Associated Press

Παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου επιτίθενται σε ενιαία γραμμή στο λαό, για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας

Τις εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνουν οι αποφάσεις τόσο της προηγούμενης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όσο και αυτές που αναμένονται στην ερχόμενη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, την Πέμπτη και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες.

Τι αναμένεται στη Σύνοδο Κορυφής;

• Να ενισχυθεί η εφαρμογή, η παρακολούθηση και ο συντονισμός της ενιαίας στρατηγικής του μονοπωλιακού κεφαλαίου ενάντια στους λαούς. Η λεγόμενη «μέθοδος ανοικτού συντονισμού» των οικονομικών πολιτικών των κρατών - μελών να αντικατασταθεί από την «ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση», δηλαδή έλεγχος για την κατάστρωση και στενή παρακολούθηση της εφαρμογής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε κράτος της ευρωζώνης και της ΕΕ συνολικά, γεγονός το οποίο θα επιβληθεί και νομοθετικά με την ανάλογη θεσμική κατοχύρωσή του σε επίπεδο ΕΕ.
• Να τροποποιηθεί η Συνθήκη της Λισαβόνας (το μετονομασμένο ευρωσύνταγμα), που δεν πρόλαβε να κάνει ούτε γενέθλια και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες - χωρίς δημοψηφίσματα που θα αναδείκνυαν και πάλι τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση ενάντια στην ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις - για να προβλεφθεί η δημιουργία «Μηχανισμού ελεγχόμενης Χρεοκοπίας» των εργαζομένων βεβαίως, για να μην πτωχεύσει η πλουτοκρατία.

Τι σημαίνουν αυτά πρακτικά:

Με βάση το Πόρισμα της adhoc Ομάδας Εργασίας υπό τον πρόεδρο του Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι, οι αποφάσεις θα περιλαμβάνουν:

Το Συμβούλιο Κορυφής αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε έναν τομέα όπου με βάση τις ενοποιητικές κοινοτικές Συνθήκες η ΕΕ δεν έχει αρμοδιότητα.

Οι προτάσεις που διατυπώνει με προσεκτικό τρόπο ως «σύγχρονες τάσεις» στα συστήματα κοινωνικής προστασίας και ασφάλισης περιλαμβάνουν:

• «Ενθάρρυνση» των εργαζομένων να εργάζονται «πιο πολύ και περισσότερο χρόνο».
• Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Αλλαγή της βάσης υπολογισμού των συντάξεων - από το σύστημα υπολογισμού των καλύτερων μισθολογικά ετών, στο σύνολο του εργάσιμου βίου.
• Κατάργηση βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.
• Παραμονή των μεγάλων σε ηλικία εργαζομένων μέχρι τα βαθιά γεράματα στη δουλειά.
• Μετακίνηση από τα συστήματα ενιαίας δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης σε «πολυτασικά» συνταξιοδοτικά συστήματα στη βάση των τριών πυλώνων, «εθνική» σύνταξη επιδοματικού χαρακτήρα και συμπληρωματικά ιδιωτικά - επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτική ασφάλιση.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν απόλυτα τη θέση του ΚΚΕ ότι ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μαζί με την ΕΕ, τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, δεν οφείλονται σε καμία έκτακτη δήθεν κατάσταση, στο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Αποτελούν στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ, εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες - μέλη της.

Επιβεβαιώνουν την αδυναμία της αστικής διαχείρισης και του κεφαλαίου. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης γεννάει πλέον μόνο βάσανα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Οι λύσεις εξόδου από την κρίση που προτείνονται από τις αστικές κυβερνήσεις και την ΕΕ βασίζονται στην ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων, μέσα από άγρια επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο δρόμος αυτός όχι μόνο οξύνει τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και προετοιμάζει την επόμενη κρίση που θα προκύψει πολύ πιο σύντομα απ' όσο αναμένεται.

Οι προτάσεις της Γερμανίας - ουσιαστικά για «μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας» στην Ευρωζώνη και την ΕΕ - αντανακλούν τον οξύτατο ανταγωνισμό που μαίνεται στο εσωτερικό της ΕΕ ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, αλλά και με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος από την κρίση σε βάρος του άλλου.

Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί αποτελούν σύμφυτο χαρακτηριστικό της ΕΕ, της διακρατικής αυτής ένωσης του κεφαλαίου. Δεν έπαψαν ποτέ να μαίνονται με διάφορες μορφές εμφάνισης, άλλοτε με μικρότερη κι άλλοτε με μεγαλύτερη οξύτητα. Αποτελούν ταυτόχρονα και την αναπόφευκτη συνέπεια της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης στο εσωτερικό της ΕΕ που οξύνθηκε ακόμη περισσότερο με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, την πλήρη απελευθέρωση κίνησης του κεφαλαίου και των διαφόρων τμημάτων του στην περιβόητη ενιαία εσωτερική καπιταλιστική αγορά της ΕΕ.

Σε ένα μόνο πράγμα βρίσκεται ενωμένη η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις. Στην επίθεσή της ενάντια στους εργαζόμενους, στην προσπάθεια να τους φορτώσει τα βάρη της κρίσης. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν σήμερα πόσο επικίνδυνες είναι οι αυταπάτες που σπέρνουν τα κόμματα του κεφαλαίου - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. - οι οπορτουνιστές και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, Οικολόγοι - ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, να αποτελέσει αντίρροπο στην κυριαρχία των ΗΠΑ, προς όφελος των λαών.

Οι λαοί δεν κινδυνεύουν από την έλλειψη συνοχής της ΕΕ, αλλά από το αντίθετο: Από την ενίσχυση της συνοχής της στην επίθεση εναντίον τους. Εχουν κάθε συμφέρον, με την πάλη τους , να αδυνατίζουν τη συνοχή της ΕΕ, άρα και την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος τους, μέχρι τη διάλυσή της.

Η δημιουργία του «Μηχανισμού Ελεγχόμενης Πτώχευσης» της ΕΕ και το διαρκές μνημόνιο που επιβάλλει σε όλους τους λαούς αποτελεί στρατηγική επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου με πλήρη σύμπνοια, συνεργασία και σύμπραξη κεφαλαίου, αστικών κυβερνήσεων και ΕΕ.

Στη βάρβαρη και ανελέητη επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, το μονοπωλιακό κεφάλαιο βλέπει το μοναδικό δρόμο να διασώσει την κερδοφορία του. Τμήματά του να αποφύγουν τη χρεοκοπία και ταυτόχρονα να εξασφαλιστούν τα κέρδη των δανειστών, του τραπεζικού - χρηματιστικού κεφαλαίου της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Μ. Βρετανίας και άλλων καπιταλιστικών κρατών.

Την επιλογή αυτή επιλέχθηκε να υπηρετήσει και υπηρετεί με ταξική συνέπεια και προσήλωση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γατί εκτιμήθηκε η μεγαλύτερη ικανότητα του κόμματος αυτού του κεφαλαίου να χειραγωγήσει τις λαϊκές μάζες. Την επιλογή αυτή στηρίζουν, με όλες τους τις δυνάμεις, και τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου ΝΔ ΛΑ.Ο.Σ., Δημοκρατική Συμμαχία και δεν αμφισβητούν τα πολιτικά κόμματα του ευρωμονόδρομου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά, Οικολόγοι - Πράσινοι.

Είναι τεράστιο ψέμα ότι το Μνημόνιο έσωσε την Ελλάδα, ή θα σώσει την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και όποιο λαό υποχρεώσουν να συρθεί σε αυτήν τη λαιμητόμο. Σωτηρία αποτελεί μόνο για το κεφάλαιο, τους εργαζόμενους τους οδηγεί στην πτώχευση.

Μεγάλης επίσης πολιτικής σημασίας ζητήματα στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής του Συμβουλίου είναι η αξιολόγηση της πορείας στρατηγικής πολιτικής της ΕΕ, οι στόχοι και οι σχέσεις της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ, Ιαπωνία και τους οργανισμούς ΔΝΤ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ, κ.ά. προκειμένου να ανοίξουν το δρόμο για τη διείσδυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων σε νέες αγορές σε χώρες, για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των λαών.

Αποφάσεις που συνδέονται και επιδρούν καθοριστικά, με τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, τις εξελίξεις στο Κυπριακό, στο Παλαιστινιακό, στη Μέση Ανατολή. Γενικότερα, την ιμπεριαλιστική στρατηγική της ΕΕ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, τις σχέσεις της με την Τουρκία, τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, το Ισραήλ, το Ιράν, σε διεθνή κλίμακα. Με πρόσχημα την τρομοκρατία, τον έλεγχο της μετανάστευσης, ενισχύονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, δημιουργείται η Ευρώπη - Φρούριο, χτυπούν τις λαϊκές ελευθερίες, το εργατικό κίνημα.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η ίδια η ζωή και η πείρα των εργαζομένων κάνουν επιτακτική την ανάγκη να ενδυναμώσει στους τόπους δουλειάς και κατοικίας η λαϊκή συσπείρωση, για να εμποδίσουμε τα χειρότερα που φέρνουν ΕΕ, κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη των κομμάτων του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου.

Ριζική ανατροπή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ της λαϊκής συμμαχίας, της αποδέσμευσης από την ΕΕ, της λαϊκής προοπτικής. Το άνοιγμα του δρόμου ανάπτυξης που βάζει στο επίκεντρό του τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων, που κοινωνικοποιεί τα μονοπώλια κάτω από εργατικό - λαϊκό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Ο δρόμος της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας που προτείνει το ΚΚΕ είναι μονόδρομος για τους ανθρώπους του μόχθου, τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους.