Κεντροαριστεροδέξιοι διαχειριστές όλοι στην προσπάθεια χειραγώγησης του σουηδικού λαού

Αλλαγή στη σκυτάλη της αστικής διαχείρισης δείχνουν οι εκλογές (βουλευτικές και τοπικές) που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή στη Σουηδία. Το έως τώρα κυβερνητικό κεντροδεξιό κόμμα των «Μετριοπαθών» του Σουηδού πρωθυπουργού Φρέντερικ Ράινφελντ παραδέχτηκε την ήττα του (πήρε 23%) έναντι των σοσιαλδημοκρατών με 31,2%. Σημαντική ήταν η άνοδος του ακροδεξιού, ρατσιστικού κόμματος των «Δημοκρατών της Σουηδίας» που πήραν 12,9%, και αποδεικνύεται ότι αυτού του είδους τα κόμματα του κεφαλαίου αξιοποιούνται σε περιόδους δυσκολιών της διαχείρισης ως ανάχωμα για τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι στη Βουλή των 349 μελών πλειοψηφία συγκεντρώνουν το άθροισμα των λεγόμενων κεντροαριστερών δυνάμεων δηλαδή σοσιαλδημοκράτες, οπορτουνιστές του Κόμματος της Αριστεράς (5,7%), Πράσινο Κόμμα (6,8%) όμως για κυβέρνηση θα χρειαστούν αρκετά παζάρια για να φτάσουν τις 175 έδρες της απόλυτης πλειοψηφίας. Τα υπόλοιπα κόμματα του ως τώρα κεντροδεξιού συνασπισμού πήραν το Κέντρο 6,1%, οι Φιλελεύθεροι 5,4%, οι Χριστιανοδημοκράτες 4,6%, ενώ το πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα των Φεμινιστριών με 3,1% δεν έπιασε το πλαφόν 4% για είσοδο στη Βουλή. Εως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει γνωστό το αποτέλεσμα του ΚΚ Σουηδίας, που μέσα σε δύσκολες συνθήκες χειραγώγησης και καλλιέργειας αυταπατών από τους οπορτουνιστές, έδωσε τη μάχη για τον ταξικό προσανατολισμό των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Το βέβαιο με αυτά τα αποτελέσματα είναι ότι θα ενταθεί η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και με άλλο μείγμα διαχείρισης.

Στη Σουηδία, παρ' όλο που δεν είναι στο ευρώ, εφαρμόζεται η ίδια φιλομονοπωλιακή πολιτική όπως και σε κάθε άλλη χώρα της ΕΕ. Τα τελευταία χρόνια έχει εξαφανιστεί και το λεγόμενο «σουηδικό κοινωνικό μοντέλο», που τόσο προβλήθηκε από τους σοσιαλδημοκράτες και τους οπορτουνιστές ως ένα δείγμα ...ανθρώπινου καπιταλισμού. Φυσικά, ο λεγόμενος και «τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό» που αξιοποιήθηκε όσο υπήρχε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο και η ΕΣΣΔ - τότε υπήρξαν κάποιες παραχωρήσεις - όταν υπήρχαν στις σοσιαλιστικές χώρες σημαντικές κοινωνικές λαϊκές κατακτήσεις για τους εργαζόμενους. Αποδείχτηκε ότι ο «τρίτος δρόμος» ήταν μια διαδικασία ενσωμάτωσης των εργαζομένων στην καπιταλιστική εκμετάλλευση που σήμερα δείχνει ξεκάθαρα τα «δόντια της». Ετσι, λοιπόν, στη Σουηδία του δήθεν ανθρώπινου καπιταλισμού, που και οι «αριστεροί» με τον αντικομμουνισμό και το συμβιβασμό τους συνέβαλαν τα μέγιστα, ισοπεδώνονται δικαιώματα και κατακτήσεις. Το 12% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, η συγκαλυμμένη ανεργία της μερικής απασχόλησης κάνει θραύση με πάνω από 50% στους νέους, ο συντελεστής φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου έχει πέσει από το 40% τη δεκαετία του '90 στο 20% και θα πέσει την επόμενη χρονιά στο 15%. Η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου στη Σουηδία συνεχίζεται και το 1% κατέχει το 40% του πλούτου, συνεχίζονται οι ιδιωτικοποιήσεις των πάντων και της Υγείας και της Παιδείας, προγραμματίζεται αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 υποχρεωτικά και στα 69 προαιρετικά. Αυτά είναι τα ...καλά του «σουηδικού μοντέλου», δηλαδή καραμπινάτος καπιταλισμός!