Στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ, που έγινε την προπερασμένη Παρασκευή, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΡΙΖΑ) απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για κλιμάκωση του αγώνα με την κήρυξη 48ωρης απεργίας στις 21 και 22 Απρίλη. Επέμενε όπως και στην ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 27 Απρίλη. Την ίδια ώρα δικαιολογούσε τη συμμετοχή της στο προεδρείο της ΓΣΕΕ, με τον αυτοχαρακτηρισμό της ως δύναμης που θα διορθώνει την ΠΑΣΚΕ, τραβώντας την σε σωστή πολιτική και ταχτική για να αναπτύσσονται αγώνες από τη ΓΣΕΕ! Επομένως μαζί με τους εργοδοτικούς -κυβερνητικούς συνδικαλιστές, λένε, αυτό εκφράζει τα συμφέροντα των εργατών.Λένε δηλαδή οτι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο δούρειος ίππος κυβέρνησης-κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα, αλλά έχουν φιλεργατική γραμμή και θέλουν λίγη πίεση για να την εκφράσουν. Ετσι θα επανακτήσει και η ΓΣΕΕ την αξιοπιστία της στους εργαζόμενους. Αν αυτή η τακτική των δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ δεν είναι καθαρή προέκταση του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού τί ειναι; Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί η ΓΣΕΕ να εκφράσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργατικών οικογενειών, επομένως εμποδίζει την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, τον ταξικό προσανατολισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα,συμβάλλει στην υποταγή των εργατών στο κεφάλαιο.

Και ενώ στη ΓΣΕΕ οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη μάχη να φέρουν την ΠΑΣΚΕ «στον ίσιο δρόμο», σε πρωτοβάθμια σωματεία μαζί με άλλες δήθεν αριστερές και αυτοαποκαλούμενες «αντικαπιταλιστικές δυνάμεις»,(ΝΑΡ), εμφανίζονται με τακτική οργάνωσης της απεργίας από τα κάτω, αφού δεν αποφασίζει η ΓΣΕΕ. Προσπαθούν να εμφανιστούν ως δυνάμεις που δρουν σε ταξική κατεύθυνση, κόντρα στη ΓΣΕΕ. Υπουλη τακτική, γιατί στην ουσία και αυτή η δράση εντάσσεται στη λογική πίεσης για τράβηγμα της ΓΣΕΕ στους αγώνες, για διόρθωσή της προς το συμφέρον των εργαζομένων. Απάτη και ως προς τη μορφή, η οποία εμφανίζεται ως συσπείρωση από τα κάτω, με ταξικό περιεχόμενο και ενωτική στάση που τη διασπούν δήθεν τα ταξικά σωματεία, το ΠΑΜΕ. Και επικίνδυνη, γιατί τις εργατικές δυνάμεις που πάνε να συσπειρώσουν τις τραβούν σε γραμμή ρεφορμιστική. Ψαρεύουν στα θολά νερά, επιδιώκοντας να εμφανιστούν ως ταξικές δυνάμεις, ενώ είναι ρεφορμιστικές, προκειμένου να καλλιεργήσουν στις εργατικές συνειδήσεις την επικίνδυνη άποψη περί αναγκαιότητας ενότητας στο πρόβλημα, και όχι καθολικής εναντίωσης στην πολιτική της πλουτοκρατίας, την ίδια ώρα που το κεφάλαιο κάνει ολοκληρωτικό πόλεμο στους εργάτες. Καλούν σε ενότητα για την κατάργηση του «Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ», για αντίσταση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για λύση μέσα στην ΕΕ, αλλά με ενίσχυση της «παραγωγικής οικονομίας» κόντρα στους «κερδοσκόπους». Ο,τι λέει και το ΠΑΣΟΚ. Είναι επικίνδυνοι, γιατί καλούν σε αγώνα σωτηρίας του καπιταλισμού. Υπάρχουν κάμποσα πρόσφατα παραδείγματα σχετικά με παρόμοια τακτική που διασπά την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης και αποτρέπει τμήματα των εργατών να δράσουν ενωμένα, ταξικά, ενάντια στο κεφάλαιο και στην πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων της. Ετσι, εκτός από «λαγοί» της ΠΑΣΚΕ, γίνονται καλά εργαλεία του κεφαλαίου, στήριξης της αδιάκοπης καθολικής του επίθεσης στο λαό. Σε πρόσφατη συνέλευση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων στην Πρέβεζα, η παράταξη που στηρίζει το ΝΑΡ (σύμπραξη με τον ΣΥΝ) καταψήφισε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία και παρέπεμψε σε κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων ...όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό! Συντάχτηκε, δηλαδή, πίσω από τη γραμμή που χάραξε η ηγεσία της ΓΣΕΕ την περασμένη Παρασκευή. Οι επαναστάτες του γλυκού νερού σύρθηκαν πίσω από τους ελιγμούς και τις τακτικές των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών και για να κρατήσουν τα προσχήματα αντιπρότειναν απεργία στις 22 Απρίλη. Επιβεβαίωσαν έτσι ότι υπονομεύουν τον ταξικό συντονισμό της δράσης των εργαζομένων, σπέρνοντας παράλληλα την αναμονή και επανάπαυση την ώρα που εντείνεται η αντεργατική επίθεση.

Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» εξέδωσε πρόσφατα μια ανακοίνωση για να «διαφωνήσει» δήθεν με τα προγράμματα που ξεκίνησε ο ΟΑΕΔ για την «αντιμετώπιση» της ανεργίας επιδοτώντας μεταξύ άλλων τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών. Ποια είναι η «κριτική» που ασκεί η «ΑΠ»; Οτι ...«τα προγράμματα αυτά θα αποδειχθούν ατελέσφορα και αναποτελεσματικά». Και γιατί τα θεωρούν «αναποτελεσματικά»; Γιατί «δεν καλύπτουν το σύνολο των ανέργων, αλλά μόνο ένα μικρό μέρος αυτών και, κατά συνέπεια, έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα ως προς τη συνολική αντιμετώπιση του φαινομένου της ανεργίας». Δηλαδή, ουσιαστικά λένε ότι η κυβέρνηση πρέπει να επιδοτεί με χρήματα των εργαζομένων τόσες επιχειρήσεις, όσες μπορούν να απορροφήσουν όλους τους ανέργους! Αντιμετώπιση της ανεργίας με ενίσχυση των επιχειρηματιών θέλουν, δηλαδή ενίσχυση αυτών που δημιουργούν ανέργους! Τόσο αριστερά! Και διαφωνούν επειδή η κυβέρνηση δεν εξασφαλίζει περισσότερα φτηνά εργατικά χέρια στους εργοδότες.

Προχτές η παράταξη που στηρίζει η «Γένοβα» στο επιχειρησιακό σωματείο της «Ιντρακόμ» απέρριψε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για 48ωρη απεργία και αντιπρότεινε στάση εργασίας στις 22 Απρίλη. Ετσι και αυτοί οι «αριστεροί» υπηρετούν την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της, την ταξική ενότητά της. Ενάντια στην απεργία. Για να υπονομεύεται η όποια δυνατότητα συνολικής αντίθεσης στην αντεργατική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όταν η επίθεση είναι καθολική.