Η μουσική - χορευτική - θεατρική παράσταση «Ο Μαρξ και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών», βασισμένη στην όπερα - μπαλέτο των Κουρτ Βάιλ - Μπέρτολτ Μπρεχτ «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών», παρουσιάζεται στην αίθουσα συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός), τη Δευτέρα 18 Φλεβάρη, στις 7 μ.μ., στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 3ου Επιστημονικού Συνεδρίου που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, στις 27 και 28 Απρίλη 2013, αφιερωμένο αυτή τη φορά στον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τίτλο: «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

Είσοδος με προσκλήσεις που διατίθενται από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για μια παράσταση που κανείς δεν πρέπει να χάσει.

Λίγα λόγια για το έργο

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο Μπρεχτ, με συνεργάτη τον Βάιλ, αρχίζει να επεξεργάζεται την ιδεολογική - αισθητική αντίληψή του για το οπερατικό είδος, τη δική του αντιόπερα, «καρποί» της οποίας ήταν τα έργα «Μικρό Μαχαγκόνι», «Οπερα της πεντάρας», «Η άνοδος και η πτώση της πόλης Μαχαγκόνι» και «Τα επτά αμαρτήματα των μικροαστών» (το μοναδικό στο είδος της όπερα - μπαλέτο που έγραψε), που αποτελεί τον τελευταίο καρπό της γόνιμης συνεργασίας Βάιλ - Μπρεχτ και χαρακτηρίζεται ως «υβριδικό» επειδή συνδυάζει μουσική, όπερα, θέατρο μέσα σε μία συνεχόμενη χορογραφία. Το 1933 ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας. Τον Ιούνη του 1933 το έργο ανεβαίνει στο θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων, στο Παρίσι, με χορογραφία του Ζορζ Μπαλανσίν και το 1936 στην Κοπεγχάγη, αλλά με διαταγή του φιλοναζιστικού παλατιού απαγορεύεται.

Στο έργο «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» ο Μπρεχτ με θαυμαστή λακωνικότητα καυτηριάζει τις αντιφάσεις του μικροαστού που, από τη μια θέλει να αποκτήσει χρήμα και δόξα, να μοιάσει δηλαδή με τους αστούς, κι από την άλλη συγκρούεται με τη μικροαστική, θρήσκα συνείδησή του, που βάζει όρια στην εξαχρείωσή του. Τελικά μετατρέπεται σε θύμα των αμείλικτων νόμων της καπιταλιστικής αγοράς και του κοινωνικού της συστήματος που εμπορευματοποιεί τα πάντα, ακόμη και τον άνθρωπο, ενώ συντρίβεται και εξοντώνεται από τις εσωτερικές αντιφάσεις του. Το έργο αποτελεί κριτική των μικροαστικών ψευδαισθήσεων για κοινωνική άνοδο και βελτίωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων στο καπιταλιστικό σύστημα.

Μια μικροαστική οικογένεια στη Λουιζιάνα ωθεί την όμορφη μπαλαρίνα κόρη της, Αννα, να πάει σε άλλη πολιτεία, να δουλέψει και να βγάλει λεφτά για να χτίσουν καινούριο σπίτι. Η Αννα φεύγει, αλλά ως μπαλαρίνα ψευτοζεί. «Καλοθελητές» της δίνουν δουλειά σε καμπαρέ. Καλύτερη η «αμοιβή» στο καμπαρέ, ακόμα καλύτερη με την εκπόρνευσή της και μεγάλη όταν η Αννα γίνεται «έμπορος» του εαυτού της. Πλουτίζει, αυτοεκπορνευόμενη έως ψυχοσωματικής εξουθένωσης.

H Αννα θα περιπλανηθεί σε επτά πολιτείες των ΗΠΑ και θα διαπράξει διαδοχικά «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών». Θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, τις θρησκευτικές αντιλήψεις της ίδιας και της οικογένειάς της, αλλά και τις απαιτήσεις μιας κοινωνίας, η οποία προστάζει την απόκτηση πλούτου με κάθε μέσο. Θα συνειδητοποιήσει ότι η πορεία της και η ανάλωσή της ως ένα ακόμα εμπόρευμα ήταν ήδη καθορισμένες από μια κοινωνία διαμορφωμένη από τις οικονομικές αρχές του αδηφάγου καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Μαρξ σε ρόλο σχολιαστή της κοινωνικής πραγματικότητας στην παράσταση (πρόκειται για ευφυή προσθήκη στο μονόπρακτο των Μπ. Μπρεχτ - Κ. Βάιλ «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» από την Ιλια Κοντού που υπογράφει και τη σκηνοθεσία της παράστασης) εντάσσεται αρμονικά στη σκηνική πράξη. Με τον τρόπο αυτό, το έργο εμπλουτίζεται με αποσπάσματα του «Κεφαλαίου», του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» και με αλληλογραφία των Μαρξ - Ενγκελς, σχετικά με την εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του ανθρώπου, υποδηλώνοντας την επίδραση του Μαρξ στο έργο του Μπρεχτ.

«Ο Μαρξ και και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των μικροαστών» είναι «stationendrama» δηλαδή δράμα σε «σταθμούς», με δομή επικού θεάτρου. Ενας πρόλογος και ένας επίλογος πλαισιώνουν επτά τραγούδια - επτά σκηνές. Στη παράσταση ερμηνεύεται από τριάντα καλλιτέχνες (13μελή ορχήστρα, 5 λυρικούς τραγουδιστές, 12 ηθοποιούς και χορευτές).

Το έργο θα παρουσιαστεί στη γερμανική γλώσσα με ελληνικούς υπέρτιτλους. Μουσική Διεύθυνση: Nίνα Πατρικίδου. Δραματουργία - Σκηνοθεσία - Χορογραφία: Ιλια Κοντού, Ενορχήστρωση: Bασίλης Ρώτας, Σκηνογραφία: Γιάννης Σκαρπερός, Βοηθός σκηνογράφου: Στράτος Σαραντίδης, Μετάφραση: Γιούλα Ζωγράφου. Με την συμμετοχή, 30 νέων καλλιτεχνών μουσικών, ηθοποιών, χορευτών.