Μεγάλος κιβωτιόσχημος τάφος, κατασκευασμένος από πωρόλιθους αποκαλύφθηκε στον τρίτο θάλαμο, σε βάθος 1,60μ. από τους σωζόμενους λίθους του δαπέδου, στον λόφο Καστά. Οι εξωτερικές διαστάσεις του τάφου είναι μήκους 3,23μ., πλάτους 1,56μ. και σωζόμενου ύψους 1 μ. Ωστόσο, βρέθηκαν, κατά την ανασκαφή, ορθοστάτες από την ανωδομή του τάφου, που θεωρείται ότι το ύψος του έφτανε τουλάχιστον στο 1,80μ. Εντός και εκτός του τάφου, βρέθηκε ο σκελετός του νεκρού. Είναι προφανές ότι το ανθρωπολογικό υλικό θα εξεταστεί από ειδικούς επιστήμονες. Είναι, εξίσου, προφανές ότι θα γίνουν όλες οι έρευνες τις οποίες απαιτεί η σύγχρονη επιστήμη.

Εντός του τάφου δημιουργήθηκε μια επιμήκης βάθυνση πλάτους 0,54 μ. και μήκους 2,35 μ. Πρόκειται για τη θέση στην οποία τοποθετήθηκε ξύλινο φέρετρο. Βρέθηκαν, διάσπαρτα, σιδερένια και χάλκινα καρφιά, καθώς και οστέινα και γυάλινα διακοσμητικά στοιχεία του φερέτρου. Επισημαίνεται ότι το συνολικό ύψος του τρίτου θαλάμου από την κορυφή του θόλου έως τον πυθμένα του τάφου είναι 8,90μ.

Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΥΠΠΟ «το μνημείο αποτελεί μοναδική και πρωτότυπη σύνθεση ποικίλων χαρακτηριστικών. Είναι μια εξαιρετικά ακριβή κατασκευή, το κόστος της οποίας είναι προφανώς απίθανο να είχε αναληφθεί από ιδιώτη. Πιθανότατα, πρόκειται για μνημείο αφηρωισμένου νεκρού, δηλαδή, θνητού στον οποίον αποδόθηκαν λατρευτικές τιμές από την κοινωνία της εποχής του. Ο νεκρός ήταν εξέχουσα προσωπικότητα, καθώς μόνον έτσι εξηγείται η κατασκευή αυτού του μοναδικού ταφικού συγκροτήματος».

Προκειμένου να δρομολογηθούν οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου, μελετώνται συστηματικά τα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη, τα οποία έχουν ταυτιστεί και αποδοθεί στον περίβολο. Πρόκειται για 500 περίπου μαρμάρινα μέλη, που βρίσκονται στην γύρω περιοχή, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένο το λιοντάρι, ενώ καθώς αποσύρθηκαν, προ ολίγων ημερών, τα νερά της λίμνης Κερκίνης, αποκαλύφθηκαν περισσότερα από εκατό μέλη του περιβόλου, όπως γείσα, ορθοστάτες και στέψεις. Είχαν μεταφερθεί, το 1936 από την ΟΥΛΕΝ, η οποία είχε αναλάβει την κατασκευή του φράγματος της Κερκίνης.

Ασύλητο κιβωτιόσχημο τάφο έφερε στο φως και η αρχαιολογική σκαπάνη της προϊσταμένης της ΙΖ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αγγελικής Κοτταρίδη στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, όπου συνεχίζεται η ανασκαφή που είχε ξεκινήσει από το 1949 ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος.

Κατά την εκτίμηση της προϊσταμένης αρχαιολόγου χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ. και πρόκειται για μία ευχάριστη εξαίρεση, αφού η νεκρόπολη των Αιγών λεηλατήθηκε από τους Γαλάτες μισθοφόρους του Πύρρου το 276 π.Χ. και σπάνια βρίσκονται αδιατάρακτες ταφές. Μέσα στον κιβωτιόσχημο τάφο που ανοίχθηκε χτες το πρωί βρέθηκαν ένα επίχρυσο χάλκινο στεφάνι, πολλά χάλκινα σκεύη, πολλά πήλινα, ενώ φωτογραφία ενός σκεύους συμποσίου που βρέθηκε στο δάπεδο του τάφου δόθηκε στη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με την εκτίμησή της, ο νεκρός είναι άνδρας που πέθανε στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ αν όλα πάνε καλά τα ευρήματα θα παρουσιαστούν στην πρώτη μεγάλη έκθεση για τα εγκαίνια του νέου μουσείου των Αιγών.

Το νεκροταφείο των τύμβων βρίσκεται στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο των Αιγών (Βεργίνα), ανάμεσα στα χωριά Βεργίνα και Παλατίτσια, σε έκταση σχεδόν 500 στρεμμάτων. Οι 540 ταφικοί τύμβοι προσφέρουν μια μοναδική άποψη για τη μορφή ενός μακεδονικού νεκροταφείου στην αρχαιότητα. Τις ανασκαφές στο νεκροταφείο των τύμβων ξεκίνησε ο Μ. Ανδρόνικος το 1961. Οι παλαιότεροι τύμβοι ανάγονται στον 11ο αιώνα π.Χ., ενώ η κύρια χρήση του τμήματος αυτού της νεκρόπολης χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (10ος - 7ος αιώνας π.Χ.), ενώ ένα μεγάλο μέρος των τάφων χρονολογείται στον 4ο και τον 3ο αιώνα π.Χ.