Το τοπίο που διαμορφώνεται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και την Ερευνα με την εφαρμογή μιας πολιτικής που προσαρμόζει το περιεχόμενό τους στις ανάγκες του κεφαλαίου για κέρδη και ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη δράσης που θα αναδεικνύει την ενιαία στόχευση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων αλλά και την ανάγκη ενιαία να είναι η απάντηση της εργατικής τάξης, των φοιτητών - σπουδαστών, των προοδευτικών ανθρώπων του πνεύματος, όλου του λαού, βρέθηκαν στο επίκεντρο του προβληματισμού που αναπτύχθηκε στη Συνδιάσκεψη της Αχτίδας ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας της Περιφέρειας Αττικής του ΚΚΕ.

Η στρατηγική αυτή καταργεί και επισήμως τον δωρεάν χαρακτήρα των πανεπιστημίων, ολόκληρης της Παιδείας και τη μετατρέπει σε πεδίο επιχειρηματικής κερδοφορίας, όπως και τη γνώση από δικαίωμα σε εμπόρευμα. Μέσα απ' τις αλλαγές στην Εκπαίδευση προσδοκούν να διαμορφώσουν εργατικό δυναμικό πιο ευέλικτο, πιο φτηνό, χωρίς απαιτήσεις, για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Η συζήτηση απλώθηκε και σε πλευρές αυτών των αλλαγών που έχουν ήδη υλοποιηθεί, όπως εξωτερική «αξιολόγηση», παρέμβαση των ιδιωτών σε πλευρές της λειτουργίας των ιδρυμάτων (π.χ. καθαριότητα, σίτιση, διανομή συγγραμμάτων, παρέμβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσα από ημερίδες, σεμινάρια κ.λπ.), άμεση σύνδεση των πανεπιστημίων με επιχειρήσεις (π.χ. στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, με την άμεση συνεργασία του τμήματος των ναυτιλιακών σπουδών με το εφοπλιστικό κεφάλαιο ή αντίστοιχες περιπτώσεις στο ΕΜ Πολυτεχνείο).

Σε ό,τι αφορά πιο ειδικά στον τομέα της Ερευνας η συζήτηση ανέδειξε τη σημασία που αποκτά για το κεφάλαιο, ιδιαίτερα σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, γι' αυτό και επιταχύνονται οι διαδικασίες της ολοκληρωτικής της παράδοσης στην επιχειρηματική κερδοφορία. Αλλωστε, βασικό άξονα της στρατηγικής της Λισαβόνας αποτελεί ο «οικονομικά ωφέλιμος τρόπος» της έρευνας (καινοτομία).

Η συζήτηση συνέκλινε στην εκτίμηση ότι η επιδίωξη του κεφαλαίου στα Πανεπιστήμια, στα ΤΕΙ και τα Ερευνητικά Κέντρα είναι σαφής και εκφράζεται με μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια με σκοπό την ακόμα μεγαλύτερη πρόσδεσή τους στις αυριανές και σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Τα μέτρα αυτά έχουν και έναν πιο μακροπρόθεσμο χαρακτήρα, σε ό,τι αφορά στην προετοιμασία ενός εργατικού δυναμικού που θα είναι υποταγμένο, συμβιβασμένο, χωρίς κανένα δικαίωμα, που θα έχει υιοθετήσει το ανίκητο του καπιταλισμού, το αδύνατο της ανατροπής του, καθώς και την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού, που δε θα γνωρίζει την πραγματική Ιστορία.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στις ευθύνες των πρυτανικών αρχών, που αποδέχτηκαν και στήριξαν τον πυρήνα των αντιδραστικών αλλαγών και αναδιαρθρώσεων, που διεκδικούν για δικό τους λογαριασμό τη διεύθυνση - διοίκηση των πανεπιστημίων μέσα από την περιβόητη «αυτοτέλεια των ιδρυμάτων».

Οπως υπογραμμίστηκε, είναι πρόθυμες στο πλασάρισμα και εδραίωση του νέου νόμου για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στους πανεπιστημιακούς και τους εκπαιδευτικούς στα ΤΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ και ΟΣΕΠ), που έχουν μετατρέψει τα συνδικαλιστικά όργανα σε αρωγό της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Είναι θιασώτες και υποστηρικτές της αντιλαϊκής πολιτικής για την Εκπαίδευση και γενικότερα.

Η συζήτηση ανέδειξε όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση, πολύ πιο δύσκολη απ' ό,τι παλιότερα, καθώς γίνονται πιο εμφανή τα σημάδια της οικονομικής εξαθλίωσης των λαϊκών οικογενειών: Είναι χιλιάδες πλέον οι νέοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν στον περίγυρό τους, στο οικογενειακό τους περιβάλλον την απόλυση, που αναγκάζονται να δουλεύουν για να μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους, που τα παρατάνε για να γυρίσουν πίσω στον τόπο καταγωγής τους.

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση οι δυνάμεις της Αχτίδας, όπως επισημάνθηκε, πρωτοστάτησαν μέσα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ για την οργάνωση της πάλης, κόντρα στο κλίμα υιοθέτησης των μέτρων, που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις.

Μεγάλο τμήμα της συζήτησης αφορούσε στην κατάσταση που επικρατεί στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ απ' τη σκοπιά της συμμετοχής φοιτητών και σπουδαστών στο κίνημα. Οπως τονίστηκε, οι χώροι αυτοί δε συμβάδισαν με τις κινητοποιήσεις που έγιναν στο εργατικό κίνημα. Στα ΑΕΙ - ΤΕΙ κυριαρχούν ο εκφυλισμός και η διάλυση.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων τα συλλογικά όργανα, τα Διοικητικά Συμβούλια, που υπάρχουν δε συνεδριάζουν, δε συγκαλούν Γενικές Συνελεύσεις για χρόνια, αλλά κι εκεί που πραγματοποιούνται επικρατεί μια «αρρωστημένη» κατάσταση. Η νοθεία στις εκλογές δίνει και παίρνει με καταμετρήσεις που κρατούν μέρες, με εκλογικούς καταλόγους που εμπεριέχουν απόφοιτους, κ.ά.

Ολη αυτή η κατάσταση κάνει ένα υγιές κομμάτι φοιτητών να απομακρύνεται από συλλογικές διαδικασίες, να αποστρέφεται το κίνημα, τους αγώνες, αφού ταυτίζει αυτή την κατάσταση με τη συλλογική πάλη. Η ανυπαρξία μαζικών αγώνων, η διαλυτική κατάσταση στο σπουδαστικό κίνημα, στα συλλογικά όργανα, που σήμερα δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο τις συνέπειές της, εμποδίζει να δημιουργείται ένα κλίμα μαζικής αμφισβήτησης αυτής της πολιτικής.

Κυριαρχεί στους περισσότερους σπουδαστές η ατομική λύση στο πρόβλημα, που παίρνει τη μορφή είτε του ότι «εγώ την έχω βρει την άκρη μου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο», είτε του ότι «δεν έχω την πολυτέλεια και τη διάθεση να ασχοληθώ με αυτά που μου λέτε, πρέπει να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και ταυτόχρονα να εργάζομαι». Σε αυτό το κλίμα επενδύουν οι άλλες δυνάμεις που ενισχύουν την ατομική διέξοδο στα προβλήματα, όπως και τη μοιρολατρία, ακριβώς για να υιοθετηθούν τα μέτρα.

Απάντηση σ' αυτήν την κατάσταση και μεγάλο βήμα στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, όπως σημειώθηκε, έγινε με τη συγκρότηση του ΜΑΣ, στο να υπάρχει ένας διακριτός αντιμονοπωλιακός πόλος που θα διαχωρίζεται απ' αυτή την κατάσταση, που θα μπορεί να προσελκύει το πρωτοπόρο κομμάτι, θα το στρατεύει στην κατεύθυνση της ρήξης ενάντια στα μονοπώλια.

Σε αυτή τη βάση οι κομματικές δυνάμεις πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, κάνοντας προσπάθεια να αναπτυχθεί σχέδιο δράσης και πρωτοβουλίες από τις επιτροπές αγώνα, μέσα στα μαθήματα και τα εργαστήρια, για το κόστος σπουδών (σίτιση, στέγαση, πάσο), για τους εργαζόμενους του χώρου, με παρεμβάσεις και περιοδείες, όπως στους έκτακτους καθηγητές.

Στην πράξη η προσπάθεια αφορούσε στο να λειτουργούν οι επιτροπές αγώνα παντού σαν πλειοψηφία, να μην καθορίζουν τη δράση τους οι αποφάσεις και η δουλειά των άλλων δυνάμεων, αλλά να έχουν αυτοτελές πρόγραμμα δράσης, που θα συγκρούεται με τις άλλες δυνάμεις, θα ανοίγει το δρόμο της ριζικής απομάκρυνσης από τον εκφυλισμό, θα κατοχυρώνεται, θα αναγνωρίζεται, θα αποκτά κύρος μέσα στους σπουδαστές, αλλά και στην κοινωνία, στο πλευρό του ΠΑΜΕ και των άλλων ριζοσπαστικών συσπειρώσεων.

Προχώρησε σε ένα βαθμό η κοινή δράση της συμμαχίας ΠΑΜΕ - ΜΑΣ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΠΑΣΥ. Πάρθηκαν πρωτοβουλίες για προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια, έγιναν κοινές συσκέψεις και παρεμβάσεις, προσπάθεια σε εργασιακούς χώρους, με εξορμήσεις και περιοδείες, να τεθούν οι εξελίξεις στην Παιδεία, όπως επίσης σε γειτονιές και σχολεία. Αντίστοιχα αυτή η προσπάθεια προχώρησε με εξορμήσεις σωματείων μέσα στις σχολές, έγιναν κοινές συνεντεύξεις κ.λπ. Εγινε, δηλαδή, μια αξιόλογη προσπάθεια το ΜΑΣ να μην περιορίσει τη δράση του στους τοίχους των σχολών.

Η Συνδιάσκεψη εκτίμησε ότι έχει κατοχυρωθεί το ΜΑΣ, ως ένα βαθμό, με τις κινητοποιήσεις, παρεμβαίνει στα προβλήματα, παίρνει πρωτοβουλίες, έχει γίνει γνωστό σε σημαντικό κομμάτι φοιτητών.

Ωστόσο, επισημάνθηκε η ανάγκη να εστιαστεί η προσοχή σε ορισμένα ζητήματα, όπως: 1) Η οργάνωση της δουλειάς να αγκαλιάζει κυρίως τον πιο λαϊκό κόσμο, που πλήττεται άμεσα από την αντιλαϊκή πολιτική, τους φοιτητές που εργάζονται, που προέρχονται από φτωχές οικογένειες. Πρόκειται για νέους που δε συμμετέχουν κατ' ανάγκη σε διάφορες διαδικασίες μέσα στις σχολές, είναι όμως νέοι που κατ' αρχήν πρέπει να προσεγγιστούν. 2) Η δουλειά να σχεδιάζεται ώστε να απλώνεται σε περισσότερο κόσμο, να γίνεται ζύμωση στο μάθημα, στο εργαστήριο, να καταβληθεί προσπάθεια να συμμετέχουν φοιτητές στην πάλη και όχι απλώς να ενημερώνονται για ό,τι συμβαίνει.

Στο πλαίσιο αυτό, επισημάνθηκαν μια σειρά δυσκολίες, με κύριο χαρακτηριστικό τους το ότι οι διαθέσεις στη μεγάλη μάζα είναι αντιφατικές: Αφενός υπάρχει αγανάκτηση, όμως ταυτόχρονα συνυπάρχουν και οι απόψεις της ατομικής λύσης, ενάντια γενικά στις κινητοποιήσεις, αδιαφορία.

Ωστόσο, όπως σημειώθηκε, υπάρχει έδαφος να ξεδιπλωθεί μια πλούσια δράση πάνω στα οξυμένα προβλήματα, που βιώνουν σήμερα οι φοιτητές και οι σπουδαστές. Απαιτείται να αποκτήσει μεγαλύτερη υπόσταση και δυναμική η αντιμονοπωλιακή οργάνωση των φοιτητών και σπουδαστών. Οι επιτροπές αγώνα να διευρυνθούν, να μεγαλώσουν, να έχουν συχνές και πλούσιες πρωτοβουλίες και συνεδριάσεις. Να συσπειρώνουν νέους μέσα στα έτη και τα εξάμηνα, δηλαδή να έχει πόδια το ΜΑΣ, αξιοποιώντας και τον ένα ακόμη οπαδό που θα είναι η φωνή και ο οργανωτής της δουλειάς του.

Αυτή η δουλειά όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται, τόσο θα οξύνεται η αντιπαράθεση, τόσο θα γίνεται πιο εμφανές στους σπουδαστές και φοιτητές ποιος πρέπει να είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει το φοιτητικό κίνημα, αξιοποιώντας πρωτοβουλίες, μορφές πάλης με κριτήριο να εξυπηρετούν την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου κινήματος, σε ρήξη με τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες, τα κόμματα του κεφαλαίου, τον εκφυλισμό. Σήμερα μπορεί να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση εδραίωσης της συμμαχίας ΠΑΜΕ - ΜΑΣ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΠΑΣΥ.

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε και το ΔΕΠ - ΕΠ, για το οποίο τονίστηκε ότι ένα μεγάλο κομμάτι του αποτελεί το επιστημονικό προσωπικό του συστήματος, που στοιχειοθετεί και εξοπλίζει το ίδιο το κεφάλαιο και τα κόμματά του, τον οπορτουνισμό με αυτό το αντεργατικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που σήμερα εφαρμόζεται αλλά και επεξεργάζεται τα πιο ακραία αντικομμουνιστικά επιχειρήματα.

Ταυτόχρονα, είναι οι ίδιοι που πρωτοστατούν στην επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, στη διαμόρφωση αντιεπιστημονικών - αντιδραστικών προγραμμάτων σπουδών, στην ολοκληρωτική εφαρμογή όλων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, μέσα από την υλοποίηση νόμων και νομοσχεδίων πριν καν αυτά κατατεθούν.

Στα ΤΕΙ η καθυστέρηση στην ύπαρξη μεταπτυχιακών προγραμμάτων, η ύπαρξη έρευνας, καθώς και οι μισθολογικές διαφορές που υπάρχουν, έχουν αφήσει ένα μεγαλύτερο μέρος των καθηγητών έξω από την επιχειρηματική λειτουργία. Αυτό το κομμάτι, σημειώθηκε, μπορεί να προσεγγίσει το ΚΚΕ με μεγαλύτερη ευκολία, αν και οι εξελίξεις που περνούν και υλοποιούνται στα ΤΕΙ δε θα το αφήσουν αλώβητο. Με το πρόσχημα της πανεπιστημιοποίησης των ΤΕΙ θα προσπαθήσουν να προσδέσουν τμήμα του ΕΠ που προσδοκά να έχει μεγαλύτερα προνόμια σε ένα ΤΕΙ με επιχειρηματική λειτουργία.

Απ' τη συζήτηση αναδείχτηκε η ανάγκη να γίνουν βήματα στη συγκρότηση της ΔΗΠΑΚ σε επίπεδο Αθήνας και ανά σχολή. Σε ορισμένους χώρους - επισημάνθηκε - η δουλειά έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις όπως σε ΑΣΟΕΕ, Γεωπονική, ΕΜΠ. Χρειάζεται να αξιοποιηθούν μορφές, όπως υπογραφές για τον αντικομμουνισμό που αγγίζουν και διευρυμένο κόσμο.

Τέθηκε, επιπλέον, ως στόχος η ιεράρχηση εκείνων των μελών ΔΕΠ που το κοινωνικό τους συμφέρον αντικειμενικά τα τοποθετεί σε θέση ρήξης με τη μονοπωλιακή διεύθυνση της επιστήμης, της οικονομίας και της κοινωνίας. Τα μέλη ΔΕΠ που δεν ανήκουν, ούτε φιλοδοξούν να ενταχθούν στην αστική τάξη και τα ανώτερα στρώματα της νέας επιχειρηματικής πανεπιστημιακής ιεραρχίας. Τα μέλη ΔΕΠ που αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό τους από τις επιχορηγήσεις για επιστημονική έρευνα, γιατί δε θέλουν να συμμετάσχουν στους νέους επιχειρηματικούς κανόνες και προσπαθούν σε δύσκολες συνθήκες να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους στη διδασκαλία, στην επιστήμη.

Ακολούθως συζήτηση έγινε και για τους εργαζόμενους στο χώρο, στους συλλόγους των οποίων η Αχτίδα έχει σταθεροποιήσει την παρέμβασή της. Εγινε ιδιαίτερη αναφορά και στις αλλαγές που έχουν επέλθει, με αποτέλεσμα να ανέβει ο αριθμός όσων απασχολούνται με διάφορες σχέσεις εργασίας, συμβάσεις έτους ή εξαμήνου, παροχή υπηρεσιών κ.ά. Η Οργάνωση με την παρέμβασή της κατορθώνει σταδιακά να απεγκλωβίζει ορισμένες δυνάμεις και να τις συσπειρώνει, να εντοπίζει φίλους του Κόμματος.

Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε το παράδειγμα στον «Δημόκριτο» με τις απολύσεις των συμβασιούχων ή με τους εργαζόμενους στις βιβλιοθήκες. Καλή επαφή έχει σταθεροποιηθεί με τις καθαρίστριες σε ορισμένες σχολές, όπου η Οργάνωση βοήθησε, μαζί με το σωματείο, να ανοίξει μια πλούσια δράση με τη συμμετοχή των καθαριστριών στα σωματεία.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που επισημάνθηκε είναι η ανάγκη πιο σταθερής πολιτικής επαφής, πιο επίμονης και επίπονης προσπάθειας. Στα θετικά βήματα σ' αυτήν την κατεύθυνση εντάσσονται και η καλύτερη διακίνηση του «Ριζοσπάστη», οι συσκέψεις, οι εκδηλώσεις.

Η ανάγκη να δυναμώσουν ο ρόλος και η παρέμβαση του ΠΑΜΕ βρέθηκε στο κέντρο της συζήτησης, ενώ τέθηκε ως στόχος να διαμορφωθούν επιτροπές αγώνα του ΠΑΜΕ από τους εργαζόμενους μέσα στις σχολές, ώστε να καλλιεργείται η ταξική ενότητα σε αντιπαράθεση με το ρεφορμισμό και τον οπορτουνισμό, να εδραιώνεται μέσα στα πανεπιστήμια η κοινή δράση ΠΑΜΕ - ΜΑΣ.

Αναδείχτηκε άλλωστε η δυνατότητα σε συλλόγους που οι ταξικές δυνάμεις πλειοψηφούν καθώς και εκεί που έχουν μια καλύτερη παρέμβαση να εξεταστεί το ξεδίπλωμα κοινών πρωτοβουλιών. Αλλωστε, η πείρα της Οργάνωσης δείχνει τις δυνατότητες, καθώς και στη συζήτηση σημειώθηκε η δυνατότητα να εδραιωθεί η επιτροπή που υπάρχει στο ΕΜΠ και να στηθούν πυρήνες στα υπόλοιπα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, καθώς και στα Ερευνητικά Κέντρα.

Ως δεύτερος στόχος τέθηκε η σταθεροποίηση της παρέμβασης του ΠΑΜΕ και των ταξικών Σωματείων, Συνδικάτων και Ομοσπονδιών, με πολύμορφη δράση, εκδηλώσεις, συσκέψεις και περιοδείες ώστε νέος κόσμος να προσεγγίζει τα Σωματεία, να γίνεται μέλος τους. Να ζυμώνονται οι εξελίξεις που υπάρχουν στον κλάδο, ώστε να σπάνε αυταπάτες που καλλιεργεί ο αντίπαλος. Να ανεβαίνουν το κύρος και η επιρροή των ταξικών δυνάμεων, τόσο στο χώρο των σπουδαστών όσο και στις καθαρίστριες, στους δεκάδες εργαζόμενους στα εστιατόρια των σχολών.

Ως τρίτος στόχος τέθηκε η επεξεργασία αιτημάτων και στόχων πάλης ανά κλάδο και σχολή που θα βοηθούν στη συστράτευση σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση με κοινές αγωνιστικές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες για τα προβλήματα που προκύπτουν στον κλάδο, αλλά και στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ.

Η μεγαλύτερη ικανότητα που έχει σήμερα η Οργάνωση να παρεμβαίνει και να οργανώνει την πάλη μέσα στους χώρους ευθύνης της αποτυπώνεται και σε μια σειρά από σχετικά παραδείγματα που αναφέρθηκαν. Η Αχτίδα συνέβαλε καθοριστικά σε πολλές περιπτώσεις, π.χ. «Δημόκριτος», έκτακτοι ΤΕΙ Πειραιά, ώστε η πάλη τους να μην ενσωματώνεται σε αντιδραστικές και συντεχνιακές λογικές, αλλά να παίρνει χαρακτηριστικά σύγκρουσης με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τον οπορτουνισμό.

Είναι χαρακτηριστικές ορισμένες πρωτοβουλίες που ξεδίπλωσε η Οργάνωση και που βοήθησαν σε αυτή την κατεύθυνση: Συναυλία αλληλεγγύης του ΜΑΣ, κείμενα υπογραφών στήριξης του αγώνα, κοινές περιοδείες και παρεμβάσεις φοιτητών του ΜΑΣ με τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα, άνοιξε ζητήματα με δημοσιεύματα στον «Ριζοσπάστη», Επερωτήσεις στη Βουλή.

Ως επιτακτική ανάγκη επισημάνθηκε το να προχωρήσει με μεγαλύτερη σταθερότητα η συνεργασία των κλαδικών Αχτίδων με τις αντίστοιχες σχολές και την Αχτίδα ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας. Αναφέρθηκαν θετικά παραδείγματα τέτοιας συνεργασίας με ορισμένους κλάδους της βιομηχανίας αλλά και αλλού, όπως τυπογράφοι με Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών, τρόφιμα - ποτά με Γεωπονική Σχολή και τη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών Πειραιά, εκπαιδευτικοί με παιδαγωγικές σχολές. Για παράδειγμα, η συστηματική κοινή δράση της Οργάνωσης στη Γεωπονική και αυτής της ΕΒΓΑ, απέφερε κοινά οφέλη για το Κόμμα και στους δύο χώρους και έδωσε μεγάλη πείρα στην Οργάνωση Γεωπονικής της ΚΝΕ.

Τέτοιου είδους δράση η Αχτίδα στοχεύει να αναπτύξει και σε άλλους χώρους: Σχολές Υγείας σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ με Αχτίδα Υγείας, σχολές πληροφορικής και Η/Υ σε ΑΕΙ - ΤΕΙ με Τηλεπικοινωνίες, Νομική με τους δικηγόρους. Επίσης, προτεραιότητα το επόμενο διάστημα η Αχτίδα δίνει στο να αυξηθούν και να σταθεροποιηθούν οι πρωτοβουλίες που πήρε μπροστά στις απεργίες με τα ταξικά συνδικάτα στον επισιτισμό, στο εμπόριο και με τις τηλεπικοινωνίες, καθώς στους χώρους αυτούς απασχολούνται κυρίως εργαζόμενοι φοιτητές. Πρόκειται για πρωτοβουλίες που - όπως εκτιμήθηκε - βοήθησαν συντρόφους και οπαδούς να ατσαλωθούν, να αντεπεξέλθουν στο χώρο δουλειάς τους, όπως και να υπάρξει μία καλή παρέμβαση των συνδικάτων στις σχολές.