Γιατί, όμως, διαμαρτύρονται οι επιχειρηματίες στη Γαλλία; Διαβάζουμε: «Τα παράπονα... είναι τρία. Το πρώτο αφορά τις ρυθμίσεις για δέκα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, οι οποίες θα αρχίσουν να ισχύουν από τον Ιανουάριο. Οι εργαζόμενοι σε αυτά θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται δύο χρόνια νωρίτερα και θα έχουν δικαίωμα στο μέλλον σε μειωμένο ωράριο χωρίς μείωση αποδοχών ... Το δεύτερο μέτρο τούς απαγορεύει να υπογράφουν προσωρινές συμβάσεις με λιγότερες από 24 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Και το τρίτο υποχρεώνει τις επιχειρήσεις με λιγότερους από 250 εργαζόμενους να ενημερώνουν τους υπαλλήλους τους δύο μήνες νωρίτερα για την πρόθεσή τους να κλείσουν την επιχείρηση».

Η κυβέρνηση έσπευσε να ανταποκριθεί ικανοποιώντας εν μέρει τα αιτήματά τους με τους επιχειρηματίες να απειλούν με συνέχιση των κινητοποιήσεών τους έως ότου ικανοποιηθούν πλήρως. Πώς το είπε ο Τσίπρας προχτές το βράδυ στον ΣΚΑΪ; «Ποτέ δεν είναι αργά αν κανείς είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει»... Και το 'πε εγκωμιάζοντας τον Ολάντ και τον προϋπολογισμό που κατέθεσε που, παρότι δε συμμορφώνεται πλήρως με τους ευρωενωσιακούς κανόνες, η Κομισιόν τον αποδέχτηκε. Μόνο που για τους καπιταλιστές, γιατί για δαύτους διεκδικεί ο Ολάντ, τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Και οι ...κινητοποιήσεις τους στο Παρίσι επιβεβαιώνουν ότι η αστική διαχείριση, σε όποια εκδοχή της, δεν αφήνει κανένα περιθώριο ικανοποίησης εργατικών λαϊκών αναγκών.