Το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας, με το οποίο ενσωματώνεται στο εσωτερικό δίκαιο η οδηγία 2006/54/ΕΚ για την εφαρμογή της αρχής των «ίσων ευκαιριών» και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, συζήτησε χτες το υπουργικό συμβούλιο. Με το νομοσχέδιο, επί της ουσίας εφαρμόζεται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ένα σύνολο επτά οδηγιών της ΕΕ για την απασχόληση και την επαγγελματική εξέλιξη, την κατάρτιση και την εκπαίδευση, τις συνθήκες και τους όρους εργασίας και τα Επαγγελματικά Συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των «ίσων ευκαιριών» γίνεται αντιληπτό από το γεγονός πως ήδη στη χώρα μας, στο όνομα της «ισονομίας» εξισώθηκαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο, φορτώνοντας στην πλάτη των γυναικών μέχρι και 15 χρόνια δουλειάς επιπλέον.

Η ισότητα που ευαγγελίζεται η οδηγία και το νομοθέτημα που εισάγεται για ψήφιση στη Βουλή είναι «ισότητα» που ενισχύει την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, «ισότητα» σε μισθούς και συντάξεις πείνας και στην αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων και από τους άνδρες και από τις γυναίκες εργαζόμενες. Η ΕΕ δε νοιάζεται για τις γυναίκες, ενδιαφέρεται μόνο για «ίσους» κανόνες ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών - μελών, που για όλους τους εργαζόμενους μεταφράζονται σε χειρότερους όρους εργασίας. Και βέβαια και αυτός ο νόμος στα χαρτιά μόνο αναγνωρίζει τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Στην πράξη, η μητέρα εργαζόμενη, η έγκυος γυναίκα, είναι έρμαιο στις διαθέσεις και στις βουλές της εργοδοσίας, που καμία οδηγία της ΕΕ δε θέλει να αντιμετωπίσει.