Δεν αποτελεί είδηση το γεγονός ότι και το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί με την εκχώρηση των κρατικών αεροδρομίων σε ιδιώτες, αφού άλλωστε τα σχετικά σχέδια αναπτύχθηκαν από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου όταν στην έδρα του υπουργείου Μεταφορών «κάθονταν» οι Ρέππας - Σηφουνάκης. Η απόλυτη ταύτιση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ως προς αυτόν το στόχο επιβεβαιώθηκε ξανά κατά τη διάρκεια της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής μεταξύ του υπουργού Υποδομών Κ. Χατζηδάκη και του Ν. Σηφουνάκη, ενόψει της επικείμενης έναρξης διαγωνιστικής διαδικασίας εκχώρησης της πρώτης ομάδας κρατικών αεροδρομίων. Τα δύο αυτά κόμματα, αφού ιδιωτικοποίησαν την «Ολυμπιακή Αεροπορία», για να ενισχύσουν τη δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στις αερομεταφορές - με τη συνεπακόλουθη εκτόξευση των τιμών των εισιτηρίων - τώρα έρχονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα ενισχύοντας το ιδιωτικό κεφάλαιο και στον τομέα των αεροπορικών υποδομών. Οι όποιες «διαφωνίες» μπορεί να υπάρξουν αναμεταξύ τους θα αφορούν μόνο στο μοίρασμα της πίτας μεταξύ των ενδιαφερόμενων «επενδυτών», που πάντως προβλέπεται να λυθούν στο πλαίσιο των «συναποφάσεων» που λαμβάνει η συγκυβέρνηση. Για να δοθεί φυσικά η ευκαιρία και στη ΔΗΜΑΡ να δηλώσει... «παρών».
Με κριτήριο το κέρδος
«-- Ο ΟΠΑΠ όμως δεν είναι νερό, ρεύμα κ.λπ. Θέλω να πω δεν είναι στρατηγικός τομέας της οικονομίας...
-- Είναι μηχανισμός που παράγει κέρδη και τα κέρδη αυτά ή θα τα έχουν ιδιώτες ή θα τα έχει το δημόσιο ταμείο προκειμένου να βοηθήσουν στην ανάπτυξη»...
Η ερώτηση σαφής και η απάντηση του Γ. Δραγασάκη σαφέστερη. 'Η οι ιδιώτες θα βάλουν στο χέρι τα κέρδη απευθείας ή θα τους τα βάλει στο χέρι το κράτος! Για να κάνουν «ανάπτυξη». Απ' την οποία τάχα θα ευνοηθεί ο λαός. Λες και ωφελήθηκε ποτέ ο λαός απ' την καπιταλιστική ανάπτυξη. Λες και δεν πετσοκόβονταν τα δικαιώματά του κι όταν αυτή κάλπαζε. Πόσο μάλλον τώρα που αν έρθει θα είναι αναιμική και τα μονοπώλια μόνη έγνοια θα έχουν το πώς σε μικρό χρονικό διάστημα θα καλύψουν τις ζημιές και θα αποκομίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Αυτή η ανάπτυξη θα είναι κόλαση για το λαό. Ανάπτυξη υπέρ των αναγκών του με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία δεν υπήρξε, δε θα υπάρξει. Κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ λέει συνειδητά ψέματα.
Το αλογίσιο κρέας
Λίγες μόνο μέρες πριν την έναρξη του 28ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, ξέσπασε ένα ακόμη διατροφικό σκάνδαλο. Βρέθηκε, λέει η είδηση, αλογίσιο κρέας σε βοδινά προϊόντα. Το γεγονός αυτό πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο το σύνθημα της Ομοσπονδίας ότι «η διατροφή είναι κοινωνικό αγαθό και όχι καπιταλιστικό κέρδος». Διότι, στην ανάγκη τους οι βιομήχανοι να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους, δε διστάζουν σε τίποτα - ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να βάλουν αλογίσιο κρέας στη διατροφή των ανθρώπων.
Εδώ, όμως, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Υπεύθυνοι για την απόσυρση ενός ακατάλληλου προϊόντος από την αγορά είναι οι ίδιες οι εταιρείες. Δηλαδή, οι εταιρείες, που για να βγάλουν το μέγιστο κέρδος «παίζουν» με την υγεία του λαού, είναι αυτές οι οποίες θα αποσύρουν και το ακατάλληλο προϊόν από την αγορά. Σήμερα, οι καταναλωτές δε γνωρίζουν αν αυτό που καταναλώνουν είναι ή όχι κατάλληλο. Πρόκειται για μέγιστη κοροϊδία. Σε αυτές τις παραμέτρους, αξίζει να προστεθεί και το γεγονός ότι οι πολυεθνικές τροφίμων κερδίζουν από τη διπλή εκμετάλλευση τόσο των παραγωγών όσο και των εργατών στα εργοστάσια.
Στα θρανία της εκμετάλλευσης...
Στο στόχαστρο της πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ βρίσκονται τα δικαιώματα των νέων στις σχολές κατάρτισης και μαθητείας στη μόρφωση και στη δουλειά. Η νεολαία που βρίσκεται σε αυτές δεν προέρχεται απλά από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αλλά ανήκει ήδη, παρά τη μικρή της ηλικία, σε αυτή, αφού είναι ενταγμένη στην παραγωγή. Οι σπουδαστές και οι σπουδάστριες είτε δουλεύουν κάτω από τον τίτλο της πρακτικής άσκησης και της μαθητείας, είτε εργάζονται σε διάφορες δουλειές, σχετικές ή άσχετες με το αντικείμενο της σχολής, για να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών και να στηρίξουν την οικογένειά τους. Εξάλλου, ο βασικός λόγος που τους έχει οδηγήσει στις σχολές αυτές είναι η ανάγκη να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο, έστω κι αν αυτό διαρκεί για λίγο και συνοδεύεται από τους άθλιους όρους της μαθητείας.
Κυβέρνηση και ΕΕ αξιοποιούν τις σχολές κατάρτισης και μαθητείας για να εφοδιάζουν τις επιχειρήσεις με φτηνή και χειραγωγήσιμη εργατική δύναμη, με εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα οικονομικά και θεσμικά δικαιώματα. Η έκθεση Σέρκας που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο πριν έναν περίπου μήνα, αναφέρεται στην ανάγκη για περισσότερα προγράμματα κατάρτισης - επανακατάρτισης και διά βίου μάθησης ενώ το «Σχέδιο Δράσης» της κυβέρνησης για την απασχόληση των νέων είναι σχέδιο επέκτασης του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα στην εργατική τάξη και πρώτα απ' όλα στη νέα της βάρδια.
Ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα είναι άγνωστα για τους νέους της κατάρτισης και της μαθητείας. Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το μεροκάματο της μαθητείας για τους σπουδαστές στις Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ) του ΟΑΕΔ έχει οριστεί στο 70% του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Με τα σημερινά δεδομένα παίρνουν 18 ευρώ, τα 12 είναι η επιδότηση του ΟΑΕΔ και τα 6 η συμμετοχή του εργοδότη. Σε ακόμα πιο χαμηλό επίπεδο, στο 60% του κατώτερου μισθού, έπεσε η αμοιβή των σπουδαστών των ΕΠΑΣ και ΙΕΚ του υπουργείου Τουρισμού, με τη σύμβαση που υπέγραψαν για την πρακτική τους άσκηση το περασμένο καλοκαίρι. Αμείφθηκαν δηλαδή με 307 και 352 ευρώ το μήνα οι μικρότεροι και οι μεγαλύτεροι των 25 ετών, αντίστοιχα. Η εξάμηνη πρακτική άσκηση για τους νέους στα ΙΕΚ είναι εντελώς απλήρωτη ή επιδοτείται με μικροποσά της τάξης των 130 ευρώ το μήνα. Τα μεροκάματα πείνας συμπληρώνει η πετσοκομμένη ασφαλιστική κάλυψη που περιορίζεται στον κίνδυνο ατυχήματος. Δίπλα σε αυτά, οι σπουδαστές αντιμετωπίζουν την άθλια κατάσταση στις ίδιες τις σχολές τους: Αναγκάζονται να πληρώνουν τον εξοπλισμό και τις σημειώσεις τους, κάνουν μάθημα χωρίς να υπάρχουν τα απαραίτητα εργαστήρια, σε αίθουσες χωρίς θέρμανση, στα δημόσια ΙΕΚ καταβάλλουν δίδακτρα στην αρχή κάθε εξαμήνου.
Η νεολαία της κατάρτισης και της μαθητείας δεν πρέπει να αποδεχθεί την απλήρωτη, ανασφάλιστη δουλειά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αλλά να πάρει τη θέση της στα ταξικά σωματεία, στις Λαϊκές Επιτροπές, στην απεργία στις 20 Φλεβάρη δίπλα στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Κανένας νέος εργάτης δεν πρέπει να δεχθεί να ζήσει σαν δούλος στον 21ο αιώνα για να σωθεί το καπιταλιστικό σύστημα αλλά να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανατροπή του.
Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ
Τους φταίει το ... δημόσιο
Γρηγοριάδης Κώστας
Είναι μερικοί -όπως κάποιοι σχολιογράφοι του συγκροτήματος- που εξακολουθούν, σχεδόν αυτιστικά, να επιμένουν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας προκαλείται από το μεγάλο μέγεθος του δημόσιου τομέα, ο οποίος αν δε ...μικρύνει, τότε προβλήματα θα γινουν ακόμα πιο έντονα, πολύ περισσότερο, λένε, που η τρόικα θα απαιτήσει και νέες μειώσεις - απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων.
Είναι ολοφάνερο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια λογική που όχι μόνον παραβλέπει το κύριο, που δεν είναι άλλο από την οικονομική κρίση και τις πολλαπλές της επιπτώσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά στοχευμένα επιχειρεί να κουκουλώσει τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που ακολουθείται για την αντιμετώπισή της.
Είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος όποιος τόσα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης επιμένει να μιλάει για ευρύ δημόσιο τομέα, τη στιγμή που ο δημόσιος τομέας που υπάρχει σήμερα δεν έχει τίποτα κοινό με το δημόσιο τομέα του 2010. Κι αυτό δεν είναι λόγια. Είναι το αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα σκληρής και βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, που «κατάφερε» μέσα σε τέσσερα χρόνια να ανατρέψει όλα τα δεδομένα για το σύνολο των κρατικών δαπανών. Δεδομένα που στο φόντο της κρίσης αναποδογύρισαν με τον πλέον βίαιο τρόπο. Το κύριο είναι ότι οι κυβερνώντες - διαχειριστές της κρίσης, κατάφεραν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να αναθεωρήσουν κάθε εκτίμηση και αξιολόγηση που υπήρχε για τις κρατικές δαπάνες. Ετσι, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις θεωρούνταν επί δεκαετίες «ανελαστικές δαπάνες», μέσα σε ένα βράδυ τις μετέτρεψαν σε ....ελαστικές, με αποτέλεσμα να ροκανιστούν, να μειωθούν, να καταβαραθρωθούν, ακόμα και ονομαστικά, όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις, ενώ με δεκάδες δισεκατομμύρια μπουκώθηκαν οι λογής λογής τραπεζίτες που θησαύρισαν και θησαυρίζουν με δάνεια προς το κράτος.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το γεγονός όμως ότι ο δημόσιος τομέας πληρώνει πολύ λιγότερους μισθούς και συντάξεις, το γεγονός ότι έχει κατακρεουργήσει τις δαπάνες που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, το γεγονός ότι σαρώθηκε κάθε δημόσιος χαρακτήρας στην Υγεία και στην Παιδεία, σε αυτούς δεν είναι αρκετό. Αυτοί και μαζί οι σχολιογράφοι του συγκροτήματος, θα αναμασούν τα περί μεγάλου δημόσιου τομέα, μέχρι να βάλουν στο χέρι οριστικά όλα τα κρατικά και προσοδοφόρα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου και μέχρι οι μισθοί να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο τους «μισθούς» της Κίνας και της Ινδίας.
«Ευέλικτη εργασία» και ανεργία
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Δεν μπορεί να υπάρχει προστατευόμενη εργασία - πρέπει να σκεφτόμαστε τους άνεργους», ήταν το επιχείρημα με το οποίο εδώ και πολλά χρόνια «γάνωναν» το λαό οι κυβερνώντες αλλά και οι εκπρόσωποι των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, προκειμένου να υφαρπάξουν τη συναίνεσή του στο μοντέλο της «ευέλικτης εργασίας», δηλαδή της κατάργησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και της καταβαράθρωσης των μισθών. Ο στόχος σήμερα έχει επιτευχθεί και με το παραπάνω, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις κυριαρχούν παντού και η εργατική δύναμη έχει γίνει πολύ πιο φτηνή, αλλά η ανεργία όχι μόνο δεν έχει αναχαιτιστεί αλλά έχει εκτοξευθεί σε πρωτόγνωρα ύψη. Τα τελευταία χρόνια οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 1.000.000 - (από τους 388.673 το 2007 έφτασαν στο 1.350.000 στα τέλη του 2012), παρά το γεγονός ότι η «προστασία της εργασίας», δηλαδή οι Συλλογικές Συμβάσεις και ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα έχουν ισοπεδωθεί. Χρεοκόπησε δηλαδή στην πράξη και παταγωδώς το κυρίαρχο ιδεολόγημα ότι αν πάψει η «προστασία της εργασίας» και γίνουν «ευέλικτες» οι εργασιακές σχέσεις, θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και άρα θα γίνουν οι πολυπόθητες επενδύσεις που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας, ώστε να βρουν δουλειά τα εκατομμύρια των ανέργων... Η «δουλειά» όμως έχει γίνει: οι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους σκλάβους, δίχως δικαιώματα, που μόνο ως τέτοιοι μπορούν να «στηρίξουν» την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Η διατήρησή της όμως, δηλαδή η διαρκής προσπάθεια να αναχαιτιστεί η πτωτική τάση ποσοστού κέρδους, προϋποθέτει πιο άγρια εκμετάλλευση και εξαθλίωση της εργατικής τάξης και του λαού, πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο δε θα αντιμετωπιστεί η ανεργία όταν επέλθει η ανάκαμψη - ανάπτυξη, αλλά θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα ενώ οι μισθοί δε θα μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης. Οσο λοιπόν παραμένει αυτοσκοπός της παραγωγής και της οικονομίας η θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η ζωή του λαού θα είναι μια κόλαση διαρκείας. Η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για να γίνει καλύτερη η ζωή του λαού.
Ψάχνουν... ντόπιους εκμεταλλευτές
Την «αποτυχημένη πολιτική της τρόικας», που οδήγησε 1,5 εκατομμύριο Ελληνες στην ανεργία, κατήγγειλε χτες η Χρυσή Αυγή, μετά από την ανακοίνωση της νέας εφιαλτικής ανόδου της ανεργίας. Κι αφού η Χρυσή Αυγή θεωρεί αιτία της ανεργίας την πολιτική αποτυχία των τροϊκανών, καταθέτει και τη δική της θέση για την εξεύρεση μιας πετυχημένης πολιτικής: Απαιτείται - λέει - «άμεση καταγγελία του μνημονίου, εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου και επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή. Απαιτείται εθνικό κράτος που θα χτυπήσει την ασυδοσία της πλουτοκρατίας, θα απελάσει τους λαθρομετανάστες και θα ευνοήσει τον Ελληνα έναντι των ξένων επιχειρηματικών κολοσσών που έχουν κατακτήσει την ελληνική αγορά».
Δηλαδή, τι προτείνει; Να φύγουν οι ξένοι επιχειρηματίες από τη χώρα για να μείνουν οι Ελληνες, οι οποίοι βεβαίως θα συνεχίσουν να τσακίζουν μισθούς, να διαλύουν εργασιακές σχέσεις, να τρομοκρατούν όποιον οργανώνεται.
Μόνο που αυτή η θέση όχι μόνο δε λειτουργεί υπέρ των εργαζομένων, αλλά και δεν μπορεί ούτε να αντιμετωπίσει την ανεργία. Γιατί το θέμα δεν είναι η εθνική ταυτότητα όσων ελέγχουν την οικονομία. Το θέμα είναι πως όσο η οικονομία είναι όμηρος της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, τόσο και η λειτουργία των εργοστασίων, οι θέσεις (και φυσικά οι συνθήκες) εργασίας δε θα καθορίζονται από τις ανάγκες του λαού για σταθερή εργασία και για ασφαλή, επαρκή και ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες. Θα καθορίζονται από τη θέση του κάθε επιχειρηματία στην «ανταγωνιστικότητα», από το αν θα εξασφαλίζει γρήγορο και εύκολο κέρδος. Η αγωνία, λοιπόν, της Χρυσής Αυγής δεν είναι αν θα βρουν μεροκάματο οι Ελληνες εργάτες, όπως δήθεν εμφανίζεται ως προστάτης τους. Η αγωνία της είναι αν θα καταφέρουν οι Ελληνες πλουτοκράτες να ορθοποδήσουν και να βγουν από την κρίση μια ώρα αρχύτερα, αν θα προχωρήσουν γοργά τα βάρβαρα μέτρα που προωθούνται, αν - σε τελική ανάλυση - κι ο Ελληνας εργάτης θα χάσει τον προσανατολισμό του και αντί να παλέψει μαζί με ολόκληρη την τάξη του, θα καταλήξει χειροκροτητής των εκμεταλλευτών του.
Μπλόκα του λαού!
H καρδιά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων των πόλεων χτυπά στα μπλόκα των αγροτών. Εκεί όπου οι ξωμάχοι της υπαίθρου δίνουν σκληρή μάχη για την επιβίωση. Παλεύουν, με νύχια και με δόντια, για να μην τους πάρουν τα χωράφια τους και τους πετάξουν στον Καιάδα του ξεκληρίσματος. Η έκβαση αυτής της μάχης αφορά, άμεσα και ζωτικά, το λαό μας. Γιατί αγροτική παραγωγή σημαίνει βασικά κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού μας. Που τώρα εξαρτάται από τις τεράστιες εισαγωγές τροφίμων, δηλαδή από τα μονοπώλια τροφίμων που παράγουν για το κέρδος και όχι για τις διατροφικές ανάγκες του λαού, ενώ η Ελλάδα πριν την ένταξη στην ΕΟΚ τη σημερινή ΕΕ, κάλυπτε όλες τις ανάγκες της και έκανε και εξαγωγές. Επίσης η αγροτική παραγωγή δίνει πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, πχ βαμβάκι για την κλωστοϋφαντουργία. Που τώρα λόγω διεθνούς ανταγωνισμού είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία και σημαντική αξία, ιδιαίτερα τώρα, που ο λαός μας πλήττεται άγρια και βάναυσα από τις βαριές επιπτώσεις της βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης και, πλέον, δεν αντιμετωπίζει, απλώς, την οικονομική ανέχεια και τη φτώχεια, αλλά και την πείνα και την εξαθλίωση. Αν η μικρομεσαία αγροτιά χάσει την ύστατη μάχη παραμονής και η αγροτική παραγωγή περάσει, εξολοκλήρου, στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών, μονοπωλίων και πολυεθνικών, όπως έχει σχεδιάσει και προωθεί η ΚΑΠ της ΕΕ, από κοινού με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τότε ελάχιστοι από τους αγρότες θα γίνουν εργάτες γης θα αναγκαστούν να πουλήσουν τη γη «για ένα κομμάτι ψωμί» και οι περισσότεροι θα περάσουν στην ανεργία.
Μεγάλο μέρος του λαϊκού κόσμου των πόλεων έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο κι είναι αυτός ένας από τους λόγους που τούτη η αγροτική κινητοποίηση βρίσκει μεγάλη λαϊκή στήριξη. Πράγματι, από την πρώτη μέρα που οι αγρότες βγήκαν στους δρόμους και μέχρι σήμερα έχουμε ένα διαρκώς αυξανόμενο κύμα λαϊκής συμπαράστασης στο δίκαιο αγώνα τους. Μόνο που, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα και μπροστά στη συνεχιζόμενη κυβερνητική αδιαλλαξία και το διαρκώς εντεινόμενο αυταρχισμό, αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται το εργατικό κίνημα, το κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της σπουδάζουσας νεολαίας, των γυναικών, των συνταξιούχων να πάρουν ακόμα πιο «ζεστά» το θέμα, να κάνουν δική τους υπόθεση την πάλη της φτωχής αγροτιάς. Χρειάζεται, δηλαδή, να γίνει ένα βήμα παραπέρα κι από την αλληλέγγυα συμπαράσταση, να περάσουμε στην αγωνιστική συμπαράταξη, στη λαϊκή αγωνιστική συμμαχία.
Στην πράξη τούτο σημαίνει ότι τα μπλόκα της αγωνιζόμενης αγροτιάς πρέπει να μετατραπούν σε μπλόκα του κοινού λαϊκού, αγωνιστικού μετώπου, με την αγωνιστική συμπαράσταση χιλιάδων εργατών, αυτοπασχολουμένων, νέων, γυναικών, συνταξιούχων. Ταυτόχρονα, ο κοινός αγώνας να επεκταθεί στις πλατείες και στους δρόμους των πόλεων και των χωριών, παντού όπου μπορεί να εκδηλωθεί ισχυρή αγωνιστική πίεση προς την κυβέρνηση. Προς αυτή την κατεύθυνση πρωτοβουλίες να πάρουν εργατικά συνδικάτα κι άλλοι μαζικοί φορείς. Στη μεγάλη, πανελλαδική απεργία της ερχόμενης Τετάρτης, οι απεργιακές συγκεντρώσεις που οργανώνει το ταξικό εργατικό κίνημα και στις οποίες θα συμμετάσχουν, μαζικά και δυναμικά, οι αγωνιζόμενοι αγρότες, μπορούν και πρέπει να στείλουν το μήνυμα της λαϊκής, αγωνιστικής συμμαχίας, που έχει ανάγκη ο λαός μας και ο τόπος μας.
2η Εκδοση 
Feeds
