Βεβαίως, δεν είπε όλη την αλήθεια ο Φ. Κουβέλης. Γιατί ταξική, ταξικότατη είναι η προσέγγιση των προβλημάτων αυτών απ' το κόμμα του, αλλά απ' την πλευρά της τάξης που εξουσιάζει. Αυτό που τους «στεναχωρεί» είναι η οπτική των προβλημάτων αυτών απ' τη σκοπιά της τάξης που υφίσταται την εκμετάλλευση αφού υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε συμπεράσματα και δράση ιδιαιτέρως «στενόχωρη» για την εξουσία των μονοπωλίων.
Αυτήν επιχείρησε να «βγάλει λάδι» και στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, ενοχοποιώντας ένα δήθεν «στρεβλό αναπτυξιακό πρότυπο» που δεν είναι παρά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Και ισχυριζόμενος ότι η απάντηση βρίσκεται στη «βιώσιμη ανάπτυξη» που δεν είναι παρά η καπιταλιστική ανάπτυξη όσους επιθετικούς προσδιορισμούς κι αν εφεύρουν για να τη σερβίρουν στο λαό σαν κάτι δήθεν διαφορετικό. Αποσιωπούν πλήρως ότι το περιεχόμενο και ο σκοπός της ανάπτυξης καθορίζεται πάντα απ' την τάξη που εξουσιάζει και έχει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής. Η ανάπτυξη ή θα είναι καπιταλιστική ή θα είναι λαϊκή. 'Η θα αποσκοπεί στο κέρδος ή στην κάλυψη των σύγχρονων εργατικών λαϊκών αναγκών. Ολα τα άλλα είναι «πράσινα άλογα» για τον αποπροσανατολισμό του λαού απ' το χρέος του, με την πάλη του να μετατρέψει σε δική του περιουσία τα κλειδιά της ανάπτυξης και να τη δρομολογήσει υπέρ του.