Ο ένας (Γ. Παπανδρέου) λέει πως «άνθρωποι του μόχθου με πιάνουν στο δρόμο και μου λένε για την πατρίδα, και το μισθό μου να θυσιάσω». Γι' αυτό και μεθοδεύει άγρια ταξικά μέτρα και το κόψιμο του 14ου μισθού. Ο άλλος (Φ. Πετσάλνικος) λέει πως γίνεται αποδέκτης επιστολών, τηλεφωνημάτων και e-mail, που του γνωστοποιούν την αγωνία και τη διάθεση πολλών να συμβάλλουν σε μία πανεθνική προσπάθεια. Γι' αυτό προτείνει τη δημιουργία Ταμείου Στήριξης της Ελλάδας, για να συνεισφέρουν «εθελοντικά» οι Ελληνες στη μείωση του δημόσιου χρέους. Είναι προκλητικοί. Δε διστάζουν να κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους ανθρώπους του μόχθου με τα πιο λαϊκίστικα εφευρήματα για να δημιουργήσουν κλίμα συναίνεσης και να περάσουν τα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Αλήθεια, ο πρωθυπουργός που λέει ότι συναντάει κόσμο στο δρόμο, πώς και δε συνάντησε τους δεκάδες χιλιάδες απεργούς που διαδήλωναν ενάντια στα ταξικά μέτρα την περασμένη Τετάρτη; Είναι ψεύτες. Κόβουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους και τη σερβίρουν μασημένη στο λαό, νομίζοντας πως μιλάνε σε φρόκαλα. Να πάρουν απάντηση. Μαζική, ταξική, ενιαία, διαρκή, επιθετική. Μόνο έτσι θα βάλουν την ουρά στα σκέλια. Κάθε μέρα στους δρόμους. Πιο πολλοί, πιο μαχητικοί, πιο αγανακτισμένοι. Για να τρομάξουμε αυτούς που νομίζουν ότι έχουν τα φόντα να μας τρομάζουν.