Υπό τους τόνους της αφήγησης του Τζιανκάρλο Τζιανίνι κι έχοντας υπόψη πάντα την προαναφερθείσα αρχή, το ζεύγος των βαρώνων Εντοάρντο και Καρλότα προσκαλούν στη βίλα τους, κάπου στην Τοσκάνη, τον αρχιτέκτονα Οτόνε και τη 18χρονη βαφτισιμιά της Καρλότα, Οτίλια. Ο ερχομός της Οτίλια και του Οτόνε δημιουργούν σοβαρούς τριγμούς στο γάμο της Καρλότα και του Εντοάρντο, καθώς ο Εντοάρντο έλκεται από την Οτίλια και η Καρλότα από τον Οτόνε. Κι ενώ το μυθιστόρημα τοποθετείται σε απροσδιόριστο χρόνο τον 18ο αιώνα και σε ακαθόριστο τόπο στη Γερμανία, το φιλμ εκτυλίσσεται την πρώτη δεκαετία των αρχών του 1800, την εποχή του Ναπολέοντα, στο Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης. Ενώ οι ήρωες στο μυθιστόρημα είναι τρεις πενηντάρηδες και μια νεαρή κοπέλα, στο φιλμ όλοι είναι νέοι. Οι Ταβιάνι εδώ συνοδεύουν το συγκινησιακό χώρο των χαρακτήρων, ο οποίος οριοθετείται από το ερωτικό κυρίως συναίσθημα κι όχι από τα κοινωνικά τεκταινόμενα, τα οποία η ταινία αγνοεί, με τον ίδιο τρόπο που αγνοεί και το κοινωνικό φρέσκο που δεσπόζει στο λογοτεχνικό κείμενο, επικεντρώνοντας στα γεγονότα που άπτονται του έρωτα. Ως και το φινάλε διαφοροποιείται. Ενώ ο Γκαίτε κλείνει, ολοκληρώνει, τον αφηγηματικό του κύκλο, οι Ταβιάνι αφήνουν ανοιχτό το συμπερασματικό σκέλος «γιατί ο έρωτας πάντα εκφράζεται με τρόπους διαφορετικούς από αυτούς που είχαμε φανταστεί». Οι Ταβιάνι κάνουν ένα φιλμ που εξελίσσεται σαν τραγωδία του Ρακίνα, έχει τη λάμψη και την παγωνιά ενός πολύτιμου πετραδιού, τη χρωματική και τη σκηνογραφική φινέτσα του ροκοκό και συνδυάζει τη νεοκλασική σαφήνεια με τις πρώιμες ανατριχίλες του ρομαντισμού. Να το δείτε ... (Επιλογή από το Ταινιόραμα του «ΑΣΤΥ», θα προβληθεί σήμερα).