Το ΕΚΑΒ, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή του, χρειάστηκε να επέμβει σε 54 συνολικά περιστατικά, εκ των οποίων τα 25 διακομίστηκαν στα νοσοκομεία, στα 29 έγινε η παροχή των πρώτων βοηθειών χωρίς να χρειαστεί να διακομιστούν κάπου.

Η ανακοίνωση του ΕΚΑΒ αναφέρεται στην κάλυψη της κλασικής διαδρομής του 32ου Μαραθωνίου, που έγινε την περασμένη Κυριακή με τη συμμετοχή 35.000 δρομέων. Ο κύριος όγκος των περιστατικών αφορούσε λιποθυμικά επεισόδια και διάφορων ειδών μυοσκελετικούς τραυματισμούς.

Στη δήλωση συμμετοχής οι ιατρικές εξετάσεις ήταν στην ευθύνη του δρομέα. Θα έπρεπε δηλαδή να έχει «κάπου μια άκρη» ή να πληρώσει για το σχετικό πιστοποιητικό. «Αλλιώς δε γίνεται, καθώς δεν υπάρχει οργανωμένος δημόσιος προαθλητικός έλεγχος για όλο τον πληθυσμό και ειδικότερα τους νέους», όπως λέει ο Ηλίας Σιώρας, διευθυντής στην καρδιολογική κλινική του Ευαγγελισμού και πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στο νοσοκομείο.

«Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, κυρίως μαθητές και αθλητές, πρέπει να υποβάλλονται ανά τακτά διαστήματα σε προληπτικό έλεγχο, όχι μόνο για τη συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες, αλλά γενικότερα ως νέα γενιά. Η πρόληψη ξεκινά από τους ελέγχους στα δόντια, την καρδιά, την όραση, την ακοή και τη σπονδυλική στήλη. Ειδικά η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες απαιτεί πιο συχνή εξέταση, ανά διετία ή τριετία, ανάλογα με την ένταση του αθλήματος. Για σχολικό αθλητισμό ο έλεγχος είναι αρκετός κάθε 3 - 4 χρόνια, μέσα από τον οποίο μπορούν να διαγνωστούν, π.χ., καρδιακές παθήσεις που είναι εν δυνάμει επικίνδυνες (όπως η υπερτροφική καρδιοπάθεια). Ολα αυτά πρέπει να παρέχονται δωρεάν στη νέα γενιά από ένα οργανωμένο δίκτυο υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), με Κέντρα Υγείας και υπηρεσίες σχολικής υγιεινής. Σήμερα», σύμφωνα με τον Ηλ. Σιώρα, «η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών πληρώνει αδρά για τον προαθλητικό έλεγχο, για το παιδί που θα πάει στην Α' Δημοτικού 50 ευρώ για τον καρδιολόγο και 30 ευρώ για τον οφθαλμίατρο». «Ενα», συνεχίζει, «μικρό μέρος νέων "βολεύεται" με εθελοντικές προσφορές γιατρών και ένα, όχι ευκαταφρόνητο, ποσοστό δεν κάνει καθόλου εξετάσεις. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τα τραγικά συμβάντα στους αθλητικούς χώρους. Οι εκάστοτε ηγεσίες δίνουν αφειδώς οδηγίες, μα ποτέ δεν εγκρίνουν κονδύλια για τον προαθλητικό έλεγχο. Ακόμα και για αθλητικές ομάδες τυφλών δεν υπάρχει καμιά μέριμνα. Αμέτρητο πλήθος νέων αλλά και ενηλίκων σε ερασιτεχνικά σωματεία, σε γυμναστήρια, κολυμβητήρια κλπ. ζητά κάθε χρόνο "χαρτί γιατρού" για να μπορεί να αθλείται. Πώς θα το εξασφαλίσει όταν αδυνατεί να πληρώσει ή όταν η δημόσια υπηρεσία τού δίνει ραντεβού σε μήνες ή όταν το ΠΕΔΥ λέει ότι δεν καλύπτει αυτές τις εξετάσεις; Μέχρι και αθλητές εθνικών ομάδων δυσκολεύονται στην πρόσβαση και ζητούν γρήγορο ραντεβού γιατί έχουν ανάγκη πιστοποιητικού για τις διεθνείς υποχρεώσεις».

Και ο Ηλ. Σιώρας καταλήγει: «Ο προαθλητικός έλεγχος είναι μια σοβαρή υπόθεση και δεν μπορεί το κράτος να κοροϊδεύει με επιδερμικές κινήσεις και οδηγίες. Είναι οι ίδιοι οι κρατικοί παράγοντες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους αιφνίδιους θανάτους νέων, όταν οι ίδιοι τα έδωσαν όλα στις επιχειρήσεις υγείας. Ο εθελοντισμός - είτε αγνός είτε υστερόβουλος - δεν μπορεί να καλύψει τις λαϊκές ανάγκες».