Φούμαρα και ασύστολο εμπαιγμό αποτελούν οι κορόνες που ακούγονται από νυν και επίδοξους σωτήρες περί «δίκαιου» και «αποτελεσματικού» φορολογικού συστήματος, ενώ κατεξοχήν ύποπτες και επικίνδυνες είναι οι προτάσεις περί «φορολογικής μεταρρύθμισης από μηδενική βάση». Ολοι αυτοί που εξεγείρονται τώρα για τα «ακραία» μέτρα του φορολογικού νομοσχεδίου, μόλις πριν μερικές βδομάδες είχαν υπερψηφίσει ή στηρίξει τον προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο που καθορίζουν σαφώς ποιος σηκώνει τα φορολογικά βάρη. Στον προϋπολογισμό του 2013, για παράδειγμα, προβλέπεται ότι τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, θα πληρώσουν μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων 42,828 δισ. ευρώ, ενώ τα νομικά πρόσωπα (Ανώνυμες Εταιρείες) μόλις 1,47 δισ. ευρώ. Επίσης, στο μεσοπρόθεσμο αναφέρεται σαφώς ότι με το νέο φορολογικό πρέπει να «εξοικονομηθούν» 2,5 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως ό,τι και αν κάνουν οι κυβερνώντες, όπως και αν ανακατέψουν την τράπουλα, η πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει: Στο τέλος το λογαριασμό θα τον πληρώσει ο εργαζόμενος λαός. Αντίθετα, μεγάλοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρήσεις, των οποίων η συνολική φορολογική επιβάρυνση προβλέπεται να μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες. Είναι ασυγχώρητη αφέλεια να περιμένει ο λαός «δικαιότερη κατανομή βαρών» ειδικά στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης που η πλουτοκρατία τον ξεζουμίζει απ' όλες τις πλευρές προκειμένου να βγει η ίδια με τις λιγότερες απώλειες από την κρίση, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ακόμα και αν πάρουν πίσω κάποια κραυγαλέα ακραία φορολογικά μέτρα, το σίγουρο είναι ότι θα πάρουν από αλλού. Δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό όσο κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια και δικές τους κυβερνήσεις. Φως στο τούνελ θα υπάρξει μόνο με την ανατροπή της εξουσίας τους και την κοινωνικοποίησή τους από μια λαϊκή εξουσία.