Ζητήματα οργανωτικής και πολιτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος ικανού να αναλάβει και να διεκπεραιώσει την αστική διαχείριση βρίσκονται στο επίκεντρο της εσωκομματικής συζήτησης που πυροδότησε το κείμενο κριτικής σε επιλογές της ηγετικής ομάδας, που υπογράφουν 53 στελέχη του και για το οποίο κυκλοφόρησαν ήδη «φήμες» ότι ήταν υπαγορευμένο από την ηγετική ομάδα, «κόλπο» ώστε ν' ανοίξει με τους δικούς της όρους η συζήτηση για το πού και με ποιους θέλει να πάει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το θέμα απασχόλησε χτες τη συνεδρίαση της ΠΓ του κόμματος, όπου η «Σοσιαλιστική Τάση» κατέθεσε δικό της κείμενο, ενόψει και της συνεδρίασης της ΚΕ το Σαββατοκύριακο.

Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Παππάς, που «φωτογραφίζεται» στο σημείο του κειμένου των 53 όπου καταγγέλλεται η υποκατάσταση των οργάνων από «εξωθεσμικά κέντρα λήψης αποφάσεων» και διάφορους συμβούλους, αρθρογραφεί σχετικά με τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Αφού χαρακτηρίζει το εκλογικό αποτέλεσμα ως τη δικαίωση της «μεσομακροπρόθεσμης στρατηγικής» του κόμματός του, δηλώνει ότι θα ήταν ανόητο να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ τα αντιμνημονιακά δολώματα που του έφεραν τις ψήφους στο πιάτο. «Αυτήν την πτυχή (σ.σ.: την αντιμνημονιακή) δεν την εγκαταλείπουμε, την επικαιροποιούμε, την κάνουμε αιχμή του δόρατος για μια νέα ηγεμονική πορεία. Θα είναι ολέθριο και ανεξήγητο λάθος να την εγκαταλείψουμε τώρα που έχει αγκαλιαστεί από το λαό της Αριστεράς, αλλά και από πολύ ευρύτερες δυνάμεις», γράφει, επιχαίροντας για τα αποτελέσματα της αντιμνημονιακής παραμύθας που πούλησαν στο λαό και δηλώνοντας ότι θα επιμείνουν, ασχέτως αν στην πράξη έχουν εγκαταλείψει κάθε υπόσχεση για άρση έστω ορισμένων βαρών που το μνημόνιο φόρτωσε στο λαό. Μάλιστα, ο Ν. Παππάς εγκαλεί όσους «προσπαθούν να ανακαλύψουν κάποια "στροφή" του ΣΥΡΙΖΑ» ότι το κάνουν για «να αποφύγουν την κουβέντα για τα δικά τους αδιέξοδα», όπως γράφει, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα.

Προτεραιότητα λοιπόν η αντιμνημονιακή αυταπάτη ως μέσο χειραγώγησης του λαού. Με επικέντρωση στις «μνημονιακές δυνάμεις» που ανανήπτουν και βαφτίζονται αντιμνημονιακές, π.χ. σαν τους ΠΑΣΟΚογενείς και άλλους.

Δεύτερη στη σειρά η υπεράσπιση της αυταπάτης για αλλαγή στην ΕΕ, ως το «πλαίσιο για τη σωτηρία του ελληνικού λαού»! Λες και η διακρατική καπιταλιστική συμμαχία μπορεί να αλλάξει εκ των έσω, να αποβάλει τα μονοπώλια και να γίνει «λαϊκή». Ασε που ούτε φραστικά δε λέει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι θιασώτης τους.

Τρίτη, η σχέση τους με τα κινήματα. Μάλιστα εδώ το θράσος του ξεχειλίζει, αφού φτάνει σε σημείο να ισχυριστεί ότι με «πολύ κόπο και πόνο» ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που συνέβαλε αποφασιστικά «στο να μην καρπίσουν σπόροι φασιστικοί μέσα στο κίνημα των αγανακτισμένων», όταν στην πράξη συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Και ταυτόχρονα εκθειάζει το κίνημα των πλατειών ως την αυθεντική λαϊκή παρέμβαση, ναι, αυτούς που, εκτός άλλων, εναντιώνονταν στα κόμματα και στα συνδικάτα.

Ο Ν. Παππάς υποστηρίζει ότι χρειάζεται προσπάθεια να αντιστοιχηθεί το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ με την οργανωμένη βάση και στο πλαίσιο αυτό υπερασπίζεται το άνοιγμα των οργανώσεων, ζήτημα για το οποίο κοντράρονται οι ΠΑΣΟΚογενείς του ΣΥΡΙΖΑ με την «Αριστερή Πλατφόρμα», που καταγγέλλει προσπάθειες αλλοίωσης της βάσης του κόμματος με μαζικές κατευθυνόμενες εγγραφές.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται άρθρο της «Αυγής», που κάνει λόγο για επίλυση συμβιβασμών που χρονίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ. Επικρίνεται το γεγονός ότι η οργανωτική προσαρμογή στο νέο του ρόλο δεν έχει προχωρήσει, ενώ επιχειρείται να δοθεί θεωρητικό υπόβαθρο στο συμβιβασμό και την ενσωμάτωση: «Οι συνιστώσες συνεχίζουν να λειτουργούν, ενώ ιδρύονται και νέες. Το σύνθημα για ΣΥΡΙΖΑ των μελών αποδείχτηκε υποκριτικό... Ανώριμα στελέχη που αγνοούν τις παγκόσμιες γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές καταστάσεις, διαχειριστές μικροεξουσιών, αδυνατούν να αντιληφθούν το μέγεθος του έργου, των υποχρεώσεων και ικανοτήτων που απαιτούνται για να φτάσουν στον προγραμματικό στόχο... μέσα στις οργανώσεις γίνεται μάχη συνιστωσών για τον έλεγχο του κόμματος και της ηγεσίας... Με λίγα λόγια, χωρίς σοβαρή οργανωτική ανασυγκρότηση, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατο να αποσπάσει, με την εικόνα που εκπέμπει, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη της κοινωνίας ώστε να κυβερνήσει αυτοδύναμος...», γράφει η χτεσινή «Αυγή».

Στο μεταξύ, το δικό της κείμενο «συμβολής» στη συζήτηση αυτή κατέθεσε η «Σοσιαλιστική Τάση», επιχειρώντας με τη σειρά της να πλασαριστεί σε όσο το δυνατόν πιο αναβαθμισμένη θέση στο εσωκομματικό πεδίο που φαίνεται να αναδιατάσσεται. Το κείμενο υπογράφουν οι Αλ. Μητρόπουλος και Δ. Τεμπονέρας και σ' αυτό καταγγέλλεται ότι το «ευρύ εκλογικό σώμα» που στηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ «έχει συνειδητά αποκλειστεί από την οργανωτική μας δομή και ιεραρχία» και ζητούν άνοιγμα στην κοινωνία, ώστε να σταματήσει ο «γενικευμένος αποκλεισμός από τις οργανώσεις όλων των τοπικών κοινωνικών συνδέσμων του 27%».

Αξιώνουν να υπάρξει προσκλητήριο «σε στελέχη άλλων χώρων που απεξαρτήθηκαν και πολεμούν το μνημόνιο», «απόσυρση ορισμένων παραδοσιακών μας στελεχών στο συνδικαλιστικό χώρο, τη νεολαία, τα Επιστημονικά Σωματεία, τις Αγροτικές Ενώσεις και αλλού, τα οποία αδυνατούν να βοηθήσουν στην αντιστοίχηση της κινηματικής μας επιρροής με τη διευρυμένη κοινωνική μας βάση», «πρόσκληση σε πολιτικά στελέχη που έχουν αποδεσμευτεί από τα μνημονιακά κόμματα». Ακόμα ζητούν να σταματήσει η «υπερέκθεση στελεχών πρώτης γραμμής», υποστηρίζοντας πως «το ποιοι άλλωστε μπορούν να διεισδύσουν στα λαϊκά στρώματα και να επηρεάσουν τις συνειδήσεις των πολιτών ... φάνηκε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών». Οπου, σημειώνουμε, πρώτευσαν στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ.

• Με δήλωσή του χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος διαψεύδει σενάρια που ενέπλεκαν το όνομά του στη συζήτηση για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.