Την Πέμπτη το βράδυ στη Βουλή, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ., με συνοπτικές διαδικασίες, και παραβιάζοντας το δικό τους, το αστικό Σύνταγμα, ψήφισαν το «Μηχανισμό Στήριξης», αυτό το αντεργατικό τερατούργημα που προώθησαν και επέβαλαν η διεθνής και η ελληνική αστική τάξη και έκαναν νόμο του κράτους. Πρόκειται για μέτρα, που γονατίζουν τον ελληνικό λαό, αλυσοδένουν τα όνειρα της νέας γενιάς, γυρίζουν την ελληνική κοινωνία πολλές δεκαετίες πίσω. Με την ψήφιση του «Μνημονίου» της ντροπής, περνούν μέτρα, με τα οποία ακρωτηριάζουν τους μισθούς και τις συντάξεις, επιβάλλουν ασήκωτα φορολογικά βάρη στα λαϊκά στρώματα, κυριολεκτικά κονιορτοποιούν τις εργασιακές σχέσεις, διαλύουν εκ θεμελίων το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό σύστημα, καθώς μετατρέπουν τις συντάξεις σε επιδόματα πτωχοκομείου. Η νέα γενιά καταδικάζεται να εργάζεται με μισθούς επαιτείας. Ετσι, ξένοι και ντόπιοι δυνάστες επιχειρούν να τσακίσουν το αγωνιστικό φρόνημα του ελληνικού λαού και να τον μετατρέψουν σε σύγχρονο είλωτα, ο οποίος θα εργάζεται στα καπιταλιστικά κάτεργα, για να παράγει υπεραξία για τα αφεντικά.

Για να καταπιεί ο ελληνικός λαός το δηλητήριο των μέτρων, καταφεύγουν σε αισχρά ψέματα. Υποστηρίζουν ότι τα πήραν για να σώσουν την πατρίδα από τη χρεοκοπία. Οι πολιτικοί της αστικής τάξης δεν τολμούν να πουν ανοιχτά, γιατί αυτό κάνουν, ότι τα φονικά αυτά μέτρα τα πήραν για τη διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού, ο οποίος περιδινείται από βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η σημερινή κρίση ούτε γενική ούτε αφηρημένη είναι. Είναι κρίση καπιταλιστική. Είναι κρίση του τρόπου παραγωγής, που στηρίζεται στην ταξική εκμετάλλευση των εκατομμυρίων εργαζομένων από μία χούφτα κεφαλαιοκρατών. Και οι θυσίες των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων, που επιβάλλουν στον ελληνικό λαό, δεν είναι για... τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά για τη διάσωση των κεφαλαιοκρατών. Οσο για τα μέτρα, είναι προαποφασισμένα από δεκαετίες τώρα. Μια ματιά αν ρίξει κανείς στις εκθέσεις της Τράπεζας της Ελλάδας την τελευταία 20ετία, ή στα κείμενα της ΕΕ, θα δει ότι περιγράφονται ένα προς ένα. Για να αποδειχτεί ότι ήταν καιρό τώρα προετοιμασμένοι για το έγκλημα. Και ως θρασύδειλα ανθρωπάκια που είναι, φωνάζουν τώρα ότι έγιναν δολοφόνοι για την τιμή της πατρίδας...

Είναι προφανές ότι η «φονική» αυτή καταιγίδα που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις της εκμετάλλευσης δεν πρέπει να περάσει. Είναι θέμα επιβίωσης του ελληνικού λαού, είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα πατριωτικού καθήκοντος. Ετσι όπως εννοούν η εργατική τάξη και οι απλοί άνθρωποι το πατριωτικό καθήκον και όχι οι παρείσακτοι κηφήνες, οι σφετεριστές του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, η αστική τάξη και το σάπιο πολιτικό σύστημα που την υπηρετεί.

Οι τελευταίοι μεγαλειώδεις εργατικοί αγώνες που ξεδιπλώθηκαν είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο για τον ελληνικό λαό. Και είναι ενδεικτικό. Οταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν, ήρθαν στην επιφάνεια και οι πραγματικές αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας. Οι φορείς της μεγάλης εργοδοσίας και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι τους έχουν λυσσάξει και βγάζουν αφρούς από το στόμα για τις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Ας αλυχτούν οι σκύλοι. Το καραβάνι συνεχίζει το δρόμο του...