Το φως από ένα άστρο σαν τον Ηλιο είχε ξεκινήσει τη διαδρομή του στο διαστημικό κενό πριν από 560 χρόνια και είχε ήδη διανύσει τετράκις εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στους ψηφιακούς αισθητήρες του Κέπλερ μετατράπηκε σε μια ροή δεδομένων, που στάλθηκε στη Γη προς επεξεργασία, για να αποκαλύψει κάτι ασυνήθιστο. Ο πλανήτης του μακρινού άστρου, όχι πολύ μεγαλύτερος από τη Γη, περιφερόταν με εκπληκτική ταχύτητα, διανύοντας το αντίστοιχο του έτους, μέσα σε μόλις 20 γήινες ώρες.

Ο πλανήτης αυτός, που ονομάστηκε Κέπλερ-10b, δεν είχε άλλες ομοιότητες με τη Γη, πέρα από το μέγεθός του. Η εγγύτητά του στο άστρο τον έκανε να έχει θερμοκρασία επιφάνειας 1.400^oC, δηλαδή αρκετή ώστε να λιώνει ο σίδηρος. Ηταν ο πρώτος εξωπλανήτης με μέγεθος ανάλογο με της Γης, που ανακάλυπτε το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, επιβεβαιώνοντας το σκοπό για τον οποίο εκτοξεύτηκε το Μάρτη του 2009. Από το Γενάρη, που έγινε η ανακοίνωση για τον Κέπλερ-10b και μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες με δυσκολία παρακολουθούν την έκρηξη του αριθμού των εξωπλανητών, αρκετοί από τους οποίους είναι σχετικά μικρού μεγέθους.

Το Κέπλερ παρατηρεί 156.000 άστρα, δηλαδή λιγότερο από το 0,0001% του πληθυσμού άστρων του Γαλαξία. Στους τέσσερις πρώτους μήνες της κανονικής λειτουργίας του ανακάλυψε 1.235 νέους εξωπλανήτες, που προστίθενται στους 500 που είχαν ανακαλυφθεί τα τελευταία 16 χρόνια (ο πρώτος το 1995). Η επεξεργασία του μεγαλύτερου μέρους των στοιχείων που έχει συλλέξει το διαστημικό τηλεσκόπιο δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα και η αποστολή του αναμένεται να συνεχιστεί για τουλάχιστον 2,5 χρόνια. Ηδη, όμως, έχει ανατρέψει τα εγχειρίδια αστρονομίας, δείχνοντας ότι στο γαλαξία μας (και μάλιστα στο ελάχιστο τμήμα του που παρατηρεί) υπάρχουν κατηγορίες πλανητών πολύ διαφορετικών από εκείνους του ηλιακού συστήματος, κατηγορίες που οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να φανταστούν. Πετρώδεις πλανήτες, μερικοί πιο πυκνοί κι από τη Γη, αλλά και μικροσκοπικοί αεριώδεις πλανήτες, που μοιάζουν με μικροσκοπικούς Ποσειδώνες, με τεράστιες ποσότητες υγρού νερού γύρω από έναn πετρώδη πυρήνα.

Στη λίστα υπάρχουν 67 πλανήτες με μέγεθος παραπλήσιο με της Γης, 288 υπεργαίες, με μέγεθος διπλάσιο της Γης, 662 με μέγεθος ανάλογο με του Ποσειδώνα και 184 γίγαντες ίδιου ή μεγαλύτερου μεγέθους από το Δία. Η στατιστική αυτή δείχνει ότι πλανήτες με μέγεθος σαν τη Γη είναι ευρέως διαδεδομένοι μέσα στο Γαλαξία και κατ' επέκταση στο σύμπαν. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι είναι και στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά σαν τη Γη, καθώς πολλοί απ' αυτούς είναι εχθρικοί προς τη ζωή, με υψηλές θερμοκρασίες επιφάνειας. Παρ' όλ' αυτά, 53 από τους περίπου 1.200 πλανήτες βρίσκονται στη ζώνη γύρω από το άστρο τους, όπου οι θερμοκρασίες είναι κατάλληλες για την ύπαρξη νερού σε υγρή κατάσταση και άρα υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης ζωής σε αυτούς. Τέσσερις απ' αυτούς είναι υπεργαίες ή μικρότεροι και έχουν χαρακτηριστικά ακόμα πιο κοντά σε αυτά της Γης. Αλλά και οι μεγαλύτεροι, ακόμα και οι πλανήτες γίγαντες που βρίσκονται στη φιλική προς τη ζωή θερμοκρασιακή ζώνη, μπορεί να έχουν φεγγάρια με μέγεθος ανάλογο με της Γης, που να διαθέτουν και υγρό νερό.

Για πρώτη φορά, μερικές από τις παραμέτρους της εξίσωσης Ντρέικ για τη διάδοση της ζωής στο σύμπαν αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν και τα στοιχεία που εκπέμπει το Κέπλερ προς το μητρικό πλανήτη δεν είναι απλά ενθαρρυντικά, αλλά εκπληκτικά. Ο Γαλαξίας περιέχει 200 δισεκατομμύρια άστρα. Αν όπως φαίνεται, το 30% απ' αυτά έχουν έναν πλανήτη με μέγεθος ανάλογο ή λίγο μεγαλύτερο από της Γης, τότε μόνο στο γαλαξία μας υπάρχουν 60 δισεκατομμύρια πλανήτες κατάλληλου μεγέθους για την ανάπτυξη ζωής.