Την αντίδρασή τους στο ενδεχόμενο αλλαγής του συστήματος εγγυημένης τιμής και απορρόφησης της ηλεκτροπαραγωγής από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) ή στην αναθεώρηση προς τα κάτω των σημερινών τιμών, εκφράζουν με κοινή ανακοίνωσή τους ο Ελληνικός Σύνδεσμος Ηλεκτροπαραγωγών από ΑΠΕ (ΕΣΗΑΠΕ) και η Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ).

Το συγκεκριμένο σύστημα εφαρμόζεται σε αρκετές χώρες της ΕΕ, με το επιχείρημα ότι το κόστος εγκατάστασης μονάδων ΑΠΕ είναι υψηλό και απαιτεί συνακόλουθα υψηλό τραπεζικό δανεισμό, ο οποίος μάλιστα διακρίνεται και για τα μεγάλα επιτόκια. Στη βάση αυτή στήθηκε μια αλυσίδα σίγουρου και μεγάλου κέρδους, με τις τράπεζες και τις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, ντόπιες και ξένες, να καρπώνονται τη «μερίδα του λέοντος», και το λογαριασμό να πηγαίνει κυριολεκτικά, στους καταναλωτές μέσω του τέλους ΑΠΕ στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.

Η συζήτηση για κατάργηση του καθεστώτος αυτού, μέχρι και την αναθεώρηση υφιστάμενων συμβάσεων, βασίζεται στο επιχείρημα ότι η τεχνολογική ωρίμανση των αιολικών και φωτοβολταϊκών τεχνολογιών έχει μειώσει σημαντικά το κόστος των εγκαταστάσεων και δεν απαιτείται πλέον η «εξισορρόπηση» του επενδυτικού ρίσκου με τέτοιες διασφαλίσεις. Η σχετική επισήμανση στο πορτογαλικό «Μνημόνιο» αναζωπύρωσε τις συζητήσεις αλλά και τις ανησυχίες. Υπάρχει βεβαίως και η άποψη, ότι πίσω από τις συζητήσεις κρύβονται μεγάλες επιχειρήσεις που, αφού καρπώθηκαν τεράστια ποσά με τις διασφαλίσεις, κρίνουν ότι οι ίδιες μπορούν να αντεπεξέλθουν ακόμη και εάν αρθούν, σε αντίθεση με μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις που μ' αυτόν τον τρόπο θα «βγουν από τη μέση».

Οι δύο φορείς υποστηρίζουν ότι η εγγυημένη τιμή ανά μεγαβατώρα είναι μικρότερη από αυτή που διαμορφώνεται σε χώρες που εφαρμόζουν συστήματα «αγοράς», ενώ η προβλεψιμότητα των τιμών επιτρέπει τη δραστηριοποίηση και μικρότερων επιχειρήσεων. Αφήνουν να εννοηθεί ότι η συζήτηση για την άρση των εγγυήσεων προκύπτει από πιέσεις των ηλεκτροπαραγωγών από ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, λιγνίτης, φυσικό αέριο).

Σημειώνουν ακόμη, ότι το τέλος ΑΠΕ υπολογίζεται με τρόπο που οδηγεί στην τεχνητή υπερτίμησή του, καθώς δε διοχετεύονται όλες οι εισπράξεις για τις ΑΠΕ και ότι απαιτείται διόρθωση του υπολογισμού.