Πλημμύρισε, λέει, η Αράχοβα, απ' όλους αυτούς που δεν τους πιάνει η κρίση. Μάλιστα. Και το χιονοδρομικό στη Βασιλίτσα, επίσης γνώρισε δόξες, παρότι εκεί το κλίμα πήγε να χαλάσει από κάτι γιαούρτια κατά μεγαλοδημοσιογράφου.

«Να 'ναι καλά» οι γνωστές παρέες που περιφερόμενες τα καλοκαίρια στη Μύκονο, το χειμώνα στα χιονοδρομικά κι ενδιάμεσα στα σκυλάδικα, που επειδή το κάνουν αυτοί βεβαιώνουν πως η κρίση δεν είναι τίποτα άλλο από απόδειξη της τεμπελιάς των πολλών. Που τους προσάπτουν ότι αρνούνται να δουλέψουν για ένα κομμάτι ψωμί, όταν και αυτό τους το στερούν όπως και τη δουλειά.

Το θέμα είναι πως και το ψωμί πλέον ζητάνε να το ζυγίζουν με χρυσάφι. Μπορεί ο αρμόδιος υπουργός στην Ινδοκίνα να βλέπει τη λύση στους ατομικούς λαχανόκηπους αλλά αυτή τη λύση δε φαίνεται να την συμμερίζονται όσοι ήδη στην Αλγερία βγήκαν στους δρόμους.

Οπως δε συμμερίζονται τις βεβαιώσεις περί μείωσης των τιμών του δικού μας αρμόδιου υπουργού και όσοι έκαναν το λάθος να περιμένουν τις εκπτώσεις μπας και καλύψουν καμιά τρύπα. Η βλαστήμια από την αβεβαιότητα πάει σύννεφο τόσο από τους πελάτες που δεν μπορούν να αγοράσουν, όσο και από τους μικρέμπορους που όσο κι αν πασχίζουν να νιώσουν «καπιταλιστές» καταλαβαίνουν επώδυνα πλέον πως ήρθε η ώρα να τους φάει κι αυτούς το μεγάλο ψάρι.

Οπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, η «πατρίς» φαντάζει η λύση. Αρχισαν πάλι τα άρθρα που επικαλούνται τον πατριωτισμό των Ελλήνων για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Η απάντηση πρέπει να 'ναι απόλυτη: Δε σφάξανε. Εμείς θέλουμε και παλεύουμε τη δική μας πατρίδα της δουλειάς, που ο καρπός της θα είναι για μας και τα παιδιά μας και δε θα γίνεται το κέρδος τους.

Στο μέτωπο των συμβάσεων επικαλούμενες αθέμιτο ανταγωνισμό οι εταιρείες που ελέγχουν τα τρόφιμα ετοιμάζονται να ζητήσουν να ισχύσουν και γι' αυτές οι μειώσεις μισθών που με υπογραφή ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ επιβλήθηκαν στη ΝΕΟΓΑΛ. Κάτι μας λέει πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ που είναι - μήνα τώρα - στο κρεβάτι με «πνευμονία» θα κάνει καιρό να αναρρώσει.

Οσοι δεν κατάλαβαν τι έκαναν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΕΓΕΣ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και η ΟΓΕ έξω από τις τράπεζες την προηγούμενη Πέμπτη, ας το ξανασκεφτούν. Είναι μονόδρομος η πάλη ενάντια στο μονοπωλιακό κεφάλαιο και την ειδική του έκφραση στον τραπεζικό κλάδο. Ειδικά τώρα που με πρότυπο τις τράπεζες η κυβέρνηση εμφανίζεται να μελετά την ανάθεση των εισπράξεων σε κεφαλοκυνηγούς.

Οτι τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα για την εργατική τάξη είναι βέβαιο.

Οτι δεν πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους καπιταλιστές να πάρουν ανάσα είναι επίσης αναγκαίο.

Οπερ, ο καθένας και η ευθύνη του. Γιορτές τέλος. Αγώνες μπροστά.