Συνεχίζεται η αποπροσανατολιστική για το λαό κοκορομαχία μεταξύ των αστικών κομμάτων σχετικά με την «αναγκαιότητα» ενός νέου νόμου για «αντιμετώπιση» του ρατσισμού και του φασισμού. Ακούγονται μια σειρά από επιχειρήματα όπως ότι «Το νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει το κενό της νομοθεσίας, που αξιοποιούν οι ρατσιστικές και φασιστικές οργανώσεις για να διαπράττουν ρατσιστικά εγκλήματα», τοποθετήσεις που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.

Τέτοια νομοθεσία υπάρχει. Ηδη από το 1966, ο ΟΗΕ (κάτω από διαφορετικούς, θετικότερους για τους λαούς διεθνείς συσχετισμούς, με παρούσα την ΕΣΣΔ) ενέκρινε σχετική με το ζήτημα Διεθνή Σύμβαση, που επικυρώθηκε από 86 συνολικά χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των χωρών που σήμερα ανήκουν στην ΕΕ. Στην Ελλάδα, το 1979 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα το νόμο 927, που κύρωνε τη Σύμβαση του ΟΗΕ. Ο νόμος αυτός, τυπικά, όχι μόνο δεν αφήνει παράθυρο για φυλετικό - ρατσιστικό λόγο που μπορεί να προκαλέσει διακρίσεις, μίσος και βία, αλλά τιμωρεί ακόμη και τις προσβλητικές ρατσιστικές εκφράσεις. Μάλιστα, με τροπολογία που ψηφίστηκε το 2001 τα παραπάνω εγκλήματα διώκονται αυτεπάγγελτα. Το θέμα είναι τι εφαρμόστηκε από τα προβλεπόμενα στο χαρτί. Είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ασκήθηκαν μόλις τέσσερις ποινικές διώξεις από τους διωκτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους.

Σε ένα άλλο παράδειγμα: Στη Γερμανία απαγορεύεται από το ίδιο το Σύνταγμά της η ίδρυση ναζιστικού κόμματος. Αυτό δεν εμπόδισε μια ακριβώς τέτοια συμμορία να σχηματιστεί, να αναπτύξει την εγκληματική της δράση, να δολοφονήσει συνολικά δέκα άτομα, ανάμεσά τους κι έναν Ελληνα μετανάστη. Δεν εμποδίστηκαν σε τίποτα οι μισάνθρωποι από ένα νόμο όσο πολυδιαφημισμένος ή αυστηρός κι αν είναι. Κι αυτό γιατί στο έδαφος του καπιταλισμού δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν ριζικά ο ρατσισμός και ο φασισμός. Με νόμους και δικαστικές αποφάσεις εντός καπιταλιστικού συστήματος δεν περιορίζεται η δράση των ρατσιστικών, φασιστικών, νεοναζιστικών οργανώσεων.

Ο φασισμός, ο ρατσισμός δε γεννιούνται στο κενό, ούτε είναι εγκλήματα νοοτροπίας και ψυχοσύνθεσης που εμφανίζονται δήθεν σε όλα τα πολιτικά συστήματα, όπως αποπροσανατολιστικά προβάλλεται τελευταία. Είναι αντιδραστικό ρεύμα που γεννιέται στο ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, μέσα στο ίδιο το αστικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το γεγονός ότι ο ρατσισμός κατά των νέγρων ήταν επίσημη κρατική ιδεολογία και πολιτική στις ΗΠΑ μέχρι τη δεκαετία του '60... Αλλά μήπως τα κράτη δεν κυνηγούν τους μετανάστες που τους ονομάζουν λαθραίους; Αυτό δε γεννά ρατσισμό; Δεν τροφοδοτεί το φασισμό; Το σύστημα που γεννά το φασισμό - ρατσισμό, που συνιστά από μόνο του έγκλημα κατά της τεράστιας πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, δε θέλει ούτε μπορεί να εξαφανίσει τα ίδια τα γεννήματά του, αλλά κι αν συγκυριακά εξαλείψει μερικά γιατί δεν τα χρειάζεται, θα γεννήσει κι άλλα. Αυτή δεν είναι μόνο μια θεωρητική αλήθεια, αλλά έχει αποδειχθεί και από την ιστορική εμπειρία.

Η φασιστική - ρατσιστική ιδεολογία και πρακτική θα αντιμετωπίζονται όσο ο λαός θα απομονώνει τους φασίστες και ρατσιστές σε κάθε τόπο δουλειάς και λαϊκή γειτονιά, όσο θα ανεβαίνει η εργατική - λαϊκή πάλη που θα βάζει στο στόχαστρο τη μήτρα που γεννά το φασισμό - ρατσισμό, δηλαδή το σύστημα της εκμετάλλευσης. Θα εξαφανιστεί μαζί με το σύστημα που το δημιούργησε, όταν η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα πάρουν την οικονομική και πολιτική εξουσία στα χέρια τους.