Ανάπτυξη για το λαό σημαίνει τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων

Τόσο ο Γ. Παπανδρέου, όσο και ο Α. Σαμαράς, στις ομιλίες τους στο πλαίσιο της ΔΕΘ, παρουσίασαν τα σχέδιά τους για την καπιταλιστική ανάπτυξη, καταθέτοντας ο καθένας για το κόμμα του τα διαπιστευτήρια του καλύτερου διαχειριστή. Ο Γ. Παπανδρέου, μίλησε για αύξηση των εξαγωγών αγροτικών προϊόντων και την ανάπτυξη του τουρισμού. Για αποκρατικοποιήσεις που «αποτελούν βασικό αναπτυξιακό εργαλείο». Για την πράσινη ενέργεια και «επενδύσεις που μόλις υλοποιηθούν στο σύνολό τους θα ξεπερνούν σε ενεργειακή ισχύ τον εθνικό στόχο που έχουμε θέσει για το 2020». Είπε ακόμα ότι η «Ελλάδα ξεκινά έρευνες πετρελαίου και Φυσικού Αερίου στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης και η απόφαση για τη σχετική προκήρυξη υπογράφεται άμεσα». Μίλησε για την «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και Φυσικού Αερίου» και ξεκαθάρισε ότι ο αναπτυξιακός παράδεισος θα έρθει με την προϋπόθεση «να διασφαλίσουμε αυτό το οποίο είπαμε, τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου». Δηλαδή, με το τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων, τη γιγάντωση της ανεργίας, τη χρεοκοπία του λαού.

Οπως και ο Γ. Παπανδρέου, μίλησε κι αυτός για τον τουρισμό, τη ναυτιλία, για «να προσελκύσουμε τους εφοπλιστές μας, ως επενδυτές. Και να τους δώσουμε ευκαιρίες να μετατρέψουν την Ελλάδα σε διεθνή κόμβο: Ναυτιλιακό, τραπεζικό, επικοινωνιακό, ενεργειακό, διαμετακομιστικό. Να τους προσελκύσουμε και ως ευεργέτες, αναμφίβολα! Αλλά πώς να τους φέρουμε ως ευεργέτες, όταν τους διώχνουμε ως επενδυτές;». Μίλησε για «πλούσιο υπέδαφος», διαπιστώνοντας ότι η Ελλάδα «περιέργως, όμως, έχει ελάχιστη εξορυκτική και μεταλλευτική δραστηριότητα». Μίλησε για την ενέργεια, διαφοροποιούμενος στις πράσινες μπίζνες, σημειώνοντας ότι «θα δώσω προτεραιότητα στη φθηνή ενέργεια που είναι και περιβαλλοντικά ασφαλής. Ασφαλώς από την ηλιακή ενέργεια και από την αιολική ενέργεια μπορούμε να αντλήσουμε σημαντικά οφέλη. Αλλά δεν θα ξεγράψουμε κι όλες τις άλλες (...) Ενέργεια μπορούμε να βγάλουμε ακόμα κι από τα σκουπίδια».

Γιατί, δηλαδή, τομείς της παραγωγής, που μπορούν να αναπτυχθούν και να καλύψουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, όπως η αγροτική παραγωγή, που μπορεί να καλύψει εξ ολοκλήρου τις διατροφικές ανάγκες του λαού, η κτηνοτροφία και η αλιεία, η κλωστοϋφαντουργία, η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, η ναυτιλία, όλα τα προηγούμενα χρόνια αντί να αναπτύσσονται έφθιναν; Γιατί η Ελλάδα εισήγαγε και εισάγει προϊόντα που μπορεί να παράγει; Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι απλή: Επειδή οι κεφαλαιοκράτες, που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, επιλέγουν κάθε φορά πού θα επενδύσουν και ποιοι τομείς θα αναπτυχθούν με βάση το κριτήριο του μέγιστου κέρδους και όχι το κριτήριο της κάλυψης των λαϊκών αναγκών. Για τον ίδιο λόγο, εργοστάσια μεταποίησης Ελλήνων κεφαλαιοκρατών μεταφέρονταν σε άλλα κράτη, πρωτίστως βαλκανικά, επειδή εκεί απολάμβαναν φθηνότερη εργατική δύναμη. Γιατί, οι συμφωνίες στο πλαίσιο της ΕΕ για τον καταμερισμό της καπιταλιστικής παραγωγής, επιβάλλει περιορισμούς στο τι και πόσο μπορεί να παράγει μια χώρα.

Ο λαός δεν πρόκειται να ωφεληθεί από αυτού του είδους την ανάπτυξη. Τα χρήματα από τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων δεν θα μπουν στις τσέπες ούτε των εργαζομένων, ούτε της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, που ξεκληρίζεται και θα συνεχίσει να ξεκληρίζεται όσο μεγαλώνει η καπιταλιστική ιδιοκτησία, όσο συγκεντρώνεται η γη και η αγροτική παραγωγή σε λίγα χέρια. Τα κέρδη από την αξιοποίηση της ηλιακής, της αιολικής ή και άλλων μορφών ενέργειας δε θα αυξήσουν τα έσοδα των εργαζομένων, η κερδοφορία των τουριστικών επιχειρήσεων δε θα μοιραστεί στο λαό. Ολα αυτά τα κέρδη είναι κέρδη της πλουτοκρατίας. Αντίθετα, το τσεκούρωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η φοροληστεία που υφίσταται το πενιχρό τους εισόδημα, θα συνεχιστούν και κατά την περίοδο της αναιμικής ανάπτυξης του κεφαλαίου. Αυτά τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν, ακριβώς επειδή δεν αποτελούν «γιατρικό» για το χρέος και τα ελλείμματα, αλλά προϋποθέσεις για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της πλουτοκρατίας, στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, με γνώμονα τις δικές τους ανάγκες, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα δήθεν πατριωτικά κελεύσματα των αστικών κομμάτων, που στόχο έχουν να τους καθυποτάξουν, να τους κάνουν συνένοχους στην εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων. Οσο κυριαρχούν τα μονοπώλια, οι δικές του ανάγκες θα παραμένουν ανικανοποίητες, οι θυσίες και οι εκβιασμοί θα μεγαλώνουν, η εκμετάλλευση θα αυξάνεται. Στο συμφέρον του είναι να χαράξει το δικό του δρόμο. Με λαϊκή συμμαχία να ανοίξει ο δρόμος για να περάσουν τα κλειδιά της οικονομίας στο λαό, με λαϊκή εξουσία. Ο λαός δεν έχει ανάγκη από άλλη κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Εχει ανάγκη από τη δική του, λαϊκή κυβέρνηση, τη δική του, λαϊκή εξουσία. Γιατί μόνο η εργατική λαϊκή εξουσίας μπορεί να απαλλάξει τη χώρα από τις δεσμεύσεις της ΕΕ, από τα δεσμά του ιμπεριαλισμού, από την καπιταλιστική, τη μονοπωλιακή ιδιοκτησία. Να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες, για να καρπωθεί ο λαός τον πλούτο που παράγει.