Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, σύντροφοι, συγγενείς, παλιοί και νεότεροι συναγωνιστές, αποχαιρέτησαν χτες τον παλαίμαχο κομμουνιστή Νίκο Κυριακίδη, ο οποίος «έφυγε» προχτές Τρίτη από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 90 ετών.

Στην πολιτική κηδεία, που έγινε στο νεκροταφείο της Καισαριανής, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα. Στη σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ σορό του, τιμητική φρουρά στάθηκαν οι σύντροφοί του, σε όλη τη διάρκεια της πολιτικής τελετής.

Στην αταλάντευτη δράση του Νίκου Κυριακίδη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για εφτά και πλέον δεκαετίες, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, στον αποχαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, αποχαιρετούμε σήμερα με θλίψη μια ακόμη μεγάλη μορφή του επαναστατικού κινήματος, τον παλαίμαχο κομμουνιστή, το σύντροφό μας Νίκο Κυριακίδη. Εναν ξεχωριστό λαϊκό αγωνιστή και επαναστάτη, ένα άξιο στέλεχος του Κόμματος, που για 73 ολόκληρα χρόνια, τίμησε κι έφερε επάξια τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ μέχρι το θάνατό του.

Τον κομμουνιστή, που με απαράμιλλη υπευθυνότητα ασκούσε τα κομματικά του καθήκοντα μέσα στη συλλογική δράση. Το θαρραλέο και αταλάντευτο μαχητή για το σοσιαλισμό, που στάθηκε όρθιος σε όλη τη διάρκεια της πολυτάραχης και πολυκύμαντης κομματικής ζωής του, αντιμετωπίζοντας με σθένος και αποφασιστικότητα τις δυσκολίες, τις φυλακές, τις εξορίες και τις διώξεις του αστικού κράτους.

Το γνήσιο τέκνο του ΚΚΕ, που πορεύτηκε όπως ακριβώς τον γαλούχησε το Κόμμα του, με πίστη στις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά και τα οράματά μας, για έναν κόσμο σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό, δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Τον αποχαιρετούμε, υπογραμμίζοντας ότι η δράση του θα καταξιώνεται στον αγώνα μας. Δεν τελείωσε αλλά συνεχίζεται μέσα σε αυτόν. Για μας θα είναι ένα πρότυπο, που πάντοτε θα μας εμπνέει στους σύγχρονους, σημερινούς αγώνες για το Σοσιαλισμό.

Η επαναστατική του διαδρομή και δράση θα αποτελούν παράδειγμα για όλους τους σημερινούς αγωνιστές. Το παράδειγμά του, η ζωή του, η δράση, μένουν ως μια μεγάλη παρακαταθήκη, για να αντλούμε πείρα, γνώση, δύναμη και αισιοδοξία.

Πριν ένα μήνα, τον Νοέμβρη, ο σ. Νίκος αναφέρει σε γραπτό που παρέδωσε στο Κόμμα, με απλά, γνήσια λόγια, πώς συναντήθηκε με το ΚΚΕ:

"Σύντροφοι - γράφει - τον Απρίλη του 2011, μετρώ 74 χρόνια Κομματικής ζωής, που συμπίπτουν με τα γεγονότα της περιόδου 1937 με τη δικτατορία του Μεταξά. Οργανώθηκαν τότε σοβαρές αντιδικτατορικές εκδηλώσεις που αποφασίστηκαν από την ΚΕ της ΟΚΝΕ, συμμετείχαν φοιτητές, σπουδαστές, εργατική νεολαία της Αθήνας και μαθητές, ιδιαίτερα του δεύτερου Γυμνασίου Αθήνας. Γνωρίστηκα με νέους εργαζόμενους και κάναμε τότε συζητήσεις ενάντια στη δικτατορία του Μεταξά, για την πιθανότητα πολέμου.

Διαβάζαμε κομματικά βιβλία, μαρξιστικά, στήσαμε Οκνίτικη οργάνωση που στη συνέχεια έγινε κομματική οργάνωση η οποία συνδέθηκε με συντρόφους της ΚΕ που απέδρασαν από φυλακές και εξορίες. Εγώ συνδέθηκα με την Αύρα και συγκροτήσαμε την 3η Αχτίδα Κολωνού".

Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ και μέσα από τις γραμμές του συμμετείχε δραστήρια στη διαμόρφωση της ΕΑΜικής Αντίστασης.

Από το 1944 έως το 1974, για 30 ολόκληρα χρόνια, ακολουθεί μία ηρωική περίοδος, με μύριες όσες δυσκολίες. Ετσι, το 1944 συλλαμβάνεται σε μπλόκο, βασανίζεται στην Ασφάλεια και καταδικάζεται από στρατοδικείο σε είκοσι χρόνια φυλακή. Στη δίκη αρνήθηκε την πρόταση του προέδρου να κάνει δήλωση μετανοίας και φυλακίστηκε στις φυλακές του Χατζηκώστα και στη συνέχεια στο Χαϊδάρι, έως την απελευθέρωση, τέλη Σεπτέμβρη του 1944.

Το Δεκέμβρη του '44 πολέμησε τους Αγγλους ιμπεριαλιστές και την αστική τάξη στη μάχη της Αθήνας. Πήρε μέρος στην ηρωική προσπάθεια στη Μ. Βρετάνια.

Το Μάρτη του 1945 συλλαμβάνεται και πάλι και φυλακίζεται για ένα χρόνο. Το Μάρτη του 1947 εξορίστηκε στις Ράχες Ικαρίας, απ' όπου απέδρασε τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου και εντάχθηκε στον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος. Τον Φλεβάρη του 1948 συλλαμβάνεται εκ νέου, βασανίζεται σκληρά, αρνείται να υπογράψει δήλωση μετάνοιας και εξορίζεται στη Μακρόνησο, στο σύρμα του 1ου Τάγματος. Αργότερα, το 1950, καταδικάζεται και πάλι από το στρατοδικείο και εκτοπίζεται στη Γυάρο και στον Αη Στράτη.

Το 1954 πέρασε ξανά στην παρανομία και στη δουλειά της ΚΟ Αθήνας. Παρά την απόφαση της 8ης Ολομέλειας του '58, η Κομματική Οργάνωση που είναι μέλος ο σ. Νίκος και με τη συμβολή του, η κομματική του οργάνωση δε διαλύθηκε, δρούσε παράνομα μέχρι το 1962, αριθμούσε πάνω από 150 μέλη, διατηρούσε παράνομο και εκδοτικό μηχανισμό.

Το 1965 καταδικάζεται για τη συμμετοχή του στην εκδήλωση του "Ακάδημου" και φυλακίζεται στην Αίγινα μέχρι το Μάρτη του 1967.

Με την επιβολή της δικτατορίας του Απρίλη του 1967, πέρασε στην παρανομία και πήρε μέρος στην ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών δυνάμεων στην Αθήνα. Ανέλαβε γραμματέας του καθοδηγητικού οργάνου της ΚΟΑ, που εξέδιδε την "Αδούλωτη Αθήνα". Τον Οκτώβρη του 1967 συνελήφθη, βασανίστηκε και εξορίστηκε στο Παρθένι της Λέρου. Το 1968, κρατούμενος στο Παρθένι, υπερασπίστηκε τις αρχές του ΚΚΕ, στηρίζοντας τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας κατά της δεξιάς αναθεωρητικής ομάδας. Το 1973 εντάχθηκε και πάλι στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ, Γραμματέας της ΚΟΑ και μέλος του Γραφείου του Κλιμακίου της ΚΕ.

Στο 9ο, 10ο, και 11ο Συνέδριο, εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ. Στο 9ο και 10ο Συνέδριο εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ. Από το 14ο έως και το 16ο Συνέδριο, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.

Στην περίοδο 1989 - 1991, με την αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ο σ. Κυριακίδης υπερασπίστηκε με συνέπεια την ύπαρξη, τις επαναστατικές αρχές και την ιδεολογία του ΚΚΕ από την επίθεση διάλυσης που δέχθηκε από τους μηχανισμούς του συστήματος και από το εσωτερικό του, από μέρος στελεχών που προσχώρησαν στο Συνασπισμό.

Εγραφε για το 13ο Συνέδριο:

"Το Συνέδριο καλείται να λύσει το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα. Αν το Κόμμα μας, μπροστά στην πολύπλευρη επίθεση που δέχεται, θα διατηρήσει τον επαναστατικό του χαρακτήρα, τη φυσιογνωμία και τις αρχές του. Σ' αυτό το πρόβλημα - κλειδί, δεν επιδέχονται συμβιβασμοί, αποκλίσεις και κουκουλώματα".

Ο σ. Νίκος μάς αφήνει ανεκτίμητη κληρονομιά. Την ακλόνητη πίστη για τη νίκη των ιδεών μας, του κομμουνισμού.

Εμεινε αλύγιστος, ακλόνητος, παράδειγμα για τη νέα βάρδια επαναστατών. Ανέπτυξε πολύπλευρη επαναστατική δουλειά στην παρανομία και στη σχετική αστική νομιμότητα.

Αντλούμε δύναμη από τη ζωή και τη δράση του να φέρουμε σε πέρας, νικηφόρα, τη λαϊκή αντεπίθεση για το σοσιαλισμό.

Η δράση του σ. Νίκου ας είναι παρηγοριά στην αγαπημένη του σύζυγο Αργυρώ και την κόρη του Τζένη.

Γεια σου, σύντροφε, Νίκο».

Η ΚΕ του ΚΚΕ σε χαιρετά».