Με την εξέλιξη του καπιταλισμού εξελίχθηκαν και αυτοί. Αλλαξαν ονόματα και τακτική. Ας θυμηθούμε τη 10ετία του '90 τον κ. Αβραμόπουλο, που ως υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας «άφησε την κομματική του ταυτότητα στα γραφεία της ΝΔ» για να υπηρετήσει ως «υπερκομματικός» το λαό της Αθήνας. Ενώ ως δήμαρχος δεν άφηνε ευκαιρία που να μην τσακίζει τα λαϊκά δικαιώματα χάριν του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε νέα εξέλιξη. Είναι της μόδας να φοράνε οι «ανεξάρτητοι» αριστερό άρωμα. Παράδειγμα, ο «ανεξάρτητος» αλλά κεντροαριστερός κ. Καμίνης στην Αθήνα, που στα τρία χρόνια της δημαρχίας του έκλεισαν 50 σχολεία, 8 παιδικοί σταθμοί και 5 νοσοκομεία. Απολύθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι, ιδιωτικοποιήθηκαν υπηρεσίες του δήμου και οι ΜΚΟ διακλαδίστηκαν σαν τον κισσό στο δήμο για να σταθούν απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Ενώ ο κ. Καμίνης και εκ νέου υποψήφιος δηλώνει υπερήφανος για το έργο του!

Οι δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας στις οποίες απευθύνεται το ΚΚΕ δεν είναι «ανεξάρτητες», αλλά ταξικά προσδιορισμένες

Πανδημία! Σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν οι «ανεξάρτητοι», «υπερκομματικοί», «ακομμάτιστοι» υποψήφιοι δήμαρχοι, περιφερειάρχες, σύμβουλοι. Αναμένοντας τους «ανεξάρτητους» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο δήμο, πιθανότατα και κανέναν «ανεξάρτητο αντάρτη», μέχρι σήμερα, έχουμε «ανεξάρτητο» του ΠΑΣΟΚ στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου, «ανεξάρτητο» του ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο Λέσβου, «ανεξάρτητη» του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου, «ανεξάρτητο» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων στο Δήμο Λέσβου (τι σημασία έχει αν οι τελευταίοι ονομάζονται επίσημα Ανεξάρτητοι; Το κάθε κόμμα του ευρωμονόδρομου θέλει τον «ανεξάρτητό» του.)

Ασε που ξεφύτρωσαν και δύο νέες κινήσεις. «Ανεξάρτητες» και αυτές! Φήμες τις θέλουν να κολλάνε σε κάποιο «ανεξάρτητο» στο πλαίσιο του «δίνω και παίρνω» και φυσικά στο όνομα της τοπικής ανάπτυξης. Λες και η τοπική ανάπτυξη είναι ανεξάρτητη από τη γενικότερη πολιτική. Λες και το ερώτημα «Ανάπτυξη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή για το λαό;» δεν έχει καμία σημασία για τα λαϊκά στρώματα.

Ζούμε σε μια περίοδο που το σύστημα περνά δυσκολίες. Η αναμόρφωση του συστήματος δυσκολεύεται να προχωρήσει, θέλει βοήθεια. Θέλει βηματοδότες. Με τους «ανεξάρτητους» η αστική εξουσία αναβαθμίζεται αφού θα έχει και τη λαϊκή αποδοχή, την ψήφο. Ταυτόχρονα ενεργοποιεί και άλλους μηχανισμούς προκειμένου να αποδυναμώσει το ΚΚΕ. Για να συνεχιστεί, χωρίς εμπόδια και μέσα από την Τοπική Διοίκηση, η αντιλαϊκή πολιτική που παίρνει από τους εργαζόμενους και δίνει στο μεγάλο κεφάλαιο με τις ιδιωτικοποιήσεις, το κλείσιμο των σχολείων και νοσοκομείων, τις απολύσεις, τις περικοπές μισθών, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, κ.ά.

Να πώς εφαρμόζεται ενιαία η αντιλαϊκή πολιτική από την EE, που συνδιαμορφώνεται από τις κυβερνήσεις και εφαρμόζεται από αυτές, τους δήμους και τις περιφέρειες.

Σ' αυτό το παιχνίδι έχουν δοκιμαστεί και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο από τις διακηρυγμένες θέσεις του υπέρ της ΕΕ, της «υγιούς» επιχειρηματικότητας κ.λπ. αλλά στην πράξη. Σ' όποιους δήμους υπήρχαν δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στήριξαν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, δηλαδή την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τη μερική απασχόληση, τις μειώσεις μισθών, τη δανειοδότηση επιχειρήσεων (για να την κοπανήσουν στο εξωτερικό). Φανταστείτε τι έχουν να κάνουν άμα γίνουν κυβέρνηση!

Να, λοιπόν, ποιος είναι ο ρόλος των «ανεξάρτητων». Αυτός που ήταν πάντα. Να παραπλανούν το λαό, να αποσπούν την ψήφο του και στη συνέχεια να τσακίζουν τα δικαιώματά του.

Είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι ένα κόμμα αποφασίζει να στηρίξει έναν υποψήφιο για να τον έχει μετά αντίπαλο. Και εν πάση περιπτώσει υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι και μάλιστα «ανεξάρτητοι» που όταν εκλέχτηκαν στράφηκαν ενάντια στο κόμμα που τους στήριξε; Αλλά τι χρείαν μαρτύρων έχομεν; Ο «ανεξάρτητος» και εκ νέου υποψήφιος περιφερειάρχης Β. Αιγαίου όταν εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στράφηκε ενάντια στο ΠΑΣΟΚ; 'Η υπηρέτησε κατά γράμμα τις αντιλαϊκές επιλογές του; Κι ενώ σήμερα καμαρώνει γιατί εκτέλεσε έργο πολλών εκατομμυρίων ευρώ, η ανεργία στο Β. Αιγαίο έχει φθάσει στα ύψη, χιλιάδες οι απολυμένοι, ενισχύθηκαν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, καταργήθηκαν σχολεία, συγχωνεύτηκαν νοσοκομεία, αυξήθηκαν υπέρογκα τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, εκατοντάδες τα μαγαζιά που έκλεισαν, μαραζώνουν οι αγρότες. Αραγε, για ποιους έγιναν τα έργα που καυχιέται; Πολύ δεν πάει να καυχιέσαι για έργα σ' έναν τόπο όπου ο λαός υποφέρει;

Μπορεί, λοιπόν, να διαφέρουν στα σημεία (προέλευση, διαδρομή κ.ά.) οι λεγόμενοι «ανεξάρτητοι». Μπορεί ακόμα να διαφέρουν και στις προθέσεις, το αποτέλεσμα όμως μετρά. Ο ρόλος τους έχει τον ίδιο στόχο. Να παραπλανούν το λαό, να προδίνουν τις προσδοκίες του, να τον οδηγούν στην απογοήτευση. Αλλωστε, οι εμφανιζόμενοι ως «ανεξάρτητοι» από κόμματα δεν είναι ανεξάρτητοι από την αστική πολιτική, αυτή που ανοιχτά ή συγκαλυμμένα προβάλλουν και θα εφαρμόσουν στην Τοπική Διοίκηση.

Να δει ότι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που χτυπά τα λαϊκά στρώματα ξεκινά από την EE και περνά μέσα από την κυβέρνηση, τους δήμους και τις περιφέρειες. Επομένως, να ψηφίσει το ΚΚΕ και στις τρεις κάλπες. Και γιατί αυτό; Γιατί αν ψηφίζεις, π.χ., στην κάλπη για τις ευρωεκλογές το ΚΚΕ ενώ στην κάλπη για το δήμο και την περιφέρεια ψηφίζεις υποστηρικτές της EE, ακυρώνεις την επιλογή σου να ψηφίσεις ΚΚΕ στην Ευρωβουλή αφού την αντιλαϊκή πολιτική της EE θα την εφαρμόσουν οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες.

Καλεί τους εργαζομένους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να μην πέσουν στη λούμπα του μικρότερου κακού ή του «κάτι μπορεί να γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ». Τι κέρδισε ο λαός από την εκτόξευση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27%; Τίποτα. Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυσε κάποιο λαϊκό αγώνα; Οχι. Μόνιμη επωδός του: «Να γίνουν εκλογές, να 'ρθει ο ΣΥΡΙΖΑ» για να συνεχίσει την ίδια πολιτική.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ και στις τρεις κάλπες θα σημάνει ότι ο λαός συμβάλλει στην ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας για να βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα, να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή, να ανοίξει ο δρόμος που φέρνει το λαό στην εξουσία. Με αποδέσμευση από την EE, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Για να επιστρέφει ο πλούτος στους εργαζόμενους που τον παράγουν.

Οσο κι αν προσπαθούν πάντως να παρουσιάσουν στάσιμα τα πράγματα, η δύναμη του λαού είναι που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Και με την ενίσχυση του ΚΚΕ θα πάνε τα πράγματα προς τα μπρος, σε όφελός του.

Το 2014 δεν είναι ούτε 2010 ούτε 2012. Ο λαός έχει αποκτήσει πείρα. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό κι από εμάς εάν θα γιγαντωθεί αυτή η μερίδα του κόσμου. Να διαψευστούν οι παραθυρολόγοι και οι δημοσκόποι. Για ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Ως εδώ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κάτι που δε γνωρίζουμε. Λέει όσα πρέπει να πει και κυρίως να πράξει ένας συνεπής πολιτικός εκπρόσωπος της αστικής τάξης. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί είναι προϋπόθεση για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών, η ύπαρξή τους προϋποθέτει σφαγιασμό δικαιωμάτων και δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, μονιμοποίηση της επίθεσης στο λαό. Κάτι που οι ...αγορές πολύ εκτιμούν, αφού σωστά τα ερμηνεύουν ως στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ για την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.

Είναι μπεσαλής ο Τσίπρας. Δεν καταδέχεται να χτυπήσει έναν αντίπαλο σε κρίση. Πρώτα θα τον γιατροπορέψει, θα τον δυναμώσει και μετά θα τον πολεμήσει, θα τον νικήσει και θα εγκαθιδρύσει σοσιαλισμό.

Η αλλαγή είναι εφικτή. Το έδαφος είναι πρόσφορο. Οι λαοί σήμερα διψούν για αλλαγή και είναι στο χέρι τους να την επιβάλουν. Ιδιαίτερα οι λαοί του Νότου που υφίστανται την πιο άγρια λιτότητα. Ο εναλλακτικός δρόμος υπάρχει. Η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος και η αντιμετώπιση της κρίσης με αλληλεγγύη, ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη αποτελούν τη μοναδική πραγματικά βιώσιμη λύση».

Η φαιδρότητα είναι ευθέως ανάλογη του καιροσκοπισμού τους. Η μόνη σχέση που έχουν με το σοσιαλισμό είναι η δήλωση αποκήρυξής του ενώπιον των μονοπωλίων που τους κατέταξε αυτόματα στους πολέμιους του οράματος να ζήσουν μια μέρα οι λαοί όπως τους αξίζει.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης που πραγματοποίησαν την Τετάρτη οι εργαζόμενοι του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, αντιδρώντας στην πώληση του 67% των μετοχών του ΟΛΘ, οι υποψήφιοι της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ σήκωσαν κορόνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. Για παράδειγμα, ο Α. Τζιτζικώστας, υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, προερχόμενος από τη ΝΔ, δήλωσε πως είναι αντίθετος στην πώληση του λιμανιού, αλλά υπέρ της παρουσίας στρατηγικού επενδυτή σε τομείς της λειτουργίας του λιμανιού.

Προτείνει δηλαδή την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού με άλλον τρόπο από αυτόν που προκρίνει η κυβέρνηση, χωρίς όμως να αναιρούνται οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και συνολικά το λαό. Απόδειξη γι' αυτό είναι η ΔΕΗ, η οποία εδώ και χρόνια λειτουργεί με την πλειοψηφία των μετοχών στο κράτος και με ιδιώτη στρατηγικό επενδύτη, που έχει το λεγόμενο «μάνατζμεντ».

Ιδιας κοπής είναι και η απόφαση που πήρε κατά πλειοψηφία το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με αυτή: «Το Δημοτικό Συμβούλιο δηλώνει την πλήρη αντίθεσή του στην πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών που κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο στην εταιρεία "Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης ΑΕ". Θεωρεί ότι πρέπει να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας του Λιμένος Θεσσαλονίκης, με την ενεργό συμμετοχή του Δήμου Θεσσαλονίκης - σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα - στη διαχείριση των λιμενικών υποθέσεων, των υποδομών και των εγκαταστάσεών του».

Επίσης, το Δημοτικό Συμβούλιο «συμφωνεί στην παραχώρηση χρήσεων, εμπορικών δραστηριοτήτων και λειτουργιών σε εγνωσμένης αξίας και κύρους επενδυτές - παραχωρησιούχους που διαθέτουν μακρά εμπειρία στη διαχείριση και ανάπτυξη Λιμένων ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστική θέση του "Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης ΑΕ", αλλά να δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας».

Ανάλογη θέση για τον ΟΛΠ ΑΕ πήρε η δημοτική αρχή και στον Πειραιά, όπου τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν βγάλει στην κυριολεξία τα μαχαίρια για την τύχη του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.

Αντανάκλαση αυτών των ανταγωνισμών είναι τόσο η θέση του προέδρου του ΟΛΠ ΑΕ, ο οποίος δηλώνει υπέρ της πολυετούς παραχώρησης του ΟΛΠ ΑΕ σε ιδιώτες και όχι της πώλησης της πλειοψηφίας των μετοχών, όπως και η συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές ενός ψηφοδελτίου με διακριτή τη σφραγίδα επιχειρηματιών, η δραστηριότητα των οποίων έχει άμεση σχέση και εμπλοκή με το λιμάνι.

Από την πλευρά της, η υποψήφια περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Χαραλαμπίδου ανέφερε ότι επιβάλλεται το λιμάνι να παραμείνει 100% δημόσιο. Την προηγούμενη μέρα, το Τμήμα Ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του δήλωνε αντίθετο «σε οποιασδήποτε μορφής ιδιωτικοποίηση, προκειμένου το λιμάνι, μέσα από ένα δημόσιο σχεδιασμό, να αποτελέσει βασικό μοχλό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Βορείου Ελλάδας και γενικότερα της χώρας».

Νωρίτερα, στις 21 Φλεβάρη, σε εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, παραδεχόταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την «αξιοποίηση» του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, μέσα από συμπράξεις με ιδιώτες. Η θέση τους αυτή επιβεβαιώνει ότι η υπεράσπιση του «δημόσιου χαρακτήρα» του λιμανιού, δεν αποτρέπει, αλλά αντίθετα ενθαρρύνει την εμπλοκή επιχειρηματικών ομιλών στις λιμενικές υπηρεσίες, στο όνομα των επενδύσεων και της ανάπτυξης.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν μερίδες της πλουτοκρατίας, όπως οι εφοπλιστές, που θέλουν το κράτος να διατηρεί ισχυρά ερείσματα στη διαχείριση των λιμενικών υποδομών και μέσα από εκεί να προωθούν τις δικές τους «δουλειές» και τα συμφέροντα.

Τη διαφωνία τους με την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου, αλλά τη συμφωνία τους με την είσοδο ιδιωτών, είτε με τη μέθοδο των παραχωρήσεων, είτε με ΣΔΙΤ και άλλους τρόπους, έχουν εκφράσει κατά καιρούς όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι εκπρόσωποί τους στη Θεσσαλονίκη και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Την ίδια ώρα, βέβαια, προσπαθούν να σπείρουν τη σύγχυση, προβάλλοντας τη γενική θέση για διατήρηση του «δημόσιου χαρακτήρα» του λιμανιού.

Στο ίδιο παζάρι μπαίνει και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ. Ενώ στα λόγια υψώνει τους τόνους, στην πράξη κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τους εργαζόμενους σε αδράνεια. Ετσι, η γγ της ΟΜΥΛΕ δήλωσε από τη Θεσσαλονίκη ότι ενδεχόμενη 48ωρη απεργία των εργαζομένων ενάντια στο σχέδιο πώλησης, θα ήταν «αναποτελεσματική» και «ζημιογόνα», αφού θα κηρυσσόταν άμεσα παράνομη, θα εξαντλούσε τους απεργούς και θα ζημίωνε την τοπική οικονομία.

Δηλαδή, να κάτσουν οι εργαζόμενοι στα αυγά τους, να ρίξουν μια δυο ντουφεκιές στον αέρα και επί της ουσίας να διαπραγματευθούν με την κυβέρνηση και τους μνηστήρες του λιμανιού για το πόσα ακόμα θα χάσουν.

Στην απέναντι όχθη στέκεται το ΚΚΕ. Δεν πουλάει παραμύθια στους εργαζόμενους. Δεν τους χτυπά την πλάτη για να τους κολακέψει, λέγοντας άλλα μπροστά τους και άλλα πίσω από την πλάτη τους. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να απορρίψουν το δίλημμα «ιδιωτικοποίηση με απευθείας πώληση σε ιδιώτες ή υπό την εποπτεία του καπιταλιστικού κράτους και των φορέων του».

Το λιμάνι για να είναι πραγματικά δημόσιο, για να λειτουργεί δηλαδή για το συμφέρον των πολλών και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος, δεν φτάνει να είναι αποκλειστικά κρατική καπιταλιστική περιουσία. Χρειάζεται να είναι πραγματική κοινωνική ιδιοκτησία, να ασκείται πραγματικός εργατικός έλεγχος, το λιμάνι να αναπτύσσεται στα πλαίσια του πανεθνικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Μόνο όταν τα λιμάνια γίνουν αποκλειστικά λαϊκή περιουσία, ενταγμένα στον ενιαίο δημόσιο φορέα μεταφορών, στα πλαίσια της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και του πανελλαδικού επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, θα μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη και του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, παράλληλα με την αξιοποίηση των αναπτυξιακών - παραγωγικών δυνατοτήτων της Κεντρικής Μακεδονίας και στη βάση αμοιβαία επωφελών συμφωνιών με κράτη που θα ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες του ΟΛΘ.

Σ' αυτή την προοπτική οι εργαζόμενοι πρέπει να εντάξουν τον αγώνα τους και να παλέψουν για να εμποδίσουν τα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου.