Το σκάμμα στο στάδιο της Βάρης

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το στάδιο και μάλιστα Ολυμπιακών προδιαγραφών (8 διαδρομές, ταρτάν, βαλβίδες ρίψεων, σκάμματα, κερκίδες, αποδυτήρια) στη Βάρη που υπάγεται στον ενοποιημένο πλέον Δήμο Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης. Η δημοτική αρχή παρουσιάζοντας ως αιτία την έλλειψη χρημάτων το έχει αφήσει στη μοίρα του, στερώντας από τα λαϊκά στρώματα και τους εργαζόμενους της περιοχής ένα σημαντικό χώρο για άθληση.

Το στάδιο είναι ένα ζωντανό διαχρονικό παράδειγμα του χάους που επικρατούσε και επικρατεί σε όλη τη χώρα σχετικά με τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτή η κατάσταση ξεκίνησε το 1960 με την ίδρυση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και επιδεινώθηκε με βάναυσο τρόπο στις δεκαετίες του '70 και του '80. Ουσιαστικά οι αθλητικές εγκαταστάσεις κατασκευάζονταν χωρίς κανένα σχεδιασμό ή πρόγραμμα, χωρίς κανένα σεβασμό προς το δημόσιο χρήμα. «Φύτευαν» αθλητικές εγκαταστάσεις χωρίς καμιά εκ των προτέρων μελέτη και, βέβαια, χωρίς καμιά πρόβλεψη συντήρησης των χώρων. Ενα από τα «θύματα» αυτής της πολιτικής είναι και το στάδιο της Βάρης.

Για το θέμα κουβεντιάσαμε με τον Νίκο Καρακαξίδη, φίλαθλο, παράγοντα και ιδρυτή του τμήματος στίβου του σωματείου «ΑΟ Βάρης - Αναργυρούς» που ιδρύθηκε το 1990 και έχει επίσης τμήματα βόλεϊ, μπάσκετ και τένις. Οπως μας εξήγησε, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη λειτουργία του σταδίου, το οποίο η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, όσον αφορά τον εξοπλισμό του πετάει το μπαλάκι στη δημοτική αρχή και η τελευταία αδιαφορεί.

«Η κατάσταση έχει γίνει φρικτή. Οι γονείς δεν ξέρουν τι να πρωτοπληρώσουν - όσοι έχουν δηλαδή: Το φαΐ, τα ρούχα, τη θέρμανση, τον αθλητισμό, τα φροντιστήρια; Αυτοί έχουν το θράσος να μιλούν για πλεόνασμα. Μας εξαπατούν μπροστά στα μάτια μας. Μας έχουν καταχρεώσει για τα δικά τους συμφέροντα. Πού θα πάει αυτό;», αναρωτιέται ο Ν. Καρακαξίδης.

Αναφερόμενος στις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα σωματεία, αλλά και οι αθλούμενοι, στην προσπάθειά τους να αθληθούν ο Ν. Καρακαξίδης σημειώνει: «Εχουμε δύο προπονητές. Ο ένας είναι για τα μικρά παιδιά και ο άλλος είναι για τα πιο μεγάλα. Και οι δύο πληρώνονται από τους γονείς. Πρέπει να σου πω ότι τα έξοδα του τμήματος στίβου, αλλά και γενικότερα του Συλλόγου συμπληρώνονται και από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου».

Από την επίσκεψή μας στον συγκεκριμένο αθλητικό χώρο, αλλά και από την κουβέντα που κάναμε με τον υπεύθυνο του τμήματος στίβου αποδείχθηκε ότι και αυτή η περίπτωση υπάγεται στη γενικότερη εικόνα που έχουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις σήμερα. Μια εικόνα για την οποία τόσο η ίδια η πολιτεία όσο και οι δημοτικές αρχές έχουν ευθύνη, αφού τις παρέδωσαν στα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία εφαρμόζουν αγοραίες λογικές, εκμεταλλεύονται την ανάγκη για άθληση του κόσμου, έχοντας μόνο κίνητρο τα κέρδη τους. Ετσι, πλέον, το δικαίωμα στην άθληση για το λαό καταντά ακριβή πολυτέλεια και αφορά μόνο όσους έχουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη...