Η ΥΠΟΥΛΗ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ: «Η τρέχουσα πολιτική τάξη δυστυχώς φέρει ολόκληρη το τραύμα της ήττας (...) και είτε δεν μπορεί, είτε δεν θέλει, είτε δεν είναι ικανή να κάνει το άλμα (...) Αντιστοίχως και η επιχειρηματική τάξη παραπαίει. Ολοι αυτοί οι σπουδαίοι επιχειρηματίες και οι επενδυτές που τα προηγούμενα χρόνια εμφανίζονταν ως πρότυπα ανάπτυξης και προόδου (...) είναι σήμερα εξαφανισμένοι (...) κανένας εθνικός καημός δε συνεπαίρνει την τάξη των εχόντων (...) Την ίδια ώρα συμπολίτες μας πένονται, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται, οι άνεργοι περισσεύουν, οι νέοι είναι απογοητευμένοι, ο κόσμος στην πλειονότητά του είναι οργισμένος για όσα έχασε και όσα χάνει, η ελληνική κοινωνία γενικά ζει μέσα στην αγωνία, στην αμφιβολία και στην αμφισβήτηση. Οι περισσότεροι των πολιτών είναι αλήθεια πως υπομένουν τα βάρη (...) βεβαίως είναι και εκείνοι που δεν μπορούν, δεν δύνανται να αντεπεξέλθουν, που έχουν χάσει τους πάντες και τα πάντα κινδυνεύοντας να περιθωριοποιηθούν, να μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο. Ωστόσο η χώρα δεν μπορεί να σβήσει. Εστω φτωχότερη και πληγωμένη πρέπει να βρει δυνάμεις ανασύνταξης και ανασυγκρότησης (...) έρχονται προς ψήφιση στη Βουλή τα μέτρα του νέου μνημονίου. Αν ψηφισθούν και εφαρμοσθούν σωστά ίσως να προσφέρουν μια ευκαιρία ανασυγκρότησης (...) Οι αρχές του λιτού βίου θα επικρατήσουν σε κάθε περίπτωση (...) Κύριο καθήκον από εδώ και πέρα για όλους τους Ελληνες δεν μπορεί να είναι άλλο από το πώς θα (...) δημιουργήσουν νέο πλούτο» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΚΑΙ Η «ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΓΙΑΣ» ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Το σενάριο είναι απλό και θα εκδηλωθεί μέσω της ανεργίας, που το πρώτο εξάμηνο του 2013 θα έχει φτάσει το 30% (...) Με τον έναν στους τρεις άνεργο και τους άλλους δύο κακοπληρωμένους ή και απλήρωτους, η απαίτηση για νέα λιτότητα θα είναι ό,τι μια δάδα σε φορτίο πυρίτιδας. Η Ελλάδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ναρκοπέδιο χρέους και αναζητεί εναγωνίως μια νέα πορεία (...) Δυστυχώς, στον αγώνα αυτό εισέρχεται με παρωχημένους και ως επί το πλείστον απαξιωμένους πολιτικούς. Για να προλάβει την έκρηξη, θα ζητάει απεγνωσμένα νέα δάνεια, τα οποία όμως κανένα κράτος δε θα εγκρίνει, αφού θα έχει μόλις διαπιστώσει ότι η Ελλάδα "δεν πληρώνει". Η χώρα θα αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών και εν μέσω ανεξέλεγκτων κοινωνικών αναταραχών θα ζητήσει να φύγει από το ευρώ. Τέλος παιχνιδιού» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).