Μια ακόμη πλευρά των ανταγωνισμών που κλιμακώνονται στο έδαφος της κρίσης αποκαλύπτουν οι «Financial Times». Σε δημοσίευμά τους αναφέρουν ότι η γερμανική εταιρεία RWE σκοπεύει να εγκαταλείψει την κοινοπραξία για τη δημιουργία του αγωγού φυσικού αερίου «Nabucco» (από το Αζερμπαϊτζάν στη Γερμανία), παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο είχε προβληθεί από τους ίδιους τους Γερμανούς σαν το τέλος της ευρωπαϊκής εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα και οι Αμερικανοί εξέφρασαν «αμφιβολίες» για την αποτελεσματικότητα του «Nabucco», προκρίνοντας τον εφοδιασμό της Ευρώπης από τα κοιτάσματα της Κύπρου και του Ισραήλ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η γερμανική εταιρεία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την αυστριακή ενεργειακή OMV για την πώληση του 16,7% που κατέχει η RWE στην κοινοπραξία. Ηδη, λόγω και του μεγάλου κόστους κατασκευής, την περασμένη άνοιξη οι συνέταιροι της κοινοπραξίας είχαν αναπροσαρμόσει τα σχέδια για τον αγωγό μήκους 3.900 χλμ., όπως υπολογιζόταν στη αρχή. Τώρα μελετούν την κατασκευή ενός μικρότερου αγωγού, του «Nabucco West», που περιλαμβάνει τη χρήση και τουρκικών αγωγών. Σύμφωνα με αναλυτές που επικαλείται η εφημερίδα, «οποιαδήποτε αλλαγή στη μετοχική σύνθεση του Nabucco θα δώσει ώθηση στο TAP (Trans Adriatic Pipeline) των αγωγών μέσω Ελλάδας και Ιταλίας». Οπως μάλιστα γράφει, είναι επιλογή της Γερμανίας ο προσανατολισμός να επενδύσει στο συγκεκριμένο αγωγό μέσω και της Ελλάδας, εγκαταλείποντας τα αρχικά της σχέδια. Στον TAP, ο οποίος θα τροφοδοτείται επίσης με αζέρικο αέριο, συμμετέχουν η ελβετική EGL, η νορβηγική «Statoil» και η γερμανική EON. Το σχέδιο είναι να συνδέεται ο αγωγός του με το ελληνικό δίκτυο στην Κομοτηνή και στη συνέχεια, από την Καρδίτσα, να περνά στην Αλβανία και έπειτα στην Ιταλία μέσω υποθαλάσσιου αγωγού. Είναι φανερό ότι στην ενεργειακή σκακιέρα γίνονται κινήσεις στρατηγικής σημασίας από τους μεγάλους προμηθευτές και αγοραστές. Αν μάλιστα αυτές οι εξελίξεις συνδυαστούν με την ένταση που κλιμακώνεται στα «θερμά» μέτωπα της Ανατολικής Μεσογείου, της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, τότε το παζλ των ανταγωνισμών στο φόντο της κρίσης φαίνεται πως αποκτά νέες ψηφίδες.