Οι εκβιασμοί επιστρέφονται. Τα μέτρα δεν πρέπει να περάσουν. Κάθε μέρα προστίθεται κι ένα τμήμα της εργατικής τάξης που χτυπιέται. Σήμερα είναι η ώρα των συνταξιούχων που τους κόβουν τις συντάξεις. Αύριο είναι οι εργάτες στα εργοστάσια που τους κόβουν τους μισθούς. Ηδη είναι κοντά στους 500.000 οι άνεργοι χωρίς καν επίδομα ανεργίας.

Απέναντι στον εκβιασμό «ευρώ ή δραχμή», που επιδιώκουν να γίνει κεντρικό εκλογικό δίλημμα, για το λαό υπάρχει μόνο ένα πραγματικό ερώτημα: Αν θα ενισχύσει τη δύναμή του για να δώσει χτύπημα στο σύστημα.

Εχει εμπειρία. Εχει γνώση. Το ΚΚΕ έγκαιρα έδειξε και το χαρακτήρα της κρίσης και το δρόμο για την αντιμετώπισή της. Επιβεβαιώθηκε στη ζωή. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η στοχοπροσηλωμένη συγκέντρωση δυνάμεων. Η διαχωριστική γραμμή έχει ήδη τεθεί: Η μάχη είναι με τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Είδε κάποιος την προχτεσινή ανακοίνωση του ΠΑΜΕ σε ένα - έστω και σε ένα - αστικό μέσο ενημέρωσης;

Πουθενά! Η αστική τάξη αναγνωρίζει τον αντίπαλο. Η αστική τάξη μετράει τι συμβαίνει στους χώρους δουλειάς. Τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης προβάλλουν οτιδήποτε συκοφαντεί τους αγώνες των εργατών, αποσιωπούν ό,τι οργανώνει τους εργάτες για τη μεγάλη αναμέτρηση.

Η αστική τάξη γνωρίζει το πραγματικό δίλημμα: 'Η αυτοί ή εμείς. Και κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τη συνείδηση του εργάτη από το να αποφασίσει να πάρει τη θέση που του ανήκει στο μετερίζι της πάλης ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Το μέτωπο της ενημέρωσης ήταν κρίσιμο, σήμερα αναδεικνύεται σε εξαιρετικά κρίσιμο. Να η ξεχωριστή θέση του «Ριζοσπάστη» και του «902».

Δύο τα δεδομένα: Από τη μια η εφ' όλης της ύλης και σ' όλη τη γραμμή του μετώπου επίθεση της αστικής τάξης. Κι από την άλλη το ταξικό μέτωπο που ήδη καταγράφει στέρεες θέσεις για την αντεπίθεση. Στο σημείο αυτό έχει ενδιαφέρον η αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να αποφύγει τις κακές λέξεις. Γράφουν για «τρόπους ανάκτησης των επιπλέον καταβληθεισών αποδοχών», για να μη γράψουν «μείωση μισθών και παρακράτηση μισθών που έχουν ήδη καταβληθεί».

Η πραγματικότητα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, όπου γεννά μέχρι και πόλεμο, πόλεμο των καπιταλιστών που θα φέρει νέο ολοκαύτωμα, ξεπερνά διάφορους που ψάχνουν λύση στη διαχείριση για να ξορκίσουν τα κακά της κρίσης. Ενας τέτοιος πόλεμος ενδιαφέρει τους εργάτες από τη σκοπιά όχι γενικά ενός «πασιφισμού», αλλά ακριβώς για να ενισχύσουν το ιδεολογικό τους οπλοστάσιο, να μην ταχθούν με τους καπιταλιστές και κατά συνέπεια να πάρουν τα οργανωτικά μέτρα έτσι που ο πόλεμος των καπιταλιστών να μη γίνει χαμός των εργατών.

Σ' αυτή τη γραμμή και οι εκλογές είναι μια μάχη όπου πρέπει να καταγραφεί μια ακόμη ήττα της αστικής τάξης. Να γίνει ένα βήμα μπροστά για την εργατική τάξη. Να πληρώσουν τα κόμματα της αστικής τάξης. Να ενισχυθεί πέρα από κάθε πρόβλεψη το ΚΚΕ.

Αυτή είναι η μόνη προοπτική που ανησυχεί την αστική τάξη. Και έτσι καταφεύγει σε ψυχογραφήματα... Εγκαλεί τους σώφρονες γιατί διδάσκουν λάθος τα παιδιά. Τα παιδιά όμως βιώνουν ήδη απίστευτες καταστάσεις στη δουλειά και στο σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά. Δασκαλεύονται από την ίδια την εμπειρία τους. Μπολιάζεται η συνείδησή τους από τους αγώνες που έχουν έντονη τη σφραγίδα της ταξικής αναμέτρησης. Και κάνουν στην άκρη τις «ηγεσίες» που κηρύσσουν υποταγή. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την αστική τάξη.

Ασχετο; Διάφοροι στήνουν στο μυαλό τους μια «θέση» του ΚΚΕ που δεν υπάρχει πουθενά και πάνω σ' αυτή τη «θέση» αρχίζουν τις αναλύσεις. Ουσιαστικά πολεμάνε το ΚΚΕ κι, επειδή δεν μπορούν να το πολεμήσουν για τις θέσεις του, καταφεύγουν σε λαθροχειρίες.

Θρασύτεροι όλων εκείνοι που αφού αξίωσαν την αυτοδιάλυση του ΚΚΕ τότε που περνούσε η μπογιά τους, κι αφού οι θέσεις τους ηττήθηκαν στη ζωή, επιμένουν και σήμερα ότι το ΚΚΕ πρέπει να ξεχάσει τον εαυτό του και να οδηγήσει την εργατική τάξη σε μια ήττα ιστορικών διαστάσεων.

Το ΚΚΕ από το 15ο Συνέδριό του έβαλε ανοιχτά στην εργατική τάξη τη θέση του: Αυτό το σύστημα δεν σηκώνει γιατριά. Αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Ο δρόμος γι' αυτόν το στόχο είναι το αντιιμπεριαλιστικο αντιμονοπωλιακό μέτωπο πάλης για την εργατική, λαϊκή εξουσία. Γι' αυτό το πρόγραμμα αναγνωρίζεται από την εργατική τάξη σαν το δικό της Κόμμα. Αυτή την κατάκτηση παριστάνουν πως αγνοούν διάφοροι και ξεγράφουν το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα που κάτω από τη σημαία του καλεί την εργατική τάξη να παλέψει για την ταξική απελευθέρωσή της, για τη δική της εξουσία. Στήνουν ανεμόμυλους κι αρχίζουν να μάχονται το ΚΚΕ γιατί δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα της αστικής τάξης να είναι ένα κόμμα εντός των τειχών.

Ετσι και ο γνωστός σκιτσογράφος: Στήνει μια «θέση» που δεν υπάρχει κι αρχίζει το δίδαγμα. Ατιμο πράγμα ο οπορτουνισμός. Τίμιο θα ήταν να πει ευθέως τη δική του θέση: Ζητάει να πουλήσει το ΚΚΕ τους εργάτες που παλεύουν για την ταξική απελευθέρωσή τους και να υποταχτεί στη θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για υπεράσπιση της ΕΕ. Αυτή είναι η «ενότητα» που ζητάει. Ας το πει καθαρά, αντί να ψαρεύει στη λάσπη.