«Ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι λίγοι άνεργοι και τόσοι πολλοί απασχολούμενοι. Αυτό δεν έγινε τυχαία», καυχήθηκε με περισσή αλαζονεία η Γερμανίδα καγκελάριος στο συνέδριο του κόμματός της (CDU), χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα τη Γερμανία «κινητήρια δύναμη της οικονομίας της Ευρώπης». Φυσικά η Α. Μέρκελ δεν κάνει τίποτα περισσότερο απ' ό,τι κάνουν οι ηγέτες των άλλων καπιταλιστικών κρατών. Χρησιμοποιεί επιλεκτικά ορισμένα στατιστικά στοιχεία για να εξωραΐσει τη φρίκη και τη βαρβαρότητα της εφαρμοζόμενης στρατηγικής προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Μπορεί ο αριθμός των ανέργων στη Γερμανία να μην έχει αυξηθεί, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι έχει βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των «απασχολούμενων» και γενικότερα του γερμανικού λαού. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει πίσω από το «γερμανικό θαύμα». Οι γερμανικές κυβερνήσεις έχουν συγκρατήσει το ρυθμό αύξησης της ανεργίας γιατί με τα μέτρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων που εφαρμόζουν εδώ και δέκα χρόνια με την «Ατζέντα 2010», έχουν συμπιέσει δραστικά το λεγόμενο «εργατικό κόστος» (μισθολογικό και μη). Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Εργασίας, το 2010 υπήρχαν 7,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι των 400 ευρώ, δηλαδή ένας στους πέντε εργαζόμενους. Για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αυτών, 5 εκατομμύρια, η θέση εργασίας των 400 ευρώ είναι η μοναδική τους απασχόληση, που είναι και ανασφάλιστη. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία του μεγαλύτερου συνδικάτου των εργαζομένων στη βιομηχανία μετάλλου «IG Metall», από τις προσλήψεις που έγιναν την περασμένη χρονιά μόλις το 15% αφορούσε συμβάσεις αορίστου χρόνου, ενώ οι υπόλοιποι νεοπροσληφθέντες υπέγραψαν συμβάσεις είτε προσωρινής και εποχιακής εργασίας (ποσοστό 43%) είτε εργάζονται με άλλου τύπου συμβάσεις ορισμένου χρόνου (ποσοστό 42%). Αυτός είναι ο λόγος που ένας στους πέντε κατοίκους στις μεγάλες πόλεις της Γερμανίας, ποσοστό 20%, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως έδειξε πρόσφατη μελέτη...