Η έντονη κινητικότητα του τελευταίου διαστήματος στο εσωτερικό της χώρας γύρω από τα ενεργειακά ζητήματα, σε συνάρτηση με την κρίση στην Ουκρανία και τη Μ. Ανατολή, συνεχίζεται αμείωτη, καθώς η συγκυβέρνηση επιθυμεί να «παίξει» το χαρτί της «ενεργειακής διπλωματίας» στις διαπραγματεύσεις που διεξάγει με τους εταίρους της, για λογαριασμό της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Σε αυτό το πλαίσιο, αμέσως μετά από την επίσκεψη του Αζέρου προέδρου και μία μέρα πριν την έλευση του Κινέζου πρωθυπουργού στην Ελλάδα, διεξήχθη χτες ευρεία διυπουργική σύσκεψη υπό την προεδρία του υπουργού Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλου, και με τη συμμετοχή του υπουργού Περιβάλλοντος, Γ. Μανιάτη, για θέματα σχετικά με «την προετοιμασία παραχώρησης αδειών έρευνας και αξιοποίησης υδρογονανθράκων στις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες, καθώς και θέματα που σχετίζονται με την πολιτική αγωγών και χώρων αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου».

Σε ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει ότι στη σύσκεψη συζητήθηκαν επίσης «θέματα που σχετίζονται με τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑP, καθώς και ζητήματα που αφορούν την προοπτική δημιουργίας νέων εναλλακτικών οδεύσεων, όπως, για παράδειγμα, ο "κεντρικός διάδρομος" Αιγαίου - Βαλτικής. Τέλος, ειδική αναφορά έγινε στην κρισιμότητα που έχει η εθνική υποδομή της Ρεβυθούσας και η προοπτική αναβάθμισής της, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά, συνολικά, για την περιφερειακή ενεργειακή πολιτική της ΕΕ».

Ο λεγόμενος «κεντρικός διάδρομος Αιγαίου - Βαλτικής» είναι έργο που προωθεί η ελληνική κυβέρνηση και συνδέεται με την ολοκλήρωση των έργων για τον αγωγό ΤΑP, καθώς η επιδίωξη είναι να δημιουργηθεί ένας νέος αγωγός φυσικού αερίου που θα ξεκινά από τη Βόρεια Ελλάδα και διαμέσου Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ουγγαρίας και των υπόλοιπων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης θα φτάνει ως τη Βαλτική.

Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές του μήνα εγκρίθηκε από τη διυπουργική επιτροπή η ένταξη 12 έργων του τομέα της Ενέργειας στη διαδικασία του νόμου για τις στρατηγικές επενδύσεις («fast track»). Πρόκειται για σχεδιασμούς που έχουν ενταχτεί στη λίστα των 248 συνολικά έργων τέτοιου χαρακτήρα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, την οποία ενέκρινε τον Οκτώβρη του 2013 η Κομισιόν, και θεωρούνται κρίσιμης σημασίας για τις ενεργειακές υποδομές της Κοινότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί, το συνολικό τους κόστος εκτιμάται στα 7 δισ. ευρώ. Ειδικά για τον τομέα του φυσικού αερίου προβλέπουν την κατασκευή διασυνδετήριου αγωγού Ελλάδας - Βουλγαρίας μεταξύ Κομοτηνής και Stara Zagora, σταθμό Μόνιμης Ανάστροφης Ροής στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα μεταξύ Σιδηροκάστρου και Kula, πλωτό σταθμό αποθήκευσης κι επαναεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου στην Αλεξανδρούπολη, πλωτό σταθμό αποθήκευσης και επαναεριοποίησης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου έξω από τη Θάσο, τους αγωγούς ΤΑΡ, ITGI (Ιταλία, Ελλάδα, Τουρκία), αγωγό στη θαλάσσια περιοχή Κύπρου προς την Ηπειρωτική Ελλάδα μέσω Κρήτης και σταθμό συμπίεσης φυσικού αερίου στους Κήπους του Εβρου.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, παρά τα όσα ισχυρίζεται η συγκυβέρνηση περί «ωφελημάτων» που θα προκύψουν για τα λαϊκά στρώματα από την υλοποίηση του παραπάνω σχεδιασμού, στην πραγματικότητα αυτός αποσκοπεί κατά βάση στην εξασφάλιση φτηνών καυσίμων στα ντόπια κι ευρωενωσίτικα μονοπώλια. Την ίδια στιγμή όμως θέτει τη χώρα πιο «βαθιά» στη δίνη της κλιμακούμενης έντασης γύρω από το μοίρασμα ενεργειακών πηγών, αγορών και δικτύων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων, προκαλώντας πολλαπλούς κινδύνους για το λαό.