Στον σπουδαίο Ελληνα αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1-3 το μεσημέρι στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Ο Αρης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913 και σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου από το 1931 ως το 1936, ερχόμενος σε άμεση επαφή με τις απόψεις του μοντέρνου κινήματος της Αρχιτεκτονικής.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1936 και εργάσθηκε για μερικά χρόνια στην Πολεοδομική Υπηρεσία της πόλης των Αθηνών και μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο υπουργείο Δημοσίων Εργων.

Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα, πέρα από την επαγγελματική του απασχόληση σε μια προσπάθεια μελέτης και καταγραφής του έξω χώρου, ταξίδεψε στην ελληνική ύπαιθρο και σκίτσαρε αδιάκοπα τα κτίσματα της λαϊκής και ανώνυμης αρχιτεκτονικής, συγκροτώντας ένα είδος ημερολογίου, από τις Κυκλάδες (Μύκονο, Δήλο), την ηπειρωτική Ελλάδα (Ηπειρος) μέχρι τις γειτονιές της Αθήνας (Αναφιώτικα, Βύρωνας, Καισαριανή) και του Πειραιά (Δραπετσώνα, Κοκκινιά).

Εκείνη την εποχή, ένας άλλος μελετητής της παράδοσης υπήρξε ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης, ο οποίος ως καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ ζήτησε από τον Αρη Κωνσταντινίδη να γίνει βοηθός του.

Ανάμεσα στις απόψεις των δύο αρχιτεκτόνων δημιουργήθηκε μια αντιπαράθεση καθώς ο Κωνσταντινίδης υποστήριζε ότι η μελέτη της παράδοσης δεν αφορά την εξωτερική μορφή, αλλά την εσωτερική δομή του κτιρίου. Ο ίδιος ήταν αντίθετος στη «μεταφορά» μορφών του παρελθόντος όταν δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο.

Ο Κωνσταντινίδης θεωρούσε την Αρχιτεκτονική ως κοινωνικό λειτούργημα και η απασχόλησή του με τα μεγάλα προβλήματα της εποχής τον οδήγησε στις θέσεις του προϊσταμένου του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας από το 1955 ως το 1957 και του προϊσταμένου της Τεχνικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού από το 1957 ως το 1967.

Ο Αρης Κωνσταντινίδης ήταν ο πρώτος αρχιτέκτονας στην Ελλάδα που εισήγαγε αποτελεσματικά και σε μεγάλη κλίμακα στα δημόσια έργα την έννοια της τυποποίησης στη σύνθεση και την κατασκευή. Επίσης στα χρόνια αυτά σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή σειράς εργατικών κατοικιών και ξενοδοχείων. Μια σειρά των περίφημων «Ξενία» του ΕΟΤ, τα οποία εγκαταλείφθηκαν από το «κράτος», είναι δικής του έμπνευσης.

Η αρχιτεκτονική του χαρακτηρίζεται από την προσήλωση στην άνετη λειτουργικότητα των χώρων, την ένταξη του κτιρίου στο φυσικό του περιβάλλον, την κατασκευαστική αρτιότητα και την ανάδειξη της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του κάθε υλικού που χρησιμοποιείται στην κατασκευή.

Κατάφερε έτσι να χτίζει κτίρια που σύμφωνα με μια δική του έκφραση ήταν «Δοχεία Ζωής».

Ο άνθρωπος που θεωρούσε σημαντική για την Τέχνη της Αρχιτεκτονικής την ποίηση του Διονυσίου Σολωμού αυτοκτόνησε στις 16 Σεπτέμβρη 1993.