στα ιδρύματα από τις διοικήσεις τους, με τη στήριξη της κυβέρνησης. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Β. Π.: Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η ένταση της καταστολής γίνεται σε μια περίοδο που προσπαθούν να περάσουν συνολικές αναδιαρθρώσεις μέσα στα πανεπιστήμια, που έχουν σχέση τόσο με τη μέριμνα (σίτιση, στέγαση κ.λπ.), καλούν δηλαδή τους φοιτητές να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά και με συνολικότερες αλλαγές, που αφορούν τα προγράμματα σπουδών και τους αποφοίτους που θέλουν να βγάλουν. Επειδή, αυτές οι αλλαγές που γίνονται είναι σε αντιδραστική - αντιλαϊκή κατεύθυνση σε σχέση με τα συμφέροντά μας, επιδιώκουν να προλαβαίνουν κάθε κίνηση φοιτητών που αντιδρούν, που σηκώνουν κεφάλι. Η καταστολή πάει χέρι - χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική, με τις αναδιαρθρώσεις.

Χ. Χ.: Συμπυκνώνει το δόγμα της κυβέρνησης «νόμος και τάξη». Είναι μια προσπάθεια που συμπληρώνει την άλλη όψη του νομίσματος. Από τη μία προσπαθούν με την πειθώ (που άξιος εκφραστής της είναι η ΔΑΠ, η παράταξη της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια) για το πώς δηλαδή θα μπουν στις σχολές επιχειρηματίες, πώς θα γίνουν γκέτο. Κι από την άλλη, επειδή υπάρχει αντίδραση με μπροστάρη το ΜΑΣ, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον αυταρχισμό.

-- Πώς απαντάει το φοιτητικό κίνημα απέναντι στον αυταρχισμό;

Χ. Χ.: Η καλύτερη απάντηση είναι η μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων. Να συμμετέχουν όλο και πιο πολλοί φοιτητές, με τις μορφές πάλης που οι ίδιοι αποφασίζουν. Να μην αφήνει περιθώρια το φοιτητικό κίνημα, ούτε να το συκοφαντούν, αλλά ούτε και περιθώρια να πιστεύει κανείς ότι δε θα υπάρξουν αποτελέσματα, έστω κι αν δεν είναι ορατά ή άμεσα.

Β. Π.: Αυτές τις δύο βδομάδες με πρωτοβουλίες του ΜΑΣ προσπαθήσαμε να σπάσουμε το κλίμα τρομοκράτησης. Να δώσουμε δυναμική και θάρρος. Να σπάσουμε έμπρακτα τον τσαμπουκά της κυβέρνησης. Να γίνει ξεκάθαρο πλατιά στους φοιτητές, γιατί έρχονται τώρα όλα αυτά τα μέτρα και ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Υπάρχουν εκφραστές αυτής της πολιτικής (π.χ. πρυτάνεις, διοικήσεις), αλλά αυτή η πολιτική έρχεται να συμπυκνώσει στρατηγικές στοχεύσεις της κυβέρνησης και της ΕΕ.

-- Μπαίνουν νέοι φοιτητές στη δράση μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις;

Β. Π.: Φάνηκε ότι υπήρξαν κάποια αντανακλαστικά, που δείχνουν κιόλας τα περιθώρια που ανοίγονται μπροστά μας. Είναι όμως ακόμα αναντίστοιχη η απάντηση. Χρειάζεται, βέβαια, να προσανατολιστεί αυτός ο αγώνας. Να έχει διάρκεια κι αντοχή. Να μην είναι μόνο ένα ξέσπασμα. Να γίνουν βήματα στη συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

-- Ποια είναι τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ένας φοιτητής στις σπουδές του;

Χ. Χ.: Υπάρχουν πολλά οξυμένα προβλήματα, που αν συνδυαστούν και με όσα αντιμετωπίζει σήμερα μια λαϊκή οικογένεια, κάνουν την κατάσταση εκρηκτική. Πιο συγκεκριμένα, στα πρώτα έτη υπάρχουν πολλοί συμφοιτητές μας που προσπαθούν να μετεγγραφούν από σχολές της επαρχίας. Στο ΕΚΠΑ υπάρχει θέμα με τις εγκαταστάσεις κι εξαιτίας της υποχρηματοδότησης υπάρχουν πολλά προβλήματα στον εξοπλισμό. Για παράδειγμα, το Τμήμα Τουρκικών Σπουδών είναι εγκατεστημένο σε κτίριο νοικιασμένο από τη Μητρόπολη. Είναι ακατάλληλο για μάθημα. Δε χωράμε στα αμφιθέατρα, δεν υπάρχει θέρμανση, ούτε καθαριότητα. Το πρόβλημα με την καθαριότητα είναι ακόμα πιο οξυμένο στη Φιλοσοφική, που έχει πολλούς μήνες να καθαριστεί. Απαιτούμε άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού σε όλες τις λειτουργίες του πανεπιστημίου, που έχουν ξεπουληθεί όπως η φύλαξη. Να δοθούν άμεσα επιπλέον κονδύλια από το κράτος και να τα κόψει από τους επιχειρηματίες. Υπάρχουν καθηγητές που διδάσκουν 9 και 10 μαθήματα ανά 6μηνο. Μειώνονται κι άλλο οι διοικητικοί υπάλληλοι. Με τις τελευταίες απολύσεις (δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις σε 150 εργαζόμενους στο ΕΚΠΑ) η γραμματεία του Τμήματός μου έμεινε με έναν εργαζόμενο, ενώ δεν υπάρχει πλέον κανένας εργαζόμενος για τη βιβλιοθήκη.

Β. Π.: Η άλλη πτυχή είναι οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και πού αυτές στοχεύουν. Προσπαθούν να τα εναρμονίσουν, όπως λένε, με τις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας. Αυτό για ένα φοιτητή σήμερα σημαίνει ένταση των ταξικών φραγμών, από τη μια, και, από την άλλη, ημικαταρτισμένη γνώση, γνώση με το κομμάτι, που θα καθορίζει και με τι όρους θα δουλεύει ο αυριανός απόφοιτος. Θέλουν αποφοίτους φθηνούς κι ευέλικτους. Στη ΣΕΜΦΕ, μέσα από παρεμβάσεις, συνεχείς κινητοποιήσεις προσπαθούμε να αναδείξουμε την αντιδραστική ουσία των αλλαγών αυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η Σχολή των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, που το μάθημα της ενεργειακής υποστήριξης έχει αποκοπεί από το πτυχίο και το «αγοράζεις» πλέον μέσω σεμιναρίων.

Χ. Χ.: Στις θεωρητικές σχολές υπάρχει ζύμωση αντιλήψεων και ιδεολογική προπαγάνδα. Χαρακτηριστικά, το επόμενο 6μηνο το ΓΕΕΘΑ χρηματοδοτεί επώνυμη έδρα στη σχολή μου, που θα ασχολείται με γεωπολιτικές αναλύσεις στη Μ. Ανατολή και την παρουσία της Ελλάδας. Πέρσι το Τμήμα Σλαβικών Σπουδών χρηματοδοτήθηκε απ' ευθείας από την «Gazprom».

(συνέχεια από σελίδα 9)

-- Τι πρωτοβουλίες έχετε πάρει για όλα αυτά τα θέματα;

Χ. Χ.: Σε πολλές σχολές, όπως στους νηπιαγωγούς έχει γίνει προσπάθεια να οργανωθούν επιτροπές ετών που θα ασχολούνται και με πιο συγκεκριμένα ζητήματα, που αφορούν κάθε έτος ξεχωριστά. Για το ζήτημα της καθαριότητας, που, όπως είπαμε και παραπάνω, είναι τεράστιο πρόβλημα στο ΕΚΠΑ. Το προηγούμενο διάστημα προσπαθήσαμε να αναδείξουμε και να κάνουμε γνωστό το πρόβλημα της καθαριότητας με συνεντεύξεις Τύπου και άλλες μαζικές δράσεις. Κι αναγκάστηκε η Διοίκηση του Πανεπιστημίου να έρθει σε συνεννόηση με το Δήμο της Αθήνας και να αναλάβει αυτός τον καθαρισμό για λίγο διάστημα.

Από την αρχή της χρονιάς, με αφορμή το μεγάλο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, τον 3ήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου, την απεργία στις 27 Νοέμβρη, αλλά και τις εξελίξεις κουβεντιάσαμε μαζικά με τους συμφοιτητές μας. Στο Σύλλογό μου πραγματοποιείται Γενική Συνέλευση κάθε βδομάδα. Είναι θετικό ότι στην τελευταία Γενική Συνέλευση συμμετείχαν 80 φοιτητές, όταν στις φοιτητικές εκλογές είχαν ψηφίσει 100.

Αντιπροσωπεία του φοιτητικού μας συλλόγου πήγε σε άλλες Γενικές Συνελεύσεις για να μεταφέρει εμπειρία, να συμβάλει στη συζήτηση. Ομάδες φοιτητών εξόρμησαν στα Προπύλαια και στην πλατεία Κοραή με την απόφαση του Συλλόγου. Είναι κινήσεις που μπορεί να φαίνονται μικρές, αλλά βοηθούν ν' αποκτήσουν εμπειρία οι φοιτητές, από την ίδια τους τη δράση μέσα από τη συμμετοχή τους στην οργάνωση της πάλης. Μέχρι τώρα, οι πιο πολλοί αγανακτούσαν, αλλά είχαν μάθει να «μένουν στον πάγκο» κι όχι «να παίζουν μπάλα μέσα στο γήπεδο».

-- Είναι λύση οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες που πρότεινε η πρυτανεία του ΕΚΠΑ; Πώς μπορούν να ξεπεραστούν εκφυλιστικά φαινόμενα στους συλλόγους;

Β. Π.: Αυτό που προτείνουν όχι απλά δεν είναι λύση είναι και πολύ επικίνδυνο. Στοχεύουν να χτυπήσουν τις συλλογικές διεκδικήσεις. Αυτή η λογική δε συναντιέται μόνο στα πανεπιστήμια, παρόμοια είναι και η κατάσταση στο εργατικό κίνημα με το συνδικαλιστικό νόμο που θέλουν να φέρουν. Γίνεται, δηλαδή, κατανοητό, ότι δεν είναι μόνο ζήτημα Φορτσάκη ή Πρυτανείας. Είναι ενιαία η επίθεση στο κίνημα.

Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι ανοιχτές, μαζικές διαδικασίες, που καλούμε τους φοιτητές να συμμετέχουν και να αποφασίζουν συλλογικά. Τα εκφυλιστικά φαινόμενα είναι ζητήματα που πρέπει να λύσει το φοιτητικό κίνημα. Αυτό όμως πρέπει να αποφασίζει για τις διεκδικήσεις του. Ως ΜΑΣ έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις για μαζικοποίηση των διαδικασιών, π.χ. συγκρότηση επιτροπών ετών. Και υπάρχουν θετικά αποτελέσματα, όπως στη Νοσηλευτική που έχουν συγκροτηθεί επιτροπές ετών και μέσα από τις συνελεύσεις και τις αποφάσεις τους, μαζικοποιείται και η Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, ενώ η συζήτηση γίνεται πιο ουσιαστική, έχουν λόγο οι ίδιοι φοιτητές κι όχι μόνο οι εκπρόσωποι των παρατάξεων.