Σ' αυτήν την πορεία, ο Λαναράς είχε πάντα αρωγό τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οι εργάτες της Νάουσας δε θα ξεχάσουν τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ στη ΓΣΕΕ που είχαν αναλάβει το 2004 και το 2005 να τους πείσουν να αποδεχθούν το κλείσιμο των εργοστασίων και τις εκατοντάδες απολύσεις, για να διασωθεί ο όμιλος και να συνεχίσει η λειτουργία των υπόλοιπων εργοστασίων. Τότε οι εργάτες αρνήθηκαν να συναινέσουν στα σχέδια της εργοδοσίας και να διεκδικούν χρηματοδοτήσεις για τον όμιλο και έδωσαν ταξικό προσανατολισμό στον αγώνα τους, με την καθοδήγηση του Εργατικού Κέντρου Νάουσας και της κλαδικής τους Ομοσπονδίας (ΟΕΚΙΔΕ), βγαίνοντας από τη μάχη οπλισμένοι σε πείρα και διδάγματα.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με πρωταγωνιστή πάλι τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. ΠΑΣΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΔΑΚΕ, στη ΓΣΕΕ, στα Εργατικά Κέντρα και στα επιχειρησιακά σωματεία, προσπάθησαν να μετατρέψουν τους εργάτες σε ζήτουλες. Να παλεύουν και να διεκδικούν χρηματοδότηση της ΕΝΚΛΩ για να προχωρήσει το επιχειρησιακό της σχέδιο. Ενα σχέδιο που οι συνδικαλιστές γνώριζαν ότι προέβλεπε λουκέτα σε εργοστάσια και εκατοντάδες απολύσεις.

Θυμίζουμε ότι τον Ιούλη του 2008 σε σύσκεψη που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, οι εργατοπατέρες παρουσίασαν ως μοναδική λύση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εργοστασίων το «φούσκωμα» του ομίλου με νέα δάνεια και την αναγόρευση των ιδιωτικών τραπεζών σε στρατηγικό παράγοντα και εγγυητή της ανάπτυξης της επιχείρησης. Σ' αυτή τη σύσκεψη συμφώνησαν και το πλαίσιο του αγώνα: Την άμεση χρηματοδότηση του ομίλου μέσω των διαχειριστριών τραπεζών (Εθνική, Εμπορική, Αlpha και Eurobank), με την εγγύηση και με ουσιαστικό έλεγχο της χρηματοδότησης από το ελληνικό Δημόσιο.

Μάλιστα ο Π. Τσαραμπουλίδης, μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ), καθησύχαζε τους εργαζόμενους λέγοντας ότι το «μάνατζμεντ», δηλαδή οι τράπεζες, εγγυάται ότι δε θα κλείσουν άλλα εργοστάσια και δε θα απολυθούν άλλοι εργαζόμενοι. Λίγους μήνες αργότερα, το Μάρτη του 2009, σε σύσκεψη των σωματείων του ομίλου που έγινε στην Κομοτηνή, ο ίδιος, παρουσία συνδικαλιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωνε στους εργαζόμενους ότι για να επιβιώσει ο όμιλος και να μην κλείσουν όλα τα εργοστάσια, πρέπει να κλείσουν ορισμένες μονάδες (ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ, ΒΑΦΕΙΟ ΟΙΝΟΦΥΤΑ), άλλες να συρρικνωθούν (ΔΟΥΔΟΣ, ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Γ' ΝΑΟΥΣΑΣ, ΠΕΛΛΑΣ) και να γίνουν τουλάχιστον 250 απολύσεις.

Ενώ ήταν γνωστά όλα αυτά, οι βουλευτές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εγκαλούσαν την κυβέρνηση επειδή καθυστερούσε τη χρηματοδότηση του Λαναρά. Συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις που οργάνωνε η ΓΣΕΕ με χορηγό την εργοδοσία για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση του ομίλου. Ολοι μαζί, εν χορώ, παζάρευαν για τους εκατοντάδες εργάτες που θα απολυθούν, γυρεύοντας ψευτοπρογράμματα μερικής απασχόλησης και με ημερομηνία λήξης.