Οι εργάτες του «Εργάνη» στην απεργιακή διαδήλωση

«Μέσα στους χώρους δουλειάς υπάρχει δυσαρέσκεια, αλλά και ανυπομονησία», μας λέει ο Γ. Τασιούλας, εξηγώντας την κατάσταση που επικρατεί μέσα στα εργοτάξια. Και συνεχίζει: «Ταυτόχρονα, όμως, καλλιεργούνται και αυταπάτες. Και εκεί είναι που απαιτείται η οργανωμένη παρέμβαση από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλιώς, οι εργαζόμενοι, θα ρίχνουν διαρκώς τον πήχη». Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ταξικό συνδικάτο των Οικοδόμων εντάσσει στην πάλη και στην καθημερινή επαφή και συζήτηση με τους εργάτες, εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, που απαιτούνται για την αλλαγή των συσχετισμών.

Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της δουλειάς που έκανε το Συνδικάτο, στην κατασκευαστική εταιρεία «ΚΑΠΕΤΑΝΙΔΗΣ». Εκεί οι εργάτες ήταν απλήρωτοι επί δυόμισι μήνες. Η κατάσταση είχε φτάσει πια στο απροχώρητο, όταν οι εργαζόμενοι αντέδρασαν, ανοργάνωτα στην αρχή.

«Προχωρήσαμε σε άμεση παρέμβαση», μας εξηγεί ο Γ. Τασιούλας. «Επί δέκα μέρες ήμασταν εκεί, στον τόπο δουλειάς, δίπλα στους εργάτες. Εκεί αντιμετωπίσαμε μαζί την εργοδοτική τρομοκρατία, που έφτασε στο σημείο να καλέσει ακόμη και μηχανισμούς καταστολής». Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο, πως η εργοδοσία, προσπαθώντας να τρομοκρατήσει τους εργάτες, αλλά και να διώξει το Συνδικάτο από τον τόπο δουλειάς, έφτασε στο σημείο, όχι μόνο να καλέσει την αστυνομία, αλλά ακόμη και να χρησιμοποιήσει τραμπούκους.

Τι πέτυχε μέσα από αυτή την καθημερινή παρέμβαση το Συνδικάτο; Ο Γ. Τασιούλας, μας εξηγεί: «Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το Συνδικάτο, δεν ήταν μόνο το αποκούμπι των εργαζόμενων, αλλά ταυτόχρονα, επιδιώξαμε να ανοίξουμε δρόμο. Ολοι κατανόησαν την ανάγκη σύγκρουσης με την εργοδοσία για να έρθουν τα όποια αποτελέσματα. Οι εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν και, ταυτόχρονα, εμπιστεύθηκαν το Συνδικάτο. Ανοίξαμε τη σύγκρουση με την εργοδοσία. Αναπτύχθηκε η αλληλεγγύη από τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ. Κατανόησαν πως αυτή είναι η δύναμη που μπορούν να ακουμπήσουν».

Μέσα από την ανάπτυξη ενός τέτοιου πολύπλευρου καθημερινού αγώνα, πέτυχαν την καταβολή των δεδουλευμένων. «Ομως, δε σταματήσαμε εκεί. Συνεχίσαμε και συνεχίζουμε», μας λέει ο πρόεδρος του Συνδικάτου. «Ολο αυτό το διάστημα, προχωρήσαμε στην εγγραφή 40 εργαζομένων στο Συνδικάτο. Τους καλέσαμε σε δύο συσκέψεις. Μία στη διάρκεια του αγώνα και μία αμέσως μετά. Ταυτόχρονα, τους χρεώσαμε συγκεκριμένη δουλειά, όπως για παράδειγμα να γράψουν και άλλους οικοδόμους, από το περιβάλλον τους, από τους φίλους τους, στο Συνδικάτο».

Ακόμη κι έτσι, όμως, το Συνδικάτο δεν καλλιέργησε αυταπάτες: «Επισημάναμε», τόνισε ο Γ. Τασιούλας, «ότι μια μεμονωμένη νίκη δε φτάνει. Οτι τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και άλλοι εργαζόμενοι του κλάδου, αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων. Κάναμε συζήτηση για τη συμβολή που χρειάζεται στην οργανωμένη πάλη, ότι χρειάζεται ενιαία απάντηση στο ενιαίο της επίθεσης. Με μια κουβέντα, άνοιξε συζήτηση πάνω στα κεντρικά ζητήματα. Επιπλέον, προχωρήσαμε ένα ακόμη βήμα. Προχωρήσαμε στη δημιουργία εργοταξιακής - επιχειρησιακής επιτροπής. Καλέσαμε τους εργάτες να οργανώσουν οι ίδιοι τη δουλειά μπροστά στην απεργία. Η δράση του Συνδικάτου, λοιπόν, γίνεται αποφασιστική όταν επιδρά στη ζωή αυτών των εργατών, ανεξάρτητα απ' το αποτέλεσμα».

Ενα άλλο παράδειγμα είναι η δουλειά που γίνεται στο Επιχειρησιακό Σωματείο του «ΕΡΓΑΝΗ». Οι εργαζόμενοι, παραμένουν απλήρωτοι από το Δεκέμβρη του 2009, με την εργοδοσία να τους κρατά σε μια μόνιμη κατάσταση ομηρίας. Μαζί με το ταξικό τους Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, οργάνωσαν τον αγώνα τους, πραγματοποίησαν κατάληψη στο εργοστάσιο και τώρα βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας τους τελευταίους πέντε μήνες. «Εκεί», μας εξηγεί ο Γ. Τασιούλας, «προχωρήσαμε στη σύνδεση με τη γενικότερη δουλειά. Οι εργαζόμενοι έφτιαξαν ανακοίνωση του Σωματείου και ταυτόχρονα προχώρησαν σε πλατύ κάλεσμα και μαζική εξόρμηση στην αγορά του Βύρωνα, εκεί, δηλαδή, που βρίσκεται το εργοτάξιο».