«Ξεσηκωμός! Με ταξικό αγώνα την Ιστορία γράφει ο λαός», ήταν το σύνθημα της εκδήλωσης της ΚΝΕ με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που έγινε χτες στην αίθουσα AULA της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος της ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος αναφέρθηκε αναλυτικά στα διδάγματα του Νοέμβρη του '73, την περίοδο που προηγήθηκε και ακολούθησε, στις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ.

Την εκδήλωση άνοιξε ο καθηγητής του ΕΜ Πολυτεχνείου Κώστας Σιέτος.

Πριν την ομιλία προβλήθηκαν δύο βίντεο, ένα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και ένα για το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Η εκδήλωση έκλεισε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από το συγκρότημα της ΚΝΕ, το οποίο περιείχε το ιστορικό, την πάλη και τα διδάγματα της περιόδου, καθώς και ένα θεατρικό σκετς: Ενας ΚΝίτης έκανε το δικαστή και δυο νέες της ΚΝΕ υποδύονταν τις ηρωικές κομμουνίστριες Μίνα Γιάννου και Αύρα Παρτσαλίδου, χρησιμοποιώντας πραγματικά αποσπάσματα από τις απολογίες τους στο δικαστήριο την περίοδο της Χούντας. Επειτα, το συγκρότημα της ΚΝΕ έπαιξε τραγούδια του αγώνα.

Σε όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης δεν έλειψαν τα συνθήματα όπως: «Κανένας φόβος, καμιά υποταγή η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», «Ούτε σε ξερονήσια, ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Στην ομιλία του ο Δ. Κουτσούμπας, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Σήμερα που ο λαός μας βιώνει μια από τις πιο μεγάλες καπιταλιστικές κρίσεις στην ιστορία, σε μια περίοδο όπου οι καπιταλιστές, η αστική τάξη της χώρας, τα μονοπώλια, επιδιώκουν για το δικό τους κέρδος, να γονατίσουν το λαό μας, σε μια περίοδο όπου φαίνεται πιο καθαρά ο ρόλος της EE, των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, για τα οποία χρόνια τώρα προειδοποιεί το ΚΚΕ, τα χρήσιμα διδάγματα που πρέπει να αποκομίσουμε από την αντιδικτατορική πάλη, από όλη εκείνη την περίοδο, είναι περισσότερο απαραίτητα, γιατί τα ίδια σχεδόν με άλλη μορφή, με άλλο περιτύλιγμα εμφανίζονται και σήμερα με στόχο το νου και την καρδιά των αγωνιστών, τις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων, εργατών, ανέργων, αγροτών, αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας.

Ζούμε τη σύγχρονη μορφή της ίδιας δικτατορίας των μονοπωλίων, της δικτατορίας των λίγων πάνω στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Είναι η άλλη μορφή της αστικής δικτατορίας ή αλλιώς της ονομαζόμενης αστικής δημοκρατίας που δείχνει πιο βάναυσα το αποκρουστικό πρόσωπό της ιδιαίτερα μετά το πισωγύρισμα με την ανατροπή της ΕΣΣΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος.

Η μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας είναι χαρακτηριστική απ' αυτή την άποψη για την εδραίωση του συστήματος της εκμετάλλευσης με άλλες μορφές.

Το 1974 έγινε ο συμβιβασμός ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις - τους Αμερικανούς και τμήματα της χούντας - έτσι ώστε χωρίς τρανταγμούς και λαϊκές εξεγέρσεις να περάσουμε στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το ρόλο πυροσβέστη ανέλαβαν σ' αυτήν την πρώτη φάση η ΝΔ και το Κέντρο. Μάλιστα κάτω από τη λαϊκή πίεση αναγκάζονται να "αποχωρήσουν" από το στρατιωτικό σκέλος του NATO, για να επανέλθουμε φυσικά μετά από 4 χρόνια ξανά. Επίσης οδήγησαν τη χώρα στην ολοκληρωτική ένταξη στην ΕΟΚ.

Η δεύτερη φάση αρχίζει το 1981. Μέσα στην ογκούμενη λαϊκή αντίδραση τα προηγούμενα χρόνια εμφανίστηκε το ΠΑΣΟΚ με ριζοσπαστικά συνθήματα - κλεμμένα από τους αγώνες του λαού μας - και κάνει εξαγγελίες που μετά μόλις από 1 χρόνο τις παίρνει όλες πίσω, μία μία. Προσδένει τη χώρα πιο βαθιά στο άρμα των ΗΠΑ και της EE. Μας δένει χειροπόδαρα, ακολουθεί οικονομική πολιτική ίδια με τους προκατόχους του, χειρότερη ορισμένες φορές με πολυετή λιτότητα.

Παράλληλα γίνεται συστηματική προσπάθεια χτυπήματος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ με κάθε μέσο.

Το 1991 έγινε νέα μεγάλης έκτασης αυτή τη φορά απόπειρα διάλυσης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Χρησιμοποιώντας δυνάμεις που απαρνήθηκαν ιδανικά, που αποστάτησαν από ιδέες, κυρίως επώνυμα στελέχη της ονομαζόμενης γενιάς του Πολυτεχνείου, κατάφεραν ένα πισώπλατο χτύπημα στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Βαριά τα τραύματα.

Δεν τα κατάφεραν όμως να τα κάνουν θανάσιμα.

Η συμπαιγνία και συμμαχία όλων των συντηρητικών δυνάμεων νεοφιλελεύθερων - σοσιαλδημοκρατών - νεοαριστερών - δεν είναι εύκολο να καθυποτάξει το πνεύμα της αντίστασης.

Τα τελευταία χρόνια και μπροστά στην καπιταλιστική κρίση επέρχεται αναμόρφωση αυτού του μεταπολιτευτικού σκηνικού. Ρόλο σε αυτό φυσικά παίζουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι από τις πολιτικές δυνάμεις. Οι ίδιοι ή οι απόγονοι της αστικής πολιτικής του 1974 - 1981 - 1989 - 1991 - και πάει λέγοντας. Με παλιά και νέα υλικά φτιάχνουν ή προσπαθούν να φτιάξουν τις διάφορες παραλλαγές τους για τη σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι διαφορετικές εκδοχές μεν, αλλά στον ίδιο ευρωενωσιακό, καπιταλιστικό μονόδρομο, οπαδοί της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - δικτατορίας των μονοπωλίων. Πλάι σε αυτούς έχει εμφανιστεί το μόρφωμα της ΧΑ, τα ναζιστικά αποβράσματα που θέλουν τους εργάτες σκλάβους σε σύγχρονα καπιταλιστικά κρεματόρια, οπαδοί ετούτοι εδώ της αστικής μη κοινοβουλευτικής δικτατορίας των μονοπωλίων.

Συνολικά στην αναμόρφωση - αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού με τα ίδια ξαναζεσταμένα υλικά, ακόμα και πρόσωπα, ο λαός μας πρέπει να απαντήσει με τη λαϊκή αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή συμμαχία του, ενάντια στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με αποδέσμευση από την EE, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, εργατική - λαϊκή εξουσία.

Ολες οι εκδοχές διαχείρισης, όλα τα μείγματα αστικής πολιτικής, οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, είτε με πυρήνα τα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, είτε το ΣΥΡΙΖΑ - με ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ - ΑΝΕΙ, πρέπει ο λαός να παλέψει για να τα ανατρέψει, να μην τα αφήσει σε χλωρό κλαρί, αφού βρίσκονται στην ίδια στρατηγική γραμμή, υπηρετούν πολιτικές που είναι εντός των καπιταλιστικών, ευρωενωσιακών τειχών, φέρνουν κι άλλα μέτρα βάρβαρα για το λαό.

Δεν πρέπει να μας αποκοιμίζει ή να μας απογοητεύει η σημερινή στάση ευρύτερων λαϊκών μαζών όπου παρά τη δυσαρέσκεια, την οργή, επικρατεί φόβος, αυταπάτη, διστακτικότητα να μπει μαζικά στον αγώνα, να επιλέξει πολιτικά την πρότασή μας. Χρειάζεται από την πρωτοπορία υπομονετική δουλειά, σταθερό μέτωπο, καμία υποχώρηση, ταξική αδιαλλαξία, ιδιαίτερα σε συνθήκες που ακόμα δεν έχουν κλονιστεί οι αστικοί θεσμοί, οι μηχανισμοί συνολικά επιβολής της θέλησης της αστικής τάξης.

Χωρίς να μπορούμε να κάνουμε ακριβή πρόβλεψη, είμαστε σίγουροι όμως ότι αυτή η στιγμή θα έρθει, κι από αυτήν την άποψη το ΚΚΕ πρέπει να είναι πανέτοιμο, για την ενότητα της εργατικής τάξης, τη συμπαράταξή της μαζικά με το ΚΚΕ, τη συμμαχία και τη συσπείρωση τμημάτων αυτοαπασχολουμένων και φτωχών αγροτών στο επαναστατικό εργατικό λαϊκό μέτωπο για την εξουσία. Αυτή η προετοιμασία γίνεται μέσα από την επίπονη καθημερινή δουλειά για την κομματική οικοδόμηση στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στους κλάδους, στα ιδρύματα, στις λαϊκές γειτονιές. Περνά μέσα από τη δράση για τη μαζικοποίηση και ταξική κατεύθυνση της πάλης των συνδικάτων, των συλλόγων, την οργάνωση της αντιμονοπωλιακής πάλης των εργατών - υπαλλήλων - αυτοαπασχολουμένων - φτωχών αγροτών - της νεολαίας - των γυναικών, την προώθηση σε όλους τους χώρους και κλάδους της λαϊκής συμμαχίας. Απαιτεί αδιάλλακτη πάλη με τις αστικές, ρεφορμιστικές οπορτουνιστικές αντιλήψεις, με τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, με την αυταπάτη της στήριξης κυβερνήσεων στο έδαφος της καπιταλιστικής, αστικής διαχείρισης, καθώς και με τις φασιστικές ρατσιστικές ξενοφοβικές αντιλήψεις, συνολικό τσάκισμα της Χρυσής Αυγής.

Οι λαοί θα ορθώσουν το ανάστημά τους! Θα αντισταθούν στον καπιταλισμό και τους νεροκουβαλητές του. Οπως 40 χρόνια πριν έτσι και σήμερα οι πραγματικοί ένοχοι είναι ίδιοι. Αυτές τις μέρες, που τιμάμε τα 94 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτό που μας διδάσκει η Ιστορία, είναι ότι σε συνθήκες γενικευμένης καπιταλιστικής πολιτικής κρίσης, πολύ περισσότερο όταν υπάρχει εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το Κομμουνιστικό Κόμμα πρέπει να δρα αταλάντευτα, ώστε να οδηγήσει με σχέδιο την εργατική τάξη, τον εξεγερμένο λαό σε σύγκρουση με την αστική εξουσία, για τη νίκη του λαού».