Πτυχές του εξαιρετικά σημαντικού έργου της μουσικού και εθνογράφου Μέλπως Λογοθέτη - Μερλιέ θα επιχειρήσει να προσεγγίσει η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1-3 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Η Μέλπω Λογοθέτη γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1889, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί από μικρή πήρε μαθήματα πιάνου από την Σοφία Σπανούδη. Μετά το θάνατο του πατέρα της εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Γενεύη, παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1913. Την περίοδο 1914-1919 διορίστηκε καθηγήτρια Ιστορίας της Μουσικής στο Ωδείο Πειραιώς, διδάσκοντας παράλληλα στο Ωδείο Αθηνών, ενώ το 1917 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο «Μπετόβεν», το οποίο ήταν και η πρώτη βιογραφία του μέγιστου μουσουργού στα ελληνικά.

Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου πήγε στο Παρίσι για ανώτερες μουσικές και φιλολογικές σπουδές και σπούδασε μουσικολογία, ενώ στο διάστημα 1919-1924 συνεργάστηκε με τον ελληνιστή Ιμπέρ Περνό ως βοηθός του στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης. Το 1923 η Μέλπω παντρεύτηκε τον Γάλλο ελληνιστή, φιλόλογο και ιδρυτή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Οκτάβιο Μερλιέ και επέστρεψε μαζί του στην Ελλάδα το 1925.

Από το 1929 άρχισε να ασχολείται με το έργο της συλλογής και ηχογράφησης της δημοτικής μουσικής που κατέληξε στη μνημειώδη έκδοση από τον Οίκο «Pathe», 222 δίσκων των 78 στροφών με 595 τραγούδια και 66 εκκλησιαστικές μελωδίες.

Επικεφαλής - συμβολικά - εκείνης της προσπάθειας ετέθη ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος μάλιστα ηχογράφησε με τη φωνή του δύο ριζίτικα τραγούδια, σπανιότατο ηχητικό ντοκουμέντο, το οποίο θα ακουστεί στη διάρκεια της εκπομπής. Η ίδια με ιδιαίτερη φροντίδα επεδίωξε να καταγράψει τη δημοτική μουσική της Καππαδοκίας και του Πόντου. Στα πλαίσια εκείνης της προσπάθειας ίδρυσε τον «Σύλλογο Δημοτικών Τραγουδιών» ο οποίος το 1935 μετονομάστηκε σε «Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο» και από το 1948 σε «Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών».

Στην περίοδο 1945-1970 η Μερλιέ ηχογράφησε πάνω από 1.000 τραγούδια ενώ μελετώντας ως εθνογράφος εντόπισε 2.163 οικισμούς και ερεύνησε 1.375 από αυτούς, καταγράφοντας στοιχεία για τη γεωγραφία, τοπογραφία, γλώσσα, λατρεία, πρόσφατη ιστορία, κοινοτική και οικονομική ζωή, σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων. Ταυτόχρονα, συγκέντρωσε μνημεία λόγου και άλλα στοιχεία της συλλογικής ζωής του Μικρασιατικού Ελληνισμού, συγκροτώντας ένα επιβλητικό Αρχείο προφορικής παράδοσης μοναδικό στον κόσμο! Το 1972 η Ακαδημία Αθηνών τίμησε την Μέλπω Μερλιέ και το «Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών» με το Βραβείο «Κώστα και Ελένης Ουράνη». «Εφυγε» στην Αθήνα το 1979.