Με σύνθημα «Για να δώσουμε απάντηση στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου απαιτείται ισχυρή Ομοσπονδία - ισχυρά Συνδικάτα - Αγώνες που θα υπερασπίζουν τη ζωή μας - Θα ανοίγουν το δρόμο στο αύριο», ξεκινά την ερχόμενη Παρασκευή το 23ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, το οποίο και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 20 Γενάρη, στον Πολιτιστικό Χώρο «Ελληνικό Μολύβι» του Δήμου Αιγάλεω. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σημαντικό συνέδριο που πραγματοποιείται εν μέσω της άγριας αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης. Ο «Ρ» συζήτησε με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Γιάννη Πάσουλα, εστιάζοντας στα κρίσιμα ζητήματα του κλάδου ενόψει του Συνεδρίου.

-- Την ερχόμενη Παρασκευή ξεκινά το 23ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας. Μέσα σε ποιες ιδιαίτερες συνθήκες για τον κλάδο πραγματοποιείται αυτό το Συνέδριο;

-- Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί και συνεχίζουν να διαμορφώνονται είναι συνολικά εχθρικές για την εργατική τάξη αλλά και για τους οικοδόμους. Τα μέτρα που έχουν παρθεί θίγουν, όμως, ταυτόχρονα, και τους επαγγελματοβιοτέχνες που δραστηριοποιούνται γύρω από την οικοδομή.

Πρόκειται, λοιπόν, για μια πρωτόγνωρη κατάσταση στον κλάδο των κατασκευών. Απ' αυτήν την άποψη, επιβάλλεται να εξετάσουμε διεξοδικά το ζήτημα ώστε η δουλειά μας να εξασφαλίζει τη συσπείρωση του κλάδου στο πλαίσιο εκείνο που θα έχει ως βάση την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και παράλληλα θα ανοίγει δρόμο για έξοδο από την κρίση με άλλη πολιτική και οικονομία.

-- Ενα απ' τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος είναι η ανεργία. Με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει αυτό το σημαντικό πρόβλημα η Ομοσπονδία και τι προτείνει, μπροστά και στο ερχόμενο Συνέδριο;

-- Ο κλάδος των κατασκευών αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή τη χειρότερη ανεργία τουλάχιστον των τελευταίων 60 χρόνων, τόσο σε έκταση όσο και σε βάθος. Αρκεί να πούμε ότι οι οικοδόμοι, συγκριτικά με το 2006, μειώθηκαν μέχρι το 2012 κατά 160.000. Εμείς, όμως, έχουμε ήδη ξεκινήσει μια δουλειά, καθώς αξιοποιήσαμε διάφορες μορφές πάλης, με ταυτόχρονη ενημέρωση στους εργαζόμενους για τις αιτίες που γεννούν την ανεργία, αλλά και το πώς η Ομοσπονδία προτείνει να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα.

Η σοβαρότερη δουλειά που έχει γίνει σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η ημερίδα που πραγματοποίησε η Ομοσπονδία τον περασμένο Νοέμβρη (σ.σ.: πρόκειται για την ημερίδα με θέμα: «Αντιμετώπιση της ανεργίας και της αναδουλειάς στον κλάδο των κατασκευών - Η πρότασή μας για την ανάπτυξη του κλάδου», που διοργάνωσαν η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας) με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων γύρω από το ζήτημα της οικοδομής. Συμμετείχαν οικοδόμοι, υδραυλικοί και επαγγελματοβιοτέχνες από το χώρο της κατασκευής. Να σημειώσουμε ότι γύρω από την οικοδομή δραστηριοποιούνταν περίπου ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι. Κατά συνέπεια το θέμα δεν αφορά μόνο τους αμιγώς οικοδόμους, αλλά όλους τους εργαζόμενους του κλάδου κατασκευών, από τον πρωτογενή τομέα εξόρυξης υλικών μέχρι την κατασκευή και τους μισθωτούς τεχνικούς. Σε αυτή την ημερίδα αναδείχθηκε η ανάγκη κοινής δράσης και πάλης με τους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου. Και αυτό είναι το πιο σοβαρό ζήτημα, καθώς μπορεί να αποτελέσει το «ποδάρι» της συμμαχίας στον κλάδο.

Ιδιαίτερα, λοιπόν, έχουμε επισημάνει πως η ανάπτυξη του κλάδου των κατασκευών και η αντιμετώπιση της ανεργίας μπορεί να συνδυαστούν μόνο όταν μπουν στην πρώτη γραμμή οι λαϊκές ανάγκες για στέγη, νοσοκομεία, σχολεία, αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, οι οποίες, αν και διαρκώς διογκώνονται, ωστόσο δεν υλοποιούνται, γιατί δε συμφέρουν τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους. Συνεπώς η πάλη για την ανακούφιση των ανέργων πρέπει ταυτόχρονα να δημιουργεί προϋποθέσεις συσπείρωσης στην κατεύθυνση δημιουργίας ενιαίου δημόσιου κατασκευαστικού φορέα, κάτι που απαιτεί ανατροπές και αλλαγή τάξης στην εξουσία.

--Σ' αυτές τις συνθήκες με ποιον τρόπο μπορούν να συμβάλουν οι οικοδόμοι στην απάντηση που πρέπει να δώσει η εργατική τάξη; Υπάρχουν παραδείγματα δράσης το προηγούμενο διάστημα;

-- Το θέμα της απάντησης στην αντιλαϊκή επίθεση είναι πολύ σοβαρό. Δηλαδή, σε περίοδο οξυμένης κρίσης και επίθεσης του κεφαλαίου, αποκτά ξεχωριστή σημασία το πώς οργανώνεται η πάλη του κλάδου. Είναι ένα δύσκολο και πρωτόγνωρο ζήτημα για μας. Και έχει τις δυσκολίες του σε θέματα όπως αυτό της κατανόησης των νέων συνθηκών, του προσανατολισμού της πάλης, της συσπείρωσης στα σωματεία κ.λπ.

Παρ' όλες όμως τις δυσκολίες έχουμε κάνει βήματα. Οι οικοδόμοι στις μεγάλες πόλεις και ιδιαίτερα εδώ στην Αθήνα παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη συνολικά των αγώνων. Ξεχωριστό είναι το παράδειγμα των Λαϊκών Επιτροπών. Και δεν μπαίνει μόνο με την έννοια να μαζέψουμε τρόφιμα ή να επανασυνδέσουμε το ρεύμα. Ασφαλώς αυτά τα κάνουμε. Αλλά έχει σημασία ότι το εργατικό σωματείο μπαίνει μπροστά και οργανώνει αυτήν την πάλη. Και αυτό γιατί απ' τη μια πρέπει να προσπαθήσουμε να σταθεί όρθιος ο κόσμος, απ' την άλλη όμως εμείς δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Διεκδικούμε από το κράτος και παράλληλα παλεύουμε να κατανοήσουν οι εργαζόμενοι ότι δε φτάνει να διεκδικήσεις σήμερα μόνο να μη σου κόψουν, για παράδειγμα, το ρεύμα, αλλά συγχρόνως πρέπει να παλεύουν για να κατακτήσουν αυτά που σήμερα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τους αφαιρεί το κεφάλαιο.

Η δουλειά μας, λοιπόν, πρέπει να είναι σε δύο κατευθύνσεις. Απ' τη μια μεριά, βεβαίως, να παλέψουμε για τα άμεσα, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να παλεύουμε και να συσπειρώνουμε για τα μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι το ζήτημα. Διαφορετικά αφήνουμε στο απυρόβλητο το ρόλο και την ευθύνη του αστικού κράτους.

-- Πώς κρίνεται η δραστηριότητα που ανέπτυξε η Ομοσπονδία από το προηγούμενο συνέδριο μέχρι σήμερα; Πού έδωσε βαρύτητα και τι πέτυχε;

-- Πριν μερικά χρόνια το κριτήριο ήταν πόσες απεργίες έγιναν, τι απέσπασε μια Ομοσπονδία, ένα Συνδικάτο κ.λπ. Ομως, εδώ έχουμε μια άλλη κατάσταση. Υπάρχει μια συνολική επίθεση ενάντια σε όλη την εργατική τάξη. Και αυτό δεν είναι ζήτημα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια Ομοσπονδία ή ένα Συνδικάτο.

Δεύτερο ζήτημα. Μπορεί τα προηγούμενα χρόνια να είχαμε τη δυνατότητα να αποσπούμε ορισμένες κατακτήσεις. Επαιξαν ρόλο, όμως, πολλά πράγματα, όπως το γεγονός ότι το επίπεδο του κινήματος ήταν διαφορετικό και στην Ελλάδα και διεθνώς, ότι υπήρχαν σοσιαλιστικές χώρες, ότι ακόμη και οι ανταγωνισμοί ήταν διαφορετικοί. Σήμερα, όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εχει οξυνθεί ο ανταγωνισμός. Παίρνονται βάρβαρα μέτρα για να αντεπεξέλθει το κεφάλαιο. Αρα, το ζήτημα εδώ δεν μπαίνει απλά αν πήραμε κάτι, αλλά εάν σε όλη αυτήν την επίθεση εμείς παίξαμε έναν τέτοιο ρόλο ώστε να αποκαλυφθούν τα σχέδια του κεφαλαίου, να αποκαλυφθούν ακόμη περισσότερο οι υπεύθυνοι, να χρεωθεί το σύστημα όλη αυτή την εξέλιξη.

Διότι εδώ είχαμε μια ιδεολογική και πολιτική διαπάλη. Απ' τη μια μεριά σου έλεγε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός και τα κόμματα του κεφαλαίου ότι εδώ πρόκειται για κρίση του ...καζινο-καπιταλισμού κ.λπ. Απενοχοποιούσαν το σύστημα. Απ' την άλλη, εμείς δίναμε μάχη να αποκαλύψουμε τα ψέματα που έλεγαν, να δείξουμε ότι είναι κρίση του συστήματος, ότι η κρίση προήλθε από την άναρχη ανάπτυξη, η οποία δεν υπηρετούσε τα συμφέροντα του λαού αλλά των μονοπωλίων. Κατά συνέπεια, εδώ έχουμε κάνει ένα σοβαρό άλμα στην ιδεολογική και πολιτική διαπάλη. Αυτό θεωρούμε ότι είναι σοβαρό ζήτημα και η Ομοσπονδία συνέβαλε σε αυτόν τον τομέα.

-- Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι που βάζει το 23ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας για το ερχόμενο διάστημα;

-- Το βασικό σύνθημα του Συνεδρίου είναι: «Για να δώσουμε απάντηση στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου απαιτείται ισχυρή Ομοσπονδία - ισχυρά Συνδικάτα. Αγώνες που θα υπερασπίζουν τη ζωή μας - Θα ανοίγουν το δρόμο στο αύριο». Με βάση αυτό το σύνθημα χαράζονται και οι βασικοί στόχοι που θέτουμε και για το ερχόμενο διάστημα, ενώ ταυτόχρονα δίνει απάντηση και στο σήμερα.

Προϋπόθεση για να περάσουν και άλλα μέτρα, για να εφαρμοστούν τα μέτρα που πάρθηκαν, είναι να γονατίσουν το ταξικό εργατικό κίνημα και παράλληλα, βέβαια, να ενισχύσουν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, όπως και αν εκφράζεται αυτός. Διότι σήμερα προσπαθούν να τον εμφανίσουν με έναν άλλο τρόπο, υπηρέτη μιας πολιτικής που θα προσπαθεί να διαχειρίζεται το ίδιο σύστημα που προκάλεσε την κρίση και το οποίο ευθύνεται για τα αντεργατικά μέτρα.

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι το εξής: Η ενίσχυση της Ομοσπονδίας, η ενίσχυση των Συνδικάτων. Βεβαίως, αυτό δε σημαίνει μόνο να γράψουμε νέα μέλη. Αυτό είναι το ένα το κρατούμενο. Αλλά ταυτόχρονα σημαίνει ότι πρέπει να γίνουν τα συνδικάτα πιο δυνατά, να πιάνουν τα ζητήματα, να συσπειρώνουν κόσμο, να αλλάξει η λειτουργία τους. Σημαίνει πολλά πράγματα για τα συνδικάτα μας, για να αντεπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες. Και, κυρίως, πρέπει να παίξουν ουσιαστικό ρόλο για να απαγκιστρωθούν δυνάμεις του κλάδου από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, να απαγκιστρωθούν από τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Τέτοια συνδικάτα θέλουμε, που θα πολιτικοποιούν την πάλη, που θα πολιτικοποιούν τον αγώνα, θα συσπειρώνουν δυνάμεις, θα δείχνουν τη διέξοδο, θα ανοίγουν ζητήματα, θα είναι κοντά στους εργαζόμενους.