Η διατροφή των λαϊκών στρωμάτων είναι άρρηκτα δεμένη με την ύπαρξη εγχώριας αγροτικής παραγωγής, φτηνών και υγιεινών τροφίμων. Θα μπορούσε ο λαός να αγοράζει φτηνά και υγιεινά αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα εγχώριας παραγωγής, αν τον τομέα τροφίμων δεν τον διαφέντευαν τα μονοπώλια, αλλά η ίδια η κοινωνία, ο ίδιος ο λαός. Οπου η μεγάλη παραγωγή και η γη θα ήταν κοινωνική ιδιοκτησία, δηλαδή λαϊκή περιουσία, και δίπλα της θα ήταν οργανωμένος ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Οι νόμοι του κέρδους δεν εγγυώνται ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα για το λαό, ούτε για την υγεία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, γενικότερα. Η χώρα μας θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια σε τρόφιμα και να μην εισάγει. Την είχε, άλλωστε, πριν ενταχθεί στην τότε ΕΟΚ, τώρα ΕΕ. Να, γιατί ο αγώνας της φτωχής αγροτιάς είναι πρωταρχικά αγώνας της εργατικής τάξης, αλλά και των αυτοαπασχολούμενων.