«Ισχυρή κοινωνική προστασία, η μόνη εγγύηση για κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη», «προστασία της αγοραστικής δύναμης», «ποιοτικές, δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες για όλους». Αιτήματα σαν κι αυτά, τα οποία διατυπώνει η ETUC - Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων - καλώντας σε κοινή δράση μέσα στο Σεπτέμβρη, θα μπορούσαν κάλλιστα να διατυπώνονται μέσα στα προγράμματα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που λένε στους εργάτες πως παίρνουν μέτρα για να βγουν οι λαοί - δήθεν - απ' το τούνελ της λιτότητας. Οπως θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνονται και στα «διεκδικητικά πλαίσια» εργοδοτικών ενώσεων που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως νοιάζονται και γι' αυτούς.

Γιατί, για τις κυβερνήσεις αυτές και τους μεγαλοεργοδότες η «κοινωνική συνοχή», δηλαδή η αποφυγή και εξουδετέρωση των λαϊκών αντιδράσεων, είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της κυριαρχίας τους. Οπως επίσης, η προστασία της «αγοραστικής δύναμης» είναι απαραίτητη για να έχει κίνηση η αγορά, να μη μένουν αδιάθετα τα προϊόντα των καπιταλιστών ιδιοκτητών μέσων παραγωγής. Το να τα διατυπώνουν όμως «υπερασπιστές» των εργαζομένων γεννά - αν μη τι άλλο - ερωτηματικά. Γιατί το θέμα είναι να μην υπάρχουν οι λόγοι που γεννούν τη δυσαρέσκεια και τα προβλήματα των εργαζομένων.