Για παράδειγμα:

1. Ο Π. Μανδραβέλης γράφει χτες στην «Καθημερινή»: «Αν παρακολουθούσαν (σ.σ. οι Γερμανοί) τους Ελληνες "απόμαχους" να συγκρούονται με τα ΜΑΤ στο Μέγαρο Μαξίμου, δικαιολογημένα θα αναρωτιόνταν: "Τι σόι συνταξιούχοι είναι αυτοί που μπορούν να διασπούν τον κλοιό των 20άρηδων ανδρών; Κι αν μπορούν να το κάνουν αυτό γιατί να μην μπορούν να δουλέψουν - όπως κι εμείς - μέχρι τα 67;"».

Και σε άλλο σημείο: «...Η χώρα ζει πλέον στις εσχατιές του ΚΚΕδίστικου παραλογισμού. Ωραία! Να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία, αλλά αν δεν πάνε κάποιοι να την ελέγξουν, όσο κι αν ανέβουν οι φορολογικοί συντελεστές, η πλουτοκρατία δεν πληρώνει. Μήπως ο καλύτερος αγώνας των εφοριακών για να πάψουν να είναι τα "συνήθη υποζύγια" είναι η αντίστροφη απεργία; Μήπως θα έπρεπε να δουλεύουν διπλά, ώστε να μη φορολογούνται μόνο όσοι είναι αναγκασμένοι να δηλώνουν όλα τα εισοδήματα;».

Ο συνταξιούχος ή ο εργαζόμενος που είναι στους δρόμους αυτές τις μέρες πρέπει να τσακιστεί απο την κρατική καταστολή λέει ο κονδυλοφόρος των αστών. Ζώνεται με φαντάσματα και απελπισία γιατί ξέρει πως τέτοιοι αγώνες αμφισβητούν τα αφεντικά του. Και ψάχνει αστικά επιχειρήματα της εποχής του εμφυλίου ο ανόητος. Για να χειραγωγήσει8 το λαό επιβάλλοντας του πώς το σφάξιμό του είναι για το καλό του. Ελα όμως που ο λαός καταλαβαίνει περισσότερο πως το σφάξιμο του κεφαλαίου είναι για το καλό του...

2. Χτες, ο Γ. Πρετεντέρης γράφει στα «Νέα»: «...Δεν ξέρω αν είναι αρκετά (σ.σ. τα μέτρα), ξέρω ότι δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Αλλά δεν έχω ακούσει κανέναν έως τώρα να λέει ότι έπρεπε να γίνει κάτι άλλο - εξαιρουμένων των ανοησιών...». Και σε άλλο σημείο γράφει: «Το ακούω 20 χρόνια. Να πληρώσει η πλουτοκρατία; Ισως να καταλάβουμε και τα χειμερινά ανάκτορα».

Καλά όλα αυτά. Μόνο που τις τελευταίες μέρες όση φαιά ουσία έχει καταναλώσει δεν του έχει βγάλει κάτι άλλο εκτός από αυτό που έγραψε χτες και θα γράψει και αύριο. Δε χάθηκε βέβαια το πλούσιο ταλέντο του στην αστική αντιδραστική προπαγάνδα. Δεν έχει άλλα επιχειρήματα και καταφεύγει στα ψέματα. Εχει ακούσει σίγουρα ότι τα λεφτά που έχει η πλουτοκρατία φτάνουν και περισσεύουν για να ξεπληρώσουν 2 και 3 δημόσια χρέη, αλλά όταν το ακούει βγάζει μπιμπίκια. Εχει επίσης ακούσει τη θέση του ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα να μπορούν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν. Εδώ, τον πιάνει αναφυλαξία...

3. Ο Α. Καρακούσης γράφει χτες στο «Βήμα»: «Οι σημερινές συναντήσεις με την Ανγκελα Μέρκελ και τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ πιθανώς να μην αποδώσουν τίποτε περισσότερο από καλά λόγια. Σε αυτήν την περίπτωση η Ελλάδα δεν έχει παρά να συνεχίσει να βαδίζει στον δικό της μοναχικό και αξιοπρεπή δρόμο».

Εδώ πασχίζει να πείσει πως οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα θα χάσουν αν δε βαδίσουν το μοναχικό - πλην αξιοπρεπή δρόμο - της σφαγής τους. Για να βγουν από την κρίση οι καπιταλιστές αλώβητοι. Μόνο που η εργατική τάξη την αξιοπρέπειά της τη μετρά με αγώνες και θυσίες για την ίδια και όχι για τους εκμετάλλευτές της. Και ας τρομοκρατεί ο κάθε Καρακούσης και τ'αφεντικά του.