Σενάρια γύρω από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, με αιχμή την ελεγχόμενη χρεοκοπία στην Ελλάδα, ζυμώνουν οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, χωρίς να σταματούν ούτε λεπτό να επαναλαμβάνουν την ανάγκη να εφαρμοστούν μέχρι κεραίας οι αντιλαϊκές ρυθμίσεις που έχουν στόχο την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, ικανοποιώντας πάγιες απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Σ' αυτό το πνεύμα, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, υπογραμμίζει ότι μόνη επιλογή της Ελλάδας είναι να εφαρμόσει πιστά το μνημόνιο και τονίζει ότι απαιτείται «στενή παρακολούθηση» της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, έκανε έκκληση στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της Ευρωζώνης να χειριστούν «με σύνεση» τις δαπάνες τους, δηλαδή να προωθήσουν προγράμματα άγριας λιτότητας, υπογραμμίζοντας την ανάγκη μεγαλύτερου συντονισμού της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη, καθώς «τα ζητήματα εντός της ζώνης του ευρώ, είναι ζητήματα όλων».

Στο μεταξύ, μετά τη «Citigroup», η οποία προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση ένα συνδυασμό αντιλαϊκών μέτρων, περισσότερη λιτότητα, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, πωλήσεις δημόσιας περιουσίας και ένα «κούρεμα» 40% και μάλιστα «γρήγορα», η «Goldman Sachs» προβλέπει εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πιθανότατα το 2012 και εκτιμά ότι ενδεχόμενο «κούρεμα» 20%-60% του ελληνικού χρέους, αντιστοιχεί σε πλήγμα 13-41 δισ. ευρώ στα κεφάλαια των ευρωπαϊκών τραπεζών.

«Για τον ευρωπαϊκό κλάδο, το ποσό είναι μικρό και αντιστοιχεί στο 1%-3% του συνολικού Tier 1 (δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας). Αλλά για τις ελληνικές τράπεζες, η επίδραση θα ήταν της τάξης των 8-25 δισ. ευρώ, που αντιστοιχεί στο 26%-80% του συνολικού κεφαλαίου ελληνικών τραπεζών και στο 50%-160% της τρέχουσας κεφαλαιοποίησης», σημειώνεται στην ανάλυση και επισημαίνεται ότι οι ελληνικές τράπεζες θα ζητήσουν επιπρόσθετα κεφάλαια για να καλύψουν πιθανές ζημιές από μια αναδιάρθρωση.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της «Goldman Sachs», το 60% (60,2 δισ. ευρώ) του ελληνικού χρέους έχουν ελληνικές και κυπριακές τράπεζες, το 19% (18,7 δισ. ευρώ) βρίσκεται σε γερμανικές, το 9% (9,6 δισ. ευρώ) σε γαλλικές, το 7% (6,6 δισ. ευρώ) στις Κάτω Χώρες, το 2% (1,7 δισ. ευρώ) σε ιταλικές, το 1% (1,4 δισ. ευρώ) σε βρετανικές, το 1% (1,3 δισ. ευρώ) σε πορτογαλικές, το 1% (0,7 δισ. ευρώ) σε αυστριακές, 0,5 δισ. ευρώ σε ισπανικές και 0,2 δισ. ευρώ σε σκανδιναβικές.

Παράλληλα, η «JP Morgan» εκτιμά ότι η αναδιάρθρωση «δεν σε πάει πολύ μακριά και ότι όσο η Ελλάδα συνεχίζει να έχει ένα τεράστιο πρωτογενές έλλειμμα, το χρέος της παραμένει σε εκρηκτικό μονοπάτι». Σύμφωνα με την ανάλυσή της, ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα λαμβάνει βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους της, δεν μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρο, καθώς «εκτός από τους ηθικούς κινδύνους», υπάρχουν ξεκάθαρες διαφωνίες στους κόλπους της ΕΕ για το πώς θα επιλυθούν τα προβλήματα της Ελλάδας.

Η «JP Morgan» τονίζει ότι «η ανάλυση αυτή δεν έχει σκοπό να δηλώσει ότι μια αναδιάρθρωση θα συμβεί άμεσα ή ότι πρέπει να προτρέχουμε για τις προσπάθειες της Ελλάδας να συγκρατήσει το έλλειμμά της. Είναι απλώς μια αναγνώριση ότι η αναδιάρθρωση έχει κάποιο ρόλο να παίξει σε ένα περιβάλλον όπου οι γραμμές μεταξύ του ρίσκου ρευστότητας και του ρίσκου χρεοκοπίας έχουν μπερδευτεί εντελώς. Ειλικρινά, όταν δεν έχεις πρόσβαση στις αγορές, είναι το ίδιο πράγμα».

Σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt», «η σύνοδος κορυφής του Μαρτίου συμφώνησε στην επιμήκυνση της αποπληρωμής των χρεών και σε χαμηλότερα επιτόκια μόνον με αυτή την προϋπόθεση: Οτι δηλαδή η Αθήνα θα ιδιωτικοποιήσει δημόσιες επιχειρήσεις και περιουσία αξίας 50 δισ. ευρώ για την απόσβεση μέρους των χρεών (...) Το φάντασμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους πλανιέται στις αγορές. Η αναδιάρθρωση ενδέχεται μάλιστα να καταστεί αναπόφευκτη ήδη φέτος, εάν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αμφισβητήσουν την ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετήσει το χρέος της ή εάν ΕΕ και ΔΝΤ σταματήσουν τις πιστώσεις τους προς την χώρα, επειδή δεν εφαρμόζει τους όρους του μνημονίου».

Παράλληλα, ο «Economist», εκτιμά ότι «το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί (...) Η επίσημη γραμμή, πράγματι, εξακολουθεί να θεωρεί απαράδεκτη την αναδιάρθρωση, ενώ η ΕΚΤ ακόμα εθελοτυφλεί. Ωστόσο, η συζήτηση στην Ευρώπη επιτέλους στρέφεται από τους τρόπους αποφυγής της αναδιάρθρωσης στους τρόπους πραγματοποίησής της».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «συνολικά το πλήγμα στις ευρωπαϊκές τράπεζες θα ήταν διαχειρίσιμο, και είναι πολύ καλύτερο να εξωθηθούν σε αύξηση κεφαλαίων παρά να υποκρίνονται ότι το απλήρωτο χρέος είναι ακέραιο (...) Η αλήθεια είναι ότι το χρέος της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα φάσμα τρόπων επίτευξης του στόχου αυτού: Μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους, του επιτοκίου, ή δραστική επιμήκυνσή του. Θα μπορούσαν να γλυκάνουν τους όρους με εγγυήσεις, όπως έκαναν τα ομόλογα Μπρέιντι, και να προσφέρουν στους επενδυτές μερίδιο στην όποια ελληνική ανάκαμψη, με εγγυήσεις που θα συνδέονται με τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη της χώρας».

Σε δημοσίευμα των «Financial Times», επισημαίνεται ότι «ο στόχος πλέον είναι να γίνει η καλύτερη δυνατή εκμετάλλευση των υπαρχόντων κεφαλαίων. Αυτό προϋποθέτει, κατ' αρχάς, να προετοιμαστεί ένα "σχέδιο Β" για τις ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας, αν η χώρα δεν μπορέσει να αντλήσει τα προβλεπόμενα κεφάλαια από τις αγορές το 2012. Θα πρέπει να οριστεί, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι το EFSF (σ.σ. Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας) θα καλύψει το κενό, δεδομένου ότι η Ελλάδα παραμένει στο πρόγραμμα. Κατά δεύτερον, θα χρειαστεί να επανεξεταστεί το ενδεχόμενο αγοράς ομολόγων στη δευτερογενή αγορά (...) Το πρόβλημα είναι να πειστούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες να πουλήσουν καθώς θα υποστούν μειώσεις στην αξία των τοποθετήσεών τους».

Τέλος, η «Wall Street Journal» εκτιμά ότι «το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας το 2010, συμπεριλαμβανομένων των τόκων, ξεπερνά τα 25 δισ. δολάρια, εξαιτίας του τεράστιου μεικτού χρέους που υπερβαίνει τα 300 δισ. ευρώ. Δεδομένων των συνθηκών, η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπο να αυξήσει τα έσοδα κατά 12% και να μειώσει κατά το ίδιο ποσοστό τα έξοδα (...) Το να πεις ότι η Ελλάδα ΑΕ βρίσκεται σε δεινή θέση είναι μία μετριοπαθής διατύπωση. Πρέπει να παράγει αρκετές ταμειακές ροές για να εξοφλήσει το χρεολύσιο. Για να το καταφέρει αυτό σε διάστημα 50 ετών, θα πρέπει να εμφανίζει δημοσιονομικό πλεόνασμα - κέρδη μετά τόκων - της τάξης των 6 δισ. ευρώ ετησίως και να το αφιερώνει εξ ολοκλήρου στην εξυπηρέτηση του χρέους. Οπως είναι τα πράγματα, η Ελλάδα ΑΕ μετά δυσκολίας διακρίνει το μονοπάτι προς τα κέρδη προ τόκων. Ακόμα και με τη βοήθεια της υποτίμησης του ευρώ, ο στόχος είναι πολύ δύσκολος (...) Το ελληνικό χρέος λοιπόν θα παραμένει πρόβλημα έως ότου αναδιαρθρωθεί».

Την ίδια στιγμή, στη Γερμανία εντείνονται οι διαφωνίες μεταξύ βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), ενώ μια μικρή ομάδα βουλευτών φέρεται να σχεδιάζει καταψήφιση του σχεδίου. Σύμφωνα με τον Φρανκ Σέφλερ, βουλευτή των Φιλελεύθερων, «χρειαζόμαστε μια διαδικασία οργανωμένης αναδιάρθρωσης του χρέους». Ο ίδιος θα προτείνει την απόρριψη του ΕΜΣ στην υφιστάμενη μορφή του και θα ζητήσει να δοθεί στο κοινοβούλιο η δυνατότητα να αποφασίζει ή να απορρίπτει μελλοντικά πακέτα στήριξης και να συμμετέχουν οι επενδυτές του ιδιωτικού τομέα σε μελλοντικές διασώσεις.

Αντίστοιχα, ο Κλάους-Πίτερ Βιλς, βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών της Α. Μέρκελ, δηλώνει ότι θα καταψηφίσει τον ΕΜΣ. Πάντως, υψηλόβαθμα στελέχη και των δυο κομμάτων διαβεβαιώνουν ότι δεν κινδυνεύει η απαιτούμενη πλειοψηφία για την έγκριση του ΕΜΣ.