Ωραία! «απ' το καλό στο καλύτερο». Αφού αποφάσισαν τα μέτρα που χρεώνουν και τα δισέγγονά μας με δισ. τα οποία ήδη έχουν πάρει το δρόμο για τις τσέπες των τραπεζιτών και των άλλων καπιταλιστών, τώρα άρχισαν να μιλάνε για σενάρια που δείχνουν, λένε, πως η έξοδος από το τούνελ δε θα είναι τόσο κοντά όσο φαινότανε και κάτι τέτοια.

Ηταν μόνο του το ΚΚΕ, όταν εκτιμούσε πως ο «μηχανισμός στήριξης» δεν εξασφαλίζει μείωση του δημόσιου χρέους αλλά, αντίθετα, οδηγεί σε συνεχή διόγκωσή του. Και όπως έγραψε και ξανάγραψε ο «Ριζοσπάστης» αυτό το γεγονός της διόγκωσης του χρέους θα αποτελεί όλα τα επόμενα χρόνια πρόσχημα για επιβολή όλο και πιο αντιδραστικών μέτρων και πολιτικών σε βάρος των εργαζομένων.

Χτες με αφορμή τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του ΔΝΤ, διάφοροι έδειξαν να ξαφνιάζονται δήθεν με τα νούμερα, που λένε ότι το 2020 το χρέος θα είναι πάνω και από το περσινό. Και απορούν «προς τι οι θυσίες;». Αλλά, κάνουν και γαργάρα ότι σ' αυτό το διάστημα 120 δισ. ζεστό χρήμα με πρόσχημα το χρέος περνά στα χέρια των καπιταλιστών.

Σε ένα άλλο επίπεδο, η υποκρισία συνοδεύεται και από επικίνδυνες κατευθύνσεις. Οπως αυτή που λέει αθώα αθώα ότι ο κόσμος θέλει να ρίξει ξύλο γενικώς σε όλους τους πολιτικούς. Αυτό το «σε όλους» είναι μια πολύ βολική αντίληψη για την αστική τάξη. Που δεν έχει κανένα πρόβλημα να αλλάξει και όλο το σημερινό πολιτικό προσωπικό της, προκειμένου να διαιωνίσει την εξουσία της. Το «σε όλους» όμως δεν έχει στόχο τους αστούς πολιτικούς, σ' αυτούς εναντιώνεται ήδη ο κόσμος.

Με την κατεύθυνση «σε όλους» επιχειρείται ένα τσουβάλιασμα, ώστε να εκτονώνεται η οργή και να μην οργανώνεται έτσι που να στραφεί αποτελεσματικά ενάντια στον πραγματικό ένοχο, διεκδικώντας ριζικές αλλαγές.

Την είδαμε αυτήν την κατεύθυνση να επιχειρείται να υλοποιηθεί έξω από τη βουλή, με την προβοκάτσια που στήθηκε ώστε να βάλουν στο κάδρο τις ταξικές δυνάμεις.

Επιμένουν να την καλλιεργούν αυτήν την αντίληψη, γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά, γιατί βλέπουν πως μέσα στον κόσμο γίνονται μεγάλες διεργασίες, γιατί γνωρίζουν πως ακόμα κι αυτοί που σήμερα ανέχονται την απόφαση για τα μέτρα, την ώρα της εφαρμογής τους θα βγουν στο δρόμο και θα συναντηθούν με το ταξικό κίνημα.

Μια συνάντηση που όλα δείχνουν πως δεν αφορά μόνο τις εντός των συνόρων μας εξελίξεις. Ηδη σε διάφορες αναλύσεις αφήνεται δειλά δειλά να φανεί ότι η καπιταλιστική κρίση χτυπά κύρια την περίφημη «ατμομηχανή» της Ευρώπης, τη Γερμανία, ήδη η μία μετά την άλλη οι χώρες της ΕΕ παίρνουν τα ίδια μέτρα με την Ελλάδα.

Παντού ο ίδιος στόχος: Να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα. Πώς; Το λέει το ΔΝΤ: Με «μείωση του εργατικού κόστους».

Σε δύο μέρες η μία ομολογία μετά την άλλη: Και ότι η κρίση είναι γενικευμένη, και ότι είναι μια καθαρόαιμη καπιταλιστική κρίση και ότι για το ξεπέρασμά της θα πληρώσουν σκληρά οι εργάτες.

Θα ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του; Προσωρινά ίσως, και σίγουρα όχι χωρίς να φαγωθούν και μεταξύ τους οι καπιταλιστές. Κάποιοι και απ' αυτούς θα χάσουν. Αν κρίνουμε από το προχτεσινό θράσος του ΣΕΒ, ετοιμάζονται για αγριάδες και δε θέλουν την ώρα του μεγάλου καυγά να έχουν στα πόδια τους κάτι ενοχλητικούς κομμουνιστές που θα λένε στους εργάτες ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσει η ίδια η πλουτοκρατία. Κι αν μιλώντας για τον ΣΕΒ δούμε και τη διασύνδεση των συγκεκριμένων Ελλήνων καπιταλιστών με διεθνείς μονοπωλιακούς ομίλους καταλαβαίνουμε ότι η αγριάδα και η προβοκάτσια δεν είναι ένα τοπικό παιχνίδι.

Είμαστε ακριβώς εκεί που για τους καπιταλιστές ανάγεται σε μεγάλο εμπόδιο το περίφημο «ελληνικό παράδοξο». Ενα Κομμουνιστικό Κόμμα, το ΚΚΕ, που τολμά να αμφισβητεί την κυριαρχία των καπιταλιστών και καλεί το λαό να κάνει συνείδησή του την ανάγκη να ανατραπεί η εξουσία των μονοπωλίων. Επικίνδυνα πράγματα για τα κέρδη, όχι μόνο στην Ελλάδα.

Εκείνο το μήνυμα στην Ακρόπολη «λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» όσο περνούν οι μέρες αποδεικνύεται πως το είδαν πολλοί και πολύ μακριά.

Μάτια ανοιχτά, σφιχτή οργάνωση, εργάτη τον εργάτη το κάλεσμα, γείτονα το γείτονα η συσπείρωση, χιλιάδες χέρια να κρατούν ψηλά τη σημαία του λαϊκού μετώπου ενάντια στα μονοπώλια.