Eurokinissi

Οι εξελίξεις και η αβεβαιότητα στα αστικά επιτελεία μετά το Γιούρογκρουπ, δείχνουν πόσο εύθραυστοι είναι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί συμβιβασμοί που γίνονται στη σκιά της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης

«Οι συνεχιζόμενες εντατικές προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης λογικά θα βοηθήσουν να διασφαλιστεί πως εφαρμόζονται οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις», σημειώνει το IIF, και προσθέτει ότι «επί του παρόντος, το αποτέλεσμα του buyback - και η τελική απόφαση για την επόμενη δόση - παραμένει αβέβαιο». Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο επικεφαλής του IIF, Τσ. Νταράλα, δήλωσε πως «αν παρατηρήσεις τα διαφορετικά στοιχεία του πακέτου χρηματοδότησης, η περίπτωση του buyback δεν είναι και η πιο ελκυστική».

Στο ίδιο πνεύμα, ο επικεφαλής του IIF σημείωσε με νόημα ότι περίπου τα 2/3 του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια του επίσημου τομέα, δείχνοντας ότι εκεί πρέπει να γίνει το «κούρεμα». Διαπίστωσε ακόμα αφοπλιστικά ότι «η χώρα βρίσκεται υποτιθέμενα σήμερα σε χειρότερη θέση από ποτέ όσον αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους».

Σε άλλη συνέντευξή του, στον «Εθνικό Κήρυκα», ο Τσ. Νταράλα υπενθύμισε ότι πριν από δύο εβδομάδες συναντήθηκε με τον Ελληνα πρωθυπουργό και πως «έκτοτε βρισκόμαστε σε επικοινωνία», που σημαίνει ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαρκή επαφή με τους μεγαλοτραπεζίτες εδώ και καιρό, για το ζήτημα της επαναγοράς χρέους.

Την εκτίμηση ότι δεν έχουν εξαλειφθεί οι όποιοι κίνδυνοι να αποτύχει το σχέδιο επαναγοράς του ελληνικού χρέους, έκανε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, σε συνέντευξη στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό σταθμό ARD. «Ασφαλώς και υπάρχει μια αβεβαιότητα για το εάν η επαναγορά θα πετύχει», δήλωσε ο Σόιμπλε και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «δύσκολη κρίση προσαρμογής».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Σόιμπλε είπε ότι «η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται πίεση, προκειμένου να εφαρμόσει τα μη δημοφιλή μέτρα λιτότητας, που είναι αναγκαία για να καταστεί το κράτος πιο ανταγωνιστικό οικονομικά». Αναγνώρισε, ωστόσο, τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της συγκυβέρνησης, λέγοντας ότι «τα πήγε καλύτερα αυτούς τους τελευταίους μήνες. Η νέα κυβέρνηση έχει λάβει επιτέλους τα απαραίτητα μέτρα, με μεγάλη σοβαρότητα».

Στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, δυναμώνει η κόντρα στην Ευρωζώνη και παγκόσμια για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, δείχνοντας τις αντιθέσεις που υπάρχουν όχι μόνο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη, ακόμα και στο εσωτερικό των κρατών - μελών της.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, τρία ευρωπαϊκά οικονομικά ινστιτούτα καλούν να καθυστερήσουν ή να παραταθούν χρονικά τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που έχουν υιοθετηθεί στην Ευρωζώνη, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη, στο πλαίσιο πάντα των ευρωενωσιακών συνθηκών.

Το γαλλικό παρατηρητήριο της οικονομικής συγκυρίας (OFCE), το γερμανικό ινστιτούτο IMK και το δανικό ECLM παρέδωσαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και παρουσίασαν στον Τύπο μια έκθεση, την οποία συνέταξαν από κοινού για τη σημερινή κατάσταση στην Ευρωζώνη και για το πώς μπορεί να επιτευχθεί η «δημοσιονομική εξυγίανση».

Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η ομάδα των Ινστιτούτων φιλοδοξεί να παρουσιάσει τη διαχείριση της κρίσης «με ένα όραμα διαφορετικό από αυτό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Τα ινστιτούτα αναπαράγουν την τετριμμένη κριτική στο κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης, ότι η λιτότητα είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη.

Λένε συγκεκριμένα ότι «οι ευρωπαϊκές οικονομίες αποφασίζουν να εφαρμόσουν πολιτικές συρρίκνωσης των προϋπολογισμών των κρατών - μελών, καθώς βρίσκονται αντιμέτωπες με επιδεινωμένη οικονομική συγκυρία, ενισχύοντας την επιδείνωση, όσον αφορά την οικονομική δραστηριότητα. Η λιτότητα παράγει ακόμα πιο εξασθενημένη ανάπτυξη και επιβραδύνει τη δυνατότητα των Ευρωπαίων να μειώσουν πραγματικά τα ελλείμματά τους αλλά και το δημόσιο χρέος τους: πρόκειται για μια εντελώς αντιπαραγωγική πολιτική».

Στο διά ταύτα, προτείνουν χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής και συγκεκριμένα να τεθεί ο στόχος για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ, με μια κατ' ελάχιστον προσαρμογή 0,5 μονάδα του ΑΕΠ το χρόνο και μείωση του δημόσιου χρέους στο 60% του ΑΕΠ έως το 2032, δηλαδή «με ένα χρονικό ορίζοντα που είναι 20 χρόνια». Ειδικά για τη δημοσιονομική προσαρμογή στη Γαλλία, η έκθεση εισηγείται να ξεκινήσει το 2016 και ο στόχος του 3% να μην οριστεί ότι θα πρέπει να έχει επιτευχθεί για τα τέλη του 2013.

Είναι φανερό ότι τα ινστιτούτα προβάλλουν το άλλο μείγμα διαχείρισης για λογαριασμό κύρια της Γαλλίας, που θέλει χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά και μερίδων της πλουτοκρατίας στη Γερμανία και αλλού, που πιέζουν για χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων, κύρια λόγω του εξαγωγικού προσανατολισμού της γερμανικής οικονομίας.

Αναιμική ανάπτυξη το 2013 για χώρες της Ευρωζώνης προβλέπει η Moody΄s Analytics, σύμφωνα με έκθεσή της. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι το ΑΕΠ της Ευρωζώνης θα αυξηθεί κατά 0,2% το 2013, εξέλιξη που σηματοδοτεί μια ήπια βελτίωση σε σχέση με τη συρρίκνωση της τάξης του 0,5% που αναμένεται για το 2012. Ωστόσο, η έκθεση συνεχίζει να βλέπει «σημαντικούς κινδύνους καθοδικής απόκλισης, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν την περιοχή πίσω σε ύφεση».

Η Γερμανία εκτιμάται ότι θα είναι μία από τις λίγες χώρες της νομισματικής ένωσης που θα καταγράψει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2013. Ειδικότερα, ο οίκος προβλέπει ότι η γερμανική οικονομία θα αναπτυχθεί με ρυθμό 1,2%, το μισό από το ρυθμό ανάπτυξης που περιμένουν για τις ΗΠΑ.

Αναμένει, επίσης, πως η ανάπτυξη του γαλλικού ΑΕΠ θα διαμορφωθεί στο 0,4%. Τα ΑΕΠ της Ισπανίας και της Ελλάδας αναμένεται να συνεχίσουν να συρρικνώνονται το 2013, κατά τουλάχιστον 1,5% και 4,2% αντίστοιχα.

Ο «οίκος» θεωρεί ορόσημα για τις εξελίξεις το 2013, το αν η Ισπανία θα υποβάλει επίσημο αίτημα «στήριξης» από την ΕΕ και αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ. Στις επισφάλειες της οικονομίας της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβάνει «το υψηλό χρέος των νοικοκυριών στη Μ. Βρετανία, στην Πορτογαλία και την Ισπανία, τις μη ευέλικτες αγορές εργασίας των ευρωπαϊκών οικονομιών του Νότου, αλλά και το σχετικά υπερτιμημένο real estate στη Γερμανία και τη Γαλλία».

Σύμφωνα, εξάλλου, με νεότερες εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ, η περιοχή των ανεπτυγμένων οικονομιών σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, καθώς «μετά από 5 χρόνια κρίσης η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να κάμπτεται εκ νέου» και «ο κίνδυνος μιας νέας μεγάλης κάμψης της οικονομίας δεν μπορεί να αποκλεισθεί».

Ειδικά για την Ευρωζώνη, στη διετία 2013 - 2014, οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ μιλούν για ύφεση, στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται η Γερμανία, η Γαλλία και οι οικονομίες που διαθέτουν μέχρι σήμερα αξιολόγηση χρέους ΑΑΑ.

Στο μεταξύ, δυσοίωνο διαγράφεται το μέλλον της Ευρωζώνης, εξαιτίας της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, σύμφωνα με έκθεση της Citigroup. Οι αναλυτές της θεωρούν πως η κρίση όχι μόνο δεν είναι επαρκώς διαχειρίσιμη, από πλευράς των Ευρωπαίων, αλλά στο άμεσο μέλλον θα έχει εξαπλωθεί τόσο, ώστε να μην μπορεί να αποκλειστεί ούτε το ενδεχόμενο μιας εξόδου από το ευρώ.

Μάλιστα, στην έκθεσή της η Citi προβλέπει πως τουλάχιστον τρεις χώρες της Ευρωζώνης θα αναγκαστούν να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους μέσα στο 2013 και άλλες τέσσερις μέχρι το 2017. Η παρέμβαση του αμερικάνικου «οίκου» δείχνει ότι τα ζόρια στη διαχείριση της κρίσης μεγαλώνουν. Ταυτόχρονα, όμως, συνιστά και προσπάθεια από την πλευρά των ΗΠΑ και άλλων ανταγωνιστριών οικονομιών να παρέμβουν στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.

Ο καπιταλιστικός οίκος θεωρεί αναπόφευκτο ένα νέο «κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας και της Ιταλίας, ενώ προβλέπει ότι μέχρι το 2017 θα αναγκαστούν να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος και Σλοβενία. Για την Ελλάδα επιμένει ότι «θα αποχωρήσει κάποια στιγμή από την Ευρωζώνη».

Χτες, με 473 ψήφους υπέρ, 100 κατά και 11 αποχές, το γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο ενέκρινε - όπως αναμενόταν - τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ για την Ελλάδα. Στη διάρκεια της συζήτησης, ο Β. Σόιμπλε είπε μεταξύ άλλων ότι τυχόν ελληνική χρεοκοπία «θα προκαλούσε τη διάσπαση της Ευρωζώνης» και ότι «κανείς δεν ωφελείται περισσότερο από την Ευρώπη από όσο η Γερμανία».

Νωρίτερα, ο ίδιος είχε πει ότι «η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει με πολύ επώδυνες μεταρρυθμίσεις» και ότι «οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν μπορούν πλέον να περιγραφούν με συνηθισμένους όρους ανάπτυξης και ύφεσης, αλλά μπορούν μάλλον να συγκριθούν με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στην Ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ».

Επέμεινε ακόμα ότι η στήριξη στην Αθήνα θα δίνεται «μόνο όταν οι δεσμεύσεις εφαρμόζονται με συνέπεια, βήμα βήμα» και ότι δεν πρέπει να δίνονται κίνητρα στην Αθήνα για «χαλάρωση» των μεταρρυθμίσεων, λέγοντας πως ένα κούρεμα από τον επίσημο τομέα θα έδινε ένα τέτοιο «λανθασμένο μήνυμα».